Τα παιδιά μιας «κατώτερης» εκπαίδευσης

Στην παραλία του Βόλου αναπτύχθηκε η Έκθεση των ΕΠΑΛ, από παιδιά που βλέπουν όντως μπροστά. Οι υπηρεσίες, τα σχέδια, τα υλικά και το αποτέλεσμα «παρουσίασαν» ανθρώπους που «ψάχνονται» με φαντασία και έχουν ιδέες που θα είναι όντως «έγκλημα» εάν ο επιχειρηματικός κόσμος και η πολιτεία τις προσπεράσουν.
Η έκθεση απέδειξε για μια ακόμη φορά πως τα ΕΠΑΛ δεν είναι για μια κρίσιμη μερίδα των μαθητών μια επιλογή ανάγκης, αλλά μια συνειδητή επιλογή.
Η επαγγελματική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας, αλλά δέχεται τα μεγαλύτερα πλήγματα της υποβάθμισης με κατάργηση σημαντικών τομέων των ΕΠΑΛ και τη συρρίκνωση του μαθητικού δυναμικού.
Αυτό που εντυπωσιάζει, όπως προκύπτει από τα στοιχεία στις αλλαγές της εκπαιδευτικής πολιτικής στον χώρο της επαγγελματικής εκπαίδευσης τα τελευταία 30 χρόνια, είναι η αντοχή στον χρόνο που εμφανίζει το τεχνικό-επαγγελματικό Λύκειο. Κατάφερε να επιζήσει, με αλώβητη τη βασική του δομή, από όλες τις μεταρρυθμίσεις.
Κάτι πρέπει να σημαίνει αυτό. Κάτι ισχυρό για τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά, που απέδειξαν πως χωρίς πολλά εφόδια και με τρομακτικές ελλείψεις σε εξοπλισμό δημιουργούν και προτείνουν αναπτυξιακές ιδέες.
Τα παιδιά απέδειξαν πως, εάν έχουν το υλικό και την υποστήριξη, μπορούν να δώσουν πολλά στην οικονομία.
Οι τεχνολογικές αλλαγές επιβάλλουν την προσθήκη νέων διδακτικών αντικειμένων σε πολλές ειδικότητες, ιδίως σε αυτές που οδηγούν σε θέσεις εργασίας με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Απαιτείται όμως εξοπλισμός, απαιτείται υποστήριξη και όχι τα ψίχουλα που προσφέρει το υπουργείο.