Σταύρος Γραμματόπουλος: Κανείς δεν έχασε λέγοντας ή ακούγοντας μια καλή κουβέντα

Ο Σταύρος Γραμματόπουλος είναι στέλεχος της Πολεμικής Αεροπορίας, απόφοιτος του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΕΑΠ και μεταπτυχιακός φοιτητής στην Πολιτική Επικοινωνία του ΑΠΘ.
Μέσα από το παιδικό βιβλίο ανακάλυψε έναν κόσμο απλό, κατανοητό και ουσιαστικό, που αναπόφευκτα αγκάλιασε και αγάπησε. Έπειτα, δοκίμασε να εκφράσει τον δικό του κόσμο μέσα από τις ιστορίες των ηρώων του.
Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, τουρκικά και ρωσικά. Είναι παντρεμένος με τη Σοφία και έχει έναν γιο, τον μικρό Ανέστη.
Αφορμή για τη συζήτησή μας είναι το νέο του παιδικό βιβλίο με τίτλο «Οι νότες της αγάπης» (εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη).

«Οι νότες της αγάπης» τιτλοφορείται το νέο σας βιβλίο. Δώστε μας κάποια στοιχεία για αυτό.
Είναι το πρώτο μου βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μ. Σιδέρη. Η διαδικασία έκδοσης ενός έργου είναι δύσκολη και απαιτείται υπομονή και επιμονή. Αφορμή για να το εκδώσω ήταν η γέννηση του μικρού μου και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που, πλέον, βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία. Περιγράφει το πώς βιώνει ένα παιδί τη μοναξιά, αλλά και την αγάπη. Σε μια εποχή που έχουμε συνηθίσει στο γρήγορο και το πρόχειρο, σε μια εποχή που το εφήμερο κυριαρχεί, ο ήρωας του βιβλίου έχει την υπομονή να προσμένει για ό,τι θεωρεί πως αξίζει.

Πώς συνδυάζετε τη συγγραφή με το επάγγελμά σας;
Σαφώς και το επάγγελμα επηρεάζει τον χαρακτήρα και αποτελεί βασικό στοιχείο της προσωπικότητας του καθενός. Ωστόσο, θεωρώ, πως πρέπει να αποφεύγουμε στερεότυπα που θέλουν ο κάθε επαγγελματίας να συνοδεύεται από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και συμπεριφορές. Το βράδυ που επιστρέφουμε σπίτι μας, βγάζουμε από πάνω μας τη στολή του επαγγελματία και γινόμαστε γονείς, σύντροφοι, φίλοι. Γελάμε, χαιρόμαστε, λυπόμαστε, αποζητούμε τρόπους έκφρασης και δημιουργίας σε μια προσπάθεια να χρωματίσουμε τη ζωή μας.

Πώς προέκυψε η συγγραφή;
Η συγγραφή αποτελεί τρόπο έκφρασης. Και η έκφραση είναι ένας τρόπος επικοινωνίας. Μέσα από τη συγγραφή επιδιώκω να συνομιλήσω, πρώτα από όλα, με τον ίδιο μου τον εαυτό και έπειτα με τους γύρω μου. Αποτελεί μια διαδικασία εξωτερίκευσης σκέψεων, προβληματισμών και συναισθημάτων με στόχο τον διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών.

Για ποιον λόγο ασχοληθήκατε και γράψατε ένα παιδικό βιβλίο;
Πριν από πολλά χρόνια έπιασα στα χέρια μου ένα βιβλίο από τα ανίψια μου. Είχε τίτλο «Εγώ έχω εσένα και εσύ εμένα». Με μάγεψε η απλότητά του καθώς το ξεφύλλιζα. Αποφάσισα, λοιπόν, να ταξιδέψω στον μαγικό κόσμο των παραμυθιών όπου τα ποντικάκια μιλούν, τα αστέρια κατεβαίνουν στη γη, το φεγγάρι κάνει παρέα με τον ήλιο και στα μάτια των παιδιών όλα αυτά φαντάζουν φυσιολογικά. Αλλά η αλήθεια των παραμυθιών κρύβεται στα συναισθήματα, που όντας αυθεντικά και ανιδιοτελή, τα κάνουν όλα πιστευτά.

Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσα από το βιβλίο σας;
Ζούμε σε μια εποχή που δεν μαθαίνουμε στα παιδιά πώς να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες, αλλά τους δείχνουμε πώς να τις αποφεύγουν. Η αγάπη των γονιών έχει οδηγήσει σε μια υπερπροστατευτικότητα, τη στιγμή που κανείς δεν εγγυάται ότι τα παιδιά μας δεν θα αδικηθούν και δεν θα πληγωθούν. Είναι οι δυσκολίες, όμως, που οδηγούν στην ανάπτυξη του ανθρώπου. Στο βιβλίο μου λοιπόν, ένα παιδί βιώνει τη μοναξιά όταν η αγαπημένη του φίλη επιλέγει να απομακρυνθεί. Την περιμένει, όμως. Επιλέγει να διανύσει ένα μοναχικό ταξίδι, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχουν υποκατάστατα στην αγάπη και φυσικά η υπομονή του ανταμείβεται.

Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Ναι, ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση. Ετοιμάζω ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, ενώ ήδη βρίσκονται στη διαδικασία της εικονογράφησης δύο παιδικά βιβλία που έχουν σαν κεντρικό θέμα την αγάπη, καθώς θεωρώ πως αποτελεί τη βάση για την υγιή ανάπτυξη ενός παιδιού.

Πώς βλέπετε τη σημερινή κατάσταση;
Βιώνουμε ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές, ενώ οι συνέπειες όσων συμβαίνουν βρίσκονται μπροστά μας. Ωστόσο, δεν πρέπει να χάνουμε το κουράγιο και την ελπίδα μας. Ο άνθρωπος έχει σταθεί στα πόδια του έπειτα από πολύ δυσκολότερες καταστάσεις. Το σημαντικότερο είναι να βρισκόμαστε ο ένας κοντά στον άλλο και να επικοινωνούμε. Κανείς δεν έχασε λέγοντας ή ακούγοντας μια καλή κουβέντα.