Παρά θίν’ αλός

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται λόγος για την παρουσία , το ρόλο και την ικανότητα του Λ.Σ. να ανταπεξέλθει στις έκτακτες συνθήκες που διαμορφώνονται από την καταστροφική επέλαση του φονικού ιού στη χώρα μας και ειδικότερα στην πόλη μας . Πολλοί ομιλούν , σχολιάζουν ή λοιδορούν . Η ασφάλεια και η θαλπωρή της κατοικίας μας ή η ζεστασιά του γραφείου μας σίγουρα δεν είναι συνθήκες αρκετές για να μας κάνουν να διαισθανθούμε και να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα των καταστάσεων . Το τοπικό Λιμεναρχείο λοιπόν βάλλεται από μία μερίδα συμπολιτών μας για την επιλογή του να εισηγηθεί αρμοδίως τη μερική αναστολή κυκλοφορίας των συνανθρώπων στην παραλία μας για συγκεκριμένες ώρες και ημέρες και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα .Εντελώς ανέξοδα κάποιοι κατέληξαν στο συμπέρασμα αδυναμίας του Λ.Σ. να ασκήσει επαρκή αστυνόμευση για την εφαρμογή των επιβληθέντων μέτρων απαγόρευσης κυκλοφορίας στα πλαίσια αντιμετώπισης της εξάπλωσης του αόρατου εχθρού. Πιο απογοητευτικό γεγονός που προκαλεί πραγματικά θλίψη είναι ότι αρκετοί και αρκετές από εμάς αδυνατούν να αντιληφθούν την κρισιμότητα των στιγμών που αποδεικνύεται από τους θανάτους συνανθρώπων μας , τους ετοιμοθάνατους και διασωληνωμένους στις ΜΕΘ των νοσοκομείων μας , τους ασθενείς που επανήλθαν και περιγράφουν την πιο σκοτεινή και δυσάρεστη στιγμή της ζωής τους σαν κάτι που δεν έχουν ζήσει ποτέ μέχρι τώρα . Μετά από όλα αυτά ας βάλουμε επιτέλους σε μία σειρά τις σκέψεις μας . Θα μας βοηθήσει σίγουρα όλους .

Το ζητούμενο σήμερα είναι άραγε η βόλτα στην παραλία με τη συνοδεία των Λιμενικών Οργάνων , η άθληση και αναπόφευκτος συνωστισμός στην ίδια παραλία ή η προστασία της ζωή μας και της ζωή των δικών μας. Δραστηριότητες όπως το κολύμπι , το ψάρεμα , τα θαλάσσια σπορ , η άσκηση και οι βόλτες στην παραλία αναμφίβολα έχουν ευεργετικές συνέπειες στον ψυχισμό και την υγεία των ανθρώπων , όταν όμως γίνονται υπό φυσιολογικές συνθήκες και όχι εν μέσω πανδημίας. Επίσης όλες αυτές οι χαρές της ζωής δεν μας αφαιρέθηκαν από κανένα Λιμεναρχείο και ούτε τώρα μας αφαιρούνται . Εκεί είναι όλα αυτά και θα είναι πάντα εκεί και η παραλία μας , και η απέραντη θάλασσά μας και θα μας περιμένουν να τα χαρούμε και πάλι υγιείς. Για την ώρα όμως με συλλογική ωριμότητα ας βάλουμε το εμείς πάνω από το εγώ και ας σκεφθούμε τι αξία θα είχαν όλα αυτά τα άψυχα χωρίς τον άνθρωπο ……….

Β.Δ.