Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας αναφέρει σε ανακοίνωση:

H 8η του Μάρτη δεν είναι γιορτή είναι η συνέχεια των διαρκών αγώνων των γυναικών για ισότητα, για έξοδο από την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Ήταν 8η του Μάρτη του 1857, όταν οι γυναίκες εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία και διαδήλωσαν απαιτώντας βελτίωση των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας, μείωση των ωρών εργασίας τους και εξίσωση των μισθών τους με αυτούς των ανδρών. Από τότε η 8η Μάρτη είναι μία ημερομηνία άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία και τους
αγώνες του γυναικείου και του εργατικού κινήματος.
Γνωρίζουμε καλά ότι τα αιτήματα για ισότητα είναι και θα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα, όσο το παραγωγικό μοντέλο εστιάζει στα κέρδη των λίγων από την εκμετάλλευση των πολλών, όσο οι κυβερνήσεις επιμένουν ιδεοληπτικά να επιλέγουν να εφαρμόζουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, βάζοντας τα δικαιώματα και τις ζωές των ανθρώπων σε δεύτερη μοίρα.
Η αφόρητη δυσωδία από τις καταγγελίες και τις δίκες που διεξάγονται για σεξουαλική κακοποίηση, φόνους και βιασμούς που έρχονται στο φως σημαδεύει και την φετινή επέτειο της Ημέρας της Γυναίκας. Πρόκειται για εγκλήματα που βαραίνουν όμως πάνω στη συλλογική συνείδηση ως εγκλήματα κατά των γυναικών.
Απαιτούμε:
-Κατάργηση της επισφάλειας στους χώρους εργασίας που, αν και δεν είναι η μόνη αιτία, διευκολύνει τις κακοποιητικές συμπεριφορές.
-Μαζικές και μόνιμες προσλήψεις στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τους δήμους και σε όλους εκείνους τους κρίσιμους τομείς που αναδείχθηκαν μέσα στην πανδημία και η έλλειψή τους επιβάρυνε κυρίως τις γυναίκες.
– Δημόσιους και δωρεάν παιδικούς σταθμούς με ολοήμερη λειτουργία.
-Τη διασφάλιση και ενίσχυση του δικτύου των δομών για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών (Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών, Ξενώνες Φιλοξενίας, Γραμμή 15900) και του δημόσιου χαρακτήρα τους και την επέκταση του Δικτύου Δομών σε όλες τις πόλεις, ώστε κάθε γυναίκα, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας να έχει άμεση πρόσβαση.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ ,οι γυναίκες εργαζόμενες και όλη η κοινωνία πρέπει να αντιδράσουν συλλογικά, να συμμετέχουν ενεργά στα σωματεία , τα οποία επείγει να ασχοληθούν συστηματικά με τα προβλήματα του μισού δυναμικού τους, θυσιάζοντας ακόμα ένα κομμάτι από τον ελάχιστο προσωπικό χρόνο, για ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας, για μια δημοκρατική κοινωνία ισότητας που η απελευθέρωση των γυναικών θα είναι αυτονόητη και δεδομένη.
Τα σωματεία να είναι στήριγμα της συλλογικής απάντησης για κάθε περιστατικό παρενόχλησης, για να μην στοχοποιούνται τα θύματα αλλά να βρίσκουν δικαίωση χωρίς για να χρειάζεται να περάσουν χρόνια γι αυτό. Να υπάρχει διαρκή στήριξη των θυμάτων έμφυλης βίας με ψυχολογική, νομική, πρακτική βοήθεια.
Σήμερα ο αγώνας για την ουσιαστική κατάκτηση της ισότητας των φύλων παραμένει πιο επίκαιρος από ποτέ .