“Οι αργυροπελεκάνοι δεν ψηφίζουν”

Του Ανδρέα Δογκάκη*
Β’ ΜΕΡΟΣ

Και φυσικά δεν θα σταθούμε εδώ, αφού όπως βλέπουμε το έργο της Κάρλας και οι δύο βασικοί ανταγωνιστικοί του στόχοι, η ανάπτυξη του οικοσυστήματος και η διαχείριση των υδάτινων πόρων για άρδευση δεν πρόκειται να υλοποιηθούν άμεσα. Το παραπάνω πηγάζει στα πλαίσια μιας παρωχημένης πολιτικής αντίληψης του «κατασκευάζω και παρατάω» λες και κλείνω λακκούβες στους δρόμους (επίκαιρο λόγω εκλογών). Και ενώ χαμογελάνε στον φακό σαν να παίζουν σε σίριαλ, ευχαριστημένοι και με ήσυχη τη συνείδησή τους κόβοντας κορδέλες πάνω στα πτώματα των Αργυροπελεκάνων και κάθε λογής πτηνών και ψαριών…

Ήδη σε προηγούμενο άρθρο μου έχω αναφερθεί ότι το πρόβλημα δεν είναι να κατασκευάσεις κάτι, αλλά και να έχεις δυνητικά τις ικανότητες να το λειτουργείς. Και παρόλα αυτά η Περιφερειακή Αρχή επαναλαμβάνει το μοτίβο των Ολυμπιακών Ακίνητων και τις αρχές της πολιτικής διακυβέρνησης του 1960. Φτιάξαμε να λειτουργήσουμε ένα έργο χωρίς να υπάρχει ένας φορέας διαχείρισης για την άρδευση των καλλιεργειών, καθώς και των ανταποδοτικών οφειλών που θα προκύπτουν. Ο χρόνος μας έχει προσπεράσει και είμαστε ήδη στο και πέντε, ο ταμιευτήρας εκτιμάται ότι θα γεμίσει σε 2 έως 3 χρόνια (εάν θα υπάρχουν παρόμοιες βροχοπτώσεις), αλλά, δυστυχώς, είμαστε ανέτοιμη ως περιφέρεια να διαχειριστούμε το έργο και τον κοινωνικό του ρόλο που θα επιτελέσει, αφού δεν μερίμνησε μέχρι τώρα κανένας για τη δημιουργία διαχείρισης των υδάτων άρδευσης που σε τελική ανάλυση αυτός θα είναι και ο κοινωνικός ανταποδοτικός ρόλος στους αγρότες. Έτσι εφόσον δεν έχουν καθορίσει τον φορέα, άρα δεν υπάρχει ανταποδοτικό τέλος, άρα δεν θα δουλέψουν τα αντλιοστάσια, άρα δεν θα υπάρξει άρδευση. Αλήθεια ποιος θα συντηρήσει τα έξι αντλιοστάσια; Ποιος θα τα λειτουργήσει; Ποιος θα τα στελεχώσει; Πού θα βρεθούν οι πόροι; Είναι βέβαιο ότι οι πολίτες, οι αγρότες δεν γνωρίζουν την ακριβή κατάσταση που επικρατεί και δυστυχώς από ό,τι φαίνεται και η ίδια η Περιφερειακή μας Αρχή. Ακόμη και τώρα δεν είναι αργά, ας προχωρήσει η Περιφέρεια στη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα διαχείρισης υδάτων της Κάρλας με στελέχωση και διαχείριση και με προϋπολογισμό από τα ίδια ανταποδοτικά τέλη χρήσης, ώστε και το οικολογικό και περιβαλλοντικό τμήμα να εξυπηρετείται, αλλά και ο ευρύτερος κοινωνικός του χαρακτήρας σε σχέση με την άρδευση.

Αλλά ας κάνουμε μια νοητική υπέρβαση κι ας δεχτούμε ότι αύριο δημιουργήθηκε ο φορέας… Θα πληροί τους βασικούς περιβαλλοντικούς και αρδευτικούς όρους και ρόλους που προβλέπονται από το Master Plan;
Και η απάντηση για ακόμη μια φορά είναι απογοητευτική. Όχι!!!
Ο ταμιευτήρας δεν γεμίζει με τους απαραίτητους ρυθμούς εισροής υδάτων, ενώ οι συλλεκτήρες που φέρνουν καθαρό νερό μόλις πέρσι ολοκληρώθηκαν. Η τάφρος 2Τ που φέρνει νερό από τον Πηνειό δεν έχει την ικανή παροχετευτικότητα, άρα το σχέδιο ότι η Κάρλα θα δίνει περίπου 46 εκατομμύρια m3 νερό κάθε χρόνο για άρδευση είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Εγκληματικό το γεγονός ότι δεν υλοποιήθηκε ποτέ η Β’ φάση με καθαρή ευθύνη της Περιφέρειας που προέβλεπε να ανοίξει το φράγμα της Γυρτώνης με την κατασκευή νέας τάφρου με την ενδεδειγμένη παροχή και όχι την υφιστάμενη 2Τ και 1Τ που είναι αποστραγγιστικές. Με την 2Τ να αποτελούσε και να αποτελεί λύση ανάγκης, αφού με τις σημερινές εισροές η ΚΑΡΛΑ θα μπορεί να προσφέρει στους αγρότες το πολύ 15 εκατομμύρια κυβικά μέτρα και όχι 46 που προβλέπεται από το master plan, με αποτέλεσμα πολύ πιθανόν να υπάρξει κοινωνική αναταραχή αφού δεν θα εκπληρώνει τους στόχους του με ευθύνη 100% της σημερινής Περιφερειακής Αρχής. Άρα θα παραδώσει στη νέα Περιφερειακή Αρχή το πρόβλημα και όχι τη λύση για ακόμη μια φορά.
Το άρθρο συνεχίζεται και ολοκληρώνεται την Πέμπτη 16 Μαΐου. Σήμερα το β’ μέρος.

*Ο Ανδρέας Δογκάκης είναι αγρονόμος-τοπογράφος μηχανικός, περιβαλλοντολόγος MSc, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Μαγνησίας με τον Δημήτρη Κουρέτα