Σημαντική διάκριση για την Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών Νέας Ιωνίας «Ίωνες»

Μία ακόμη σημαντική διάκριση για την Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών Νέας Ιωνίας Μαγνησίας «Ίωνες» ήρθε με τη λήξη του 2020.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας με επιστολή της στην πρόεδρο της Εστίας κ. Άννα Πετσιάβα Παπανικολάου, αφού ενημερώνει για τους στόχους λειτουργίας της, συγχαίρει τους Ίωνες για το πολυδιάστατο έργο τους κι επιθυμεί να συμπεριλάβει στη συλλογή της κι αντίτυπα του βιβλίου που εξέδωσαν οι «Ίωνες» σε επιμέλεια του Δημήτρη Κωνσταντάρα-Σταθαρά με τίτλο «Πολεμικό Ημερολόγιο του λοχία Παναγιώτη Παναγιώτου 1916-1923, Αιχμάλωτος στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας 1916-1919, Πολεμιστής και αιχμάλωτος στη Μικρά Ασία 1921-1923», σελίδες 120. Στο συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζεται από έναν αυτόπτη μάρτυρα -στρατιώτη- που με το Ημερολόγιό του κατέγραψε την τραγωδία της πατρίδας μας από το 1916 έως το 1923 σε τρεις Πράξεις.

Πρόκειται για τον λοχία Παναγιώτη Παναγιώτου από την Αγία Παρασκευή Βόλου, πριν 100 χρόνια, ο οποίος είναι από τη γενιά εκείνων των Ελλήνων, που ήταν ντυμένοι στο χακί για 8 χρόνια και συμμετείχαν στις πολεμικές περιπέτειες του ελληνικού στρατού (Μακεδονικό και Μικρασιατικό μέτωπο), που κατέληξε στη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 και με την πένα του κατέγραψε τα προσωπικά του βιώματα από αυτή τη συγκλονιστική ιστορική περίοδο.

Αρχίζει με το κεφάλαιο «Αιχμάλωτος στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας 1916-1919», την απίστευτη, όσο και άγνωστη περιπέτεια στο ελληνικό κοινό ενός ολοκλήρου ελληνικού Σώματος Στρατού, του Δ’ Σ.Σ. με έδρα την Καβάλα, που «παραδόθηκε» στους Γερμανούς – επιχειρήσεις του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου στα Βαλκάνια – και έτσι 7.000 περίπου άνθρωποι – μεταξύ αυτών και ο Π.Π. – οδηγήθηκαν «αιχμάλωτοι» στο Γκαίρλιτς της Γερμανίας για δυόμισι χρόνια, από το 1916 έως το 1919, σημείο που κέντρισε τους ερευνητές συνεργάτες της Εθνικής Βιβλιοθήκης Γερμανίας. Εκεί, Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί – πολλοί από την περιφέρεια Μαγνησίας – «αιχμάλωτοι» μέσα και έξω από περιφραγμένο στρατόπεδο έζησαν μια ιδιότυπη ζωή, που για πολλούς άλλαξε την επαγγελματική, κοινωνική και πολιτική τους πορεία. Στο Παράρτημα του μέρους αυτού γίνεται λόγος και για έναν άλλο στρατιώτη-λοχία, τον Κωνσταντίνο Αγορίτση από τον Άγιο Λαυρέντιο, που ήταν κι αυτός «αιχμάλωτος» στο Γκαίρλιτς και συνέχεια πολεμιστής στο Μικρασιάτικο μέτωπο. Το μέρος αυτό συμπληρώνεται από αποσπάσματα και φωτογραφίες από το βιβλίο του Γεράσιμου Αλεξάτου «Οι Έλληνες του Γκαίρλιτς 1916-1919» για να συμπληρωθούν τα κενά της όλης «υπόθεσης του Γκαίρλιτς».

Στο δεύτερο μέρος γίνεται λόγος για την πολεμική εμπλοκή στη Μικρά Ασία με το σύνθημα «να διώξουμε τον Τούρκο στην κόκκινη μηλιά» και έτσι ο ελληνικός στρατός επιτίθεται το 1921 στο βαθύ και αχανές μικρασιατικό μέτωπο μέχρι τον Σαγγάριο. Ο Παναγιώτης Παναγιώτου συμμετέχει με ενθουσιασμό σ’ αυτήν την προέλαση και καλπασμό του ελληνικού στρατού και περιγράφει με γλαφυρότητα τα γεγονότα. Όμως εκεί καθηλώνεται στο Εσκί Σεχήρ… και απορεί για την αδράνεια… Αν και υποφέρει γράφει «και όλα για τη γλυκειά μας Πατρίδα» (10 Ιουλίου 1922).
Ώσπου στις 13 Αυγούστου 1922 εκδηλώνεται η επίθεση του τουρκικού στρατού – την περιγράφει δραματικά – και αρχίζει η οπισθοχώρηση, που για τη μονάδα του Π.Π. ήταν συντεταγμένη στο μεγαλύτερο μέρος της μέχρι το λιμάνι των Μουδανιών. Εκεί – αλίμονο – διαψεύστηκαν οι ελπίδες του για τη διάσωσή του, αφού με άλλους στρατιώτες παραδόθηκαν στους «συμμάχους» Γάλλους (είχαν υπογράψει με τους Τούρκους τη Συμφωνία της Άγκυρας στις 20 Οκτωβρίου 1921), οι οποίοι τους παρέδωσαν στα γιουρούκια του κεμαλικού στρατού για «περιποίηση»…

Στο τρίτο μέρος περιγράφεται η «φριχτή αιχμαλωσία» των Ελλήνων στρατιωτών και του Παναγιώτη Παναγιώτου με τα μελανότερα χρώματα, γραμμένη σε δημοσιογραφικό χαρτί 48 σελίδων, που διαβάζεις και συγκλονίζεσαι.
Ο επιμελητής της έκδοσης, Δημήτρης Κωνσταντάρας-Σταθαράς, που αντέγραψε το Ημερολόγιο του Π.Π. ως είχε, χωρίς επεμβάσεις στα γραφόμενα, συμπληρώνει με υποσέλιδες σημειώσεις (61) στα σημεία που χρήζουν περαιτέρω επεξήγηση.