Οι γυναίκες κατακτούν τη θάλασσα – Μαρία Ηλιοπούλου: Η μοναδική εκπαιδεύτρια ταχύπλοων σκαφών στον Βόλο μιλά στη «Θ»

Η μοναδική γυναίκα εκπαιδεύτρια ταχύπλοων σκαφών στον Βόλο, κ. Μαρία Ηλιοπούλου, μας εξηγεί πώς επέλεξε να ασχοληθεί με το επάγγελμα και πώς πήρε την απόφαση να ανοίξει Σχολή. Καθώς από τον Μάρτιο και τους επόμενους μήνες είναι η καταλληλότερη χρονική περίοδος για μαθήματα και απόκτηση διπλώματος, μας παρουσιάζει μυστικά των σκαφών και της θάλασσας.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

«Αρχικά ο πατέρας μου ήταν ήδη στον χώρο, δηλαδή έχει και διατηρεί ακόμα δικιά του Σχολή ταχυπλόων, όποτε καταλαβαίνεις πως και εγώ από μικρή μεγάλωσα σε αυτόν τον χώρο. Δεν ήταν κάτι ξένο, δεν έχει καμία σχέση με τις σπουδές μου, αλλά μου αρέσει πάρα πολύ. Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη ζήτηση, γιατί ο Βόλος εξυπηρετεί και όλη τη Θεσσαλία, οπότε το συνέχισα. Είμαι τα τελευταία οκτώ χρόνια στο επάγγελμα.
Έβλεπα δυστυχώς λόγω νομοθεσίας ότι ερχόταν ένας μαθητής να βγάλει δίπλωμα, αλλά οι γνώσεις που θα έπαιρνε δεν ήταν αρκετές για να μπορέσει να πάρει ένα σκάφος και να φύγει. Ήταν πολύ τυπική διαδικασία, το οποίο αυτό γίνεται πανελληνίως δυστυχώς. Οπότε ήθελα να μπω στη διαδικασία, αρχίζοντας στη Σχολή πριν από οχτώ χρόνια που έβλεπα τα κενά που υπήρχαν. Θα μου δημιουργούνταν μεγαλύτερη ανάγκη ο δικός μου μαθητής να φύγει από τη Σχολή και ναι μεν να έχει ένα χαρτί στα χέρια του, αλλά να μην έχει ένα χαρτί, να έχει γνώσεις. Έβλεπα τα κενά από το σύστημα που υπήρχαν και αναγκάστηκα, με την καλή έννοια, ουσιαστικά να το κάνω, μου αρέσει πάρα πολύ. Θεωρώ ότι προσφέρω κάτι έξτρα».
Πώς είναι μία γυναίκα να είναι στον χώρο αυτό;
«Δεν αντιμετώπισα πρόβλημα. Ο πρώτος μου μαθητής, που τον έβαλα στη θάλασσα να κάνουμε μάθημα μαζί στη μέση του μαθήματος, στα 30 λεπτά τον έβλεπα ότι ήταν πάρα πολύ νευρικός και δεν αισθανόταν καθόλου καλά. Του λέω: «Τι έγινε; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα; Δεν θέλεις να συνεχίσουμε;». Μου απάντησε το εξής: «Μαρία, δεν μπορώ να κάνω μάθημα μαζί σου, γιατί είσαι γυναίκα και είσαι μικρότερη σε ηλικία από εμένα. Άρα πώς είναι δυνατόν να μου μάθεις κάτι που έχει σχέση με τη θάλασσα». Το παιδί προφανώς δεν το είπε ρατσιστικά και το ξεκαθαρίζω αυτό το πράγμα και είναι εξαιρετικός οικογενειάρχης απ’ όσο ξέρω, αλλά του φαινόταν πολύ περίεργο ότι μία γυναίκα μπορεί να κάνει αυτό το επάγγελμα. Το δεύτερο μάθημα το έκανε με τον άλλο δάσκαλο. Στο τρίτο μάθημα μου το ζήτησε ο ίδιος να έρθει να κάνει μάθημα με εμένα. Οπότε είδε τη διαφορά νοοτροπίας λόγω ηλικίας και είδε ότι πραγματικά δεν υπάρχει διαχωρισμός στις γνώσεις. Δεν έχει σημασία αν είσαι άντρας ή γυναίκα, σημασία έχει τι γνωρίζεις, για ποιο λόγο το γνωρίζεις και πώς το μεταδίδεις, γιατί είναι το κομμάτι της εκπαίδευσης. Από τότε ευτυχώς ήταν ελάχιστα αυτά τα παραδείγματα και χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω ότι ίσα ίσα και οι άντρες πλέον θέλουν ακόμα περισσότερο να κάνουν μάθημα μαζί μου. Πριν ανοίξω τη δική μου τη σχολή, όσο δούλευα στη σχολή του πατέρα μου, ήταν ελάχιστες οι γυναίκες που έρχονταν μέσα στον χρόνο για να βγάλουν δίπλωμα. Ήταν μία με δύο γυναίκες τον χρόνο και τώρα ξαφνικά με το που αυτονομήθηκα και φαίνεται ότι υπάρχει γυναίκα εκπαιδευτής, η συμμετοχή των γυναικών έχει αυξηθεί κατά πολύ. Κάτι που με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη. Όσοι είναι οι άντρες είναι και οι γυναίκες και εννοείται μου αρέσει πάρα πολύ αυτό».

