To σχολείο του μέλλοντος με τη ματιά νέων αρχιτεκτόνων

Καινοτόμες προτάσεις προκειμένου ο αύλειος χώρος, αλλά και οι διάδρομοι, οι αίθουσες να γίνουν πιο ελκυστικές και να βοηθήσουν στη διεξαγωγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας κατέθεσαν φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μετά από μελέτη που έκαναν στο σχολικό συγκρότημα που στεγάζονται τα 16^ο και 30^ο Δημοτικά Βόλου.

Επρόκειτο για μια ξεχωριστή πρωτοβουλία που πάρθηκε από τον επίκουρο καθηγητή του Τμήματος Αρχιτεκτόνων κ. Γιώργου Μητρούλια και το μέλος ΕΔΙΠ του Τμήματος Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Φένια Χατζοπούλου οι οποίοι δούλεψαν από κοινού μαζί με τους φοιτητές για την διαμόρφωση των προτάσεων.

Οι προτάσεις παρουσιάστηκαν προχθές το απόγευμα στον χώρο του 30^ου Δημοτικού με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών, δασκάλων, γονέων και μαθητών.

Ο διευθυντής του 30^ου Δημοτικού Βόλου κ. Πασχάλης Δήμου επισήμανε πως στο πλαίσιο του μαθήματος «περιβάλλοντα μάθησης» που διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο, έγινε μια σημαντική παρέμβαση από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων και το Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης. Το σχολικό συγκρότημα των 16^ου και 30^ου Δημοτικών μαζί με τα δύο νηπιαγωγεία εντάχθηκε στο πεδίο μελέτης των φοιτητών. Εμείς μαζί με τον διευθυντή του 16^ου Δημοτικού κ. Φίλιππο Κωνσταντινίδη θέλουμε οι προτάσεις τους να αποτελέσουν το γενικότερο έναυσμα στο ζήτημα της αξιοποίησης της σχολικής στέγης, καθώς νηπιαγωγεία στεγάζονται σε ακατάλληλους χώρους, Δημοτικά συστεγάζονται με Νηπιαγωγεία, υπάρχει πρόβλημα με τις ώρες αποχώρησης των παιδιών και τους κοινόχρηστους χώρους υγιεινής».

«Είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτή η συνεργασία με το Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης σε μια προσπάθεια να ανοίξουμε το Τμήμα και στην κοινωνία» τόνισε ο κ. Μητρούλιας και πρόσθεσε πως «οι φοιτητές μελέτησαν τα δύο δημοτικά και κατέθεσαν ενδιαφέρουσες προτάσεις. Άλλωστε το σημαντικό δεν είναι μόνο το σχολικό κτίριο να είναι άρτιο και ασφαλές, αλλά και να εμπλουτίζει την εμπειρία και μάθηση των μαθητών. Για παράδειγμα τα πλατύσκαλα της αυλής μπορούν να γίνουν χώροι κοινωνικοποίησης, ανάγνωσης. Επίσης η σχολική αυλή που τώρα είναι ένα τσιμέντο, θα μπορούσε να φιλοξενήσει μια κερκίδα με αποθηκευτικούς χώρους, μια παιδική χαρά που τα ίδια τα παιδιά θα μαθαίνουν κιόλας. Επίσης για τις σχολικές αίθουσες προτείνεται η διασύνδεσή τους. Ακόμη οι φοιτητές αλλάζουν στον χώρο της βιβλιοθήκης εντελώς τον τρόπο που οι μαθητές προσεγγίζουν το βιβλίο και το οποίο γίνεται μέρος ενός παιχνιδιού. Άλλες ιδέες είναι πιο υλοποιήσιμες, άλλες πιο τολμηρές».

Από την πλευρά της η κ. Χατζοπούλου ανέφερε πως το Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης διαχρονικά ασχολείται με το θέμα του χώρου που επηρεάζει την εκπαιδευτική διαδικασία, ειδικά όταν πρόκειται για Νηπιαγωγεία, αρκετά εκ των οποίων στεγάζονται σε ακατάλληλους χώρους. Μια από τις προτάσεις είναι οι αίθουσες διδασκαλίας να γίνουν πιο διαδραστικές μεταξύ τους, να είναι πιο φωτεινές, να έχουν διάδραση με το εξωτερικό περιβάλλον.

Τραπέζια εργασίας στις αίθουσες

Ο τριτοετής φοιτητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Σπύρος Καραιορδανίδης κατέθεσε τη δική του πρόταση για το σχολικό συγκρότημα. Το βασικό είναι πως το σχολικό κτίριο θα πρέπει να πάψει να θυμίζει νοσοκομειακό περιβάλλον. Εμείς θελήσαμε να φέρουμε κοντά τους μαθητές της ίδιας βαθμίδας. Έτσι καταργήσαμε τον διάδρομο και η πρόσβαση στις αίθουσες γίνεται απευθείας από τον αύλειο χώρο, δημιουργήσαμε διαμπερότητα. Επίσης στην αίθουσα βάζουμε ένα πολυμορφικό έπιπλο, τραπέζια εργασίας, με μικρά σκαμπό και διαφορετικά σημεία χαλάρωσης, ώστε να ξεφύγουμε λίγο από την εικόνα με τα θρανία και το βάθρο που βρίσκεται ο δάσκαλος. Η εικόνα είναι περισσότερο παιδοκεντρική».

Φώτης Σπανός