του Μάκη Γ. Μπαλλή*
Επιμένει η αντιπολίτευση, σε όλες τις …συνεκφάνσεις της, να χαρακτηρίζει ως «επίδομα» την επιπλέον σύνταξη που ψηφίσθηκε πρόσφατα από τη Βουλή και ήδη άρχισε να καταβάλλεται, όπως και να χαρακτηρίζει ως «επιταγή χωρίς αντίκρισμα» τα υπόλοιπα μέτρα διευκόλυνσης των οφειλετών για να αντιμετωπίσουν τα χρέη τους προς την Εφορία, τους Δήμους και τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Από κοντά, σπεύδουν να πλειοδοτήσουν σε ίδιους χαρακτηρισμούς και τα συναφή δημοσιεύματα σε μερίδα του Τύπου.
Πώς μπορεί, όμως, να αποτελεί «επίδομα» και μάλιστα «εκλογικό» μία παροχή που θα δίνεται κάθε χρόνο έχοντας τον χαρακτήρα του μόνιμου μέτρου και με προϋπολογισμένο, κάθε χρόνο, το ύψος του ποσού που θα απαιτείται;
Πώς μπορεί να υποβαθμίζεται, ως δήθεν «ακάλυπτη επιταγή», μία ρύθμιση που αφορά σε μισθωτούς, συνταξιούχους, επιτηδευματίες που έκλεισαν τα μπλοκάκια τους, ανέργους, αγρότες και γενικώς όσους εξαιρούνται από την υπαγωγή στον εξωδικαστικό μηχανισμό και δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα;
Κάποια εκατομμύρια συμπολίτες μας δηλαδή. Κυρίως ανθρώπους που ενώ έχουν τις υπόλοιπες προϋποθέσεις δεν μπορούν ακόμη να βγουν στη σύνταξη επειδή χρωστάνε στα Ταμεία και δεν μπορούν να πληρώσουν το χρέος τους. Όπως και ανθρώπους που θέλουν να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους προς την Εφορία, αλλά αδυνατούν διότι η οικονομική κρίση άλλαξε δραματικά το οικονομικό τους επίπεδο. Δημότες που σώρευσαν οφειλές προς τους Δήμους ή τις ΔΕΥΑ και δεν μπορούν να ξοφλήσουν.
Για ακόμη μία φορά η αντιπολίτευση είναι υποχρεωμένη να παρακολουθήσει την διάψευση των προσδοκιών και των επιδιώξεών της. Κάθε φορά ποντάρει πολιτικά στη δυσαρέσκεια των πολιτών και κάθε φορά οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης της αφαιρούν το δικαίωμα στο… όνειρο.
Είχε ποντάρει ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση θα είχε οδηγήσει στο χάος και τελικά το ασφαλιστικό σύστημα από ελλειμματικό έγινε πλεονασματικό, διασφαλίζοντας τη σύνταξη για εκατομμύρια δικαιούχους.
Είχε ποντάρει ότι οι συντάξεις θα είχαν κοπεί το 2019 και διαψεύστηκε.
Έχει ποντάρει ότι το αφορολόγητο θα μειωθεί από το 2020 και όλα πιστοποιούν ότι ούτε αυτό τής βγαίνει.
Είχε ποντάρει ότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει πολιτικά τη δυσαρέσκεια εκατομμυρίων εγκλωβισμένων στον κυκεώνα των χρεών τους προς τις Εφορίες και τα Ταμεία και η τελευταία κυβερνητική πρωτοβουλία της ακυρώνει το σχέδιο.
Γι’ αυτό και επιχειρεί να αντιστρέψει την εικόνα και να υποστηρίξει ότι με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα Ταμεία και οι ασφαλισμένοι-συνταξιούχοι δεν μπορούν να έχουν προοπτική. Για να πλασάρει το δικό της σύστημα των τριών πυλώνων, το γνωστό και ως «ασφαλιστικό σύστημα Πινοσέτ». Όποιος έχει οικονομική άνεση, θα έχει και ασφάλιση δηλαδή.
Επιχειρεί να κρύψει το γεγονός πως ό,τι καταστροφικό έγινε τις προηγούμενες δεκαετίες στο ασφαλιστικό σύστημα με τη δημιουργία τεράστιων ανισοτήτων και τη λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων, έχει την ανεξίτηλη υπογραφή τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ.
Ποια είναι η σημερινή κατάσταση και πού παρεμβαίνει διορθωτικά και -κυρίως- ανακουφιστικά η κυβερνητική απόφαση για τη ρύθμιση;
Σήμερα υπάρχουν περίπου 1,5 εκατομμύριο οφειλέτες προς τα Ταμεία. Από αυτούς, το 96,2% έγιναν οφειλέτες για πρώτη φορά μέχρι το 2014.
Από το συνολικό χρέος των περίπου 3,5 δισ. ευρώ, το 72% αυτών των οφειλών δημιουργήθηκε μέχρι το 2014 και διαβιβάσθηκε το 2018 στο ΚΕΑΟ.
Η σημερινή ρύθμιση των 120 δόσεων για χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία είναι μία ρύθμιση τεράστιας κοινωνικής ανακούφισης, από την οποία μπορούν να ωφεληθούν 1.300.000 άνθρωποι, ενώ με την πρόβλεψη ότι εκτός από το κούρεμα προσαυξήσεων θα υπάρχει και κούρεμα της βασικής οφειλής μέσω του επανυπολογισμού, θα μπορέσουν να συνταξιοδοτηθούν άμεσα περίπου 80.000 ασφαλισμένοι, που σήμερα δεν μπορούν να πάρουν σύνταξη.
Για να δούμε λίγο και τα άλλα δύο σκέλη των ρυθμίσεων:
Σήμερα περίπου 3,5 εκατ. φορολογούμενοι έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία συνολικά 36 δισ. ευρώ περίπου. Από αυτά, τα 23 δισ. τα οφείλουν λίγο περισσότεροι από 3.000 μεγαλοοφειλέτες που χρωστάνε από 1 εκατ. ευρώ και πάνω. Μπαίνουν επομένως στη ρύθμιση άμεσα πάνω από 13 δισ. ευρώ. Ρευστότητα που μπορεί να αποκτηθεί άμεσα για τα δημόσια ταμεία.
Στους Δήμους, υπάρχουν σήμερα ληξιπρόθεσμες οφειλές που υπολογίζονται περίπου στα 2,7 δισ. ευρώ. Αν προσθέσουμε και τα χρέη προς τις ΔΕΥΑ ή άλλα νομικά πρόσωπα των ΟΤΑ το χρέος που μπορεί να μπει στη ρύθμιση και να εισπραχθεί από τους Δήμους υπολογίζεται στα 3 δισ. ευρώ περίπου.
Μιλάμε επομένως, πέρα από την ανακούφιση εκατομμυρίων συμπολιτών μας και για τη δυνατότητα να μπουν στα Ταμεία, στο ασφαλιστικό σύστημα και στα δημοτικά ταμεία, άμεσα, χρήματα που διαφορετικά θα ήταν αδύνατον να εισπραχθούν. Στην πραγματικότητα, μιλάμε για επιπλέον δημοσιονομικό χώρο και δυνατότητα άσκησης μίας πολιτικής με ακόμη πιο εμφανές κοινωνικό πρόσημο. Για δυνατότητα επιστροφής ακόμη μεγαλύτερου μέρους του εισοδήματος που έχασαν από την κρίση και από τις πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, προς εκείνους που το δικαιούνται περισσότερο. Προς τα χαμηλότερα κοινωνικά και εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας.
*βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