Στη συνέχεια μας εξηγεί πώς αισθάνεται ως μοναδική γυναίκα εκπαιδευτής στον Βόλο:
«Γενικά στην Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτών είμαστε συνολικά έξι γυναίκες. Είμαι η έκτη και η πιο μικρή σε ηλικία, οπότε πανελλαδικά στον χώρο μας, στον χώρο της θάλασσας, εκπαιδεύτριες γυναίκες δεν υπάρχουν. Είναι λίγο πρόκληση, γιατί υπάρχει αυτή η προκατάληψη που θεωρώ ότι υπάρχει σε αρκετά τέτοιου είδους επαγγέλματα εκτός από το κομμάτι της θάλασσας. Οπότε ποτέ δεν γίνεται βαρετό. Έχεις καινούριες προκλήσεις κάθε μέρα».
Από τον Μάρτιο και τους επόμενους μήνες ακολουθεί η κατεξοχήν καταλληλότερη χρονική περίοδος για μαθήματα και απόκτηση διπλώματος;
«Όλο τον χρόνο γίνονται τα μαθήματα. Εξαρτάται από τον καιρό αυτό. Από αρχές Νοεμβρίου περίπου μέχρι αρχές Μαρτίου είναι ένα κενό διάστημα. Υπάρχουν μαθητές, αλλά είναι ελάχιστοι. Μετά τον Μάρτιο, που όλοι σκέφτονται τις καλοκαιρινές τους διακοπές, έρχονται σαν τρελοί και λένε: «Θέλω να βγάλω δίπλωμα τώρα γιατί την επόμενη εβδομάδα φεύγω διακοπές». Οπότε γίνεται χαμός».

Ποιο είναι τελικά το απαιτούμενο χρονικό διάστημα για βγάλει κάποιος το δίπλωμα;
«Με βάση το Λιμεναρχείο είναι έξι ώρες θεωρία και έξι ώρες πρακτικά μαθήματα. Στη δικιά μου σχολή δεν ισχύει αυτό το πράγμα, γιατί θεωρώ ότι ο άλλος για να μπορέσει να πάρει το σκάφος να οδηγήσει, μπορεί να χρειαστεί να κάνει και 8, 10, 12 ώρες μάθημα. Όσες είναι απαραίτητες για να καταφέρουμε να πάρουμε το δίπλωμα. Βέβαια, εφόσον υπάρχει χρόνος, μπορεί ακόμη και σε δύο μέρες να ολοκληρώσει όλα τα μαθήματα. Δηλαδή να αφιερώσουμε έξι διδακτικές ώρες θεωρία και έξι διδακτικές ώρες πράξη σε δύο μέρες και να ολοκληρώσουμε όλα μας τα μαθήματα».

Τι πρέπει να ελέγξουμε, όταν μπούμε στο σκάφος;
«Καλή λειτουργεία της μηχανής, αν το σκάφος έχει νερά και από πού προέρχονται, τον καιρό, ενημέρωση των οικείων πού θα πάω και τι ώρα θα γυρίσω, καύσιμα, να έχω τα σωστικά εφόδια.
Αν το σκάφος μας περιέλθει σε κατάσταση κινδύνου, χρησιμοποιούμε τα σήματα κινδύνου, καπνογόνα, βεγγαλικά κ.λπ., προκειμένου να συνεγείρουμε τα παραπλέοντα πλοία ή ευρισκόμενους στην ξηρά, ώστε να ειδοποιηθεί η λιμενική αρχή. Αν το σκάφος έχει VHF αναφέρουμε στην πλησιέστερη λιμενική αρχή ή στο ΕΛΛΑΣ ΡΑΔΙΟ (κανάλι 16) την κατάσταση του σκάφους, το είδος του κινδύνου, τη θέση μας και τις προθέσεις μας».