O Ηλίας Καραμέτος απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Proust “Να εμβολιαστούν άμεσα όσοι ηλικιωμένοι δεν έχουν εμβολιαστεί “

Επιμέλεια:
Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά

Καλεσμένος μας σήμερα ο Ηλίας Καραμέτος
Γιατρέ, σας ευχαριστώ που μου κάνετε τη τιμή ακόμα μια φορά να είστε σήμερα εδώ συνομιλητής μου στο Ερωτηματολόγιο του Proust.
Να σας συγχαρώ για τον καινούργιο τίτλο σας στο Νοσοκομείο του Βόλου.
Bien merite… Άξιος

Αλλά, ας δώσω τον λόγο σε σας.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια, η εξειδίκευση ήταν ένας από τους στόχους μου (αναμένεται και η διατριβή μου ως υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), η οποία ουσιαστικά περιγράφει ακριβώς τον τομέα της ιατρικής που ασκώ, δηλαδή την αντιμετώπιση της επείγουσας κατάστασης στην οποία μπορεί να βρεθεί ένας συνάνθρωπός μας και αυτή είναι η Επείγουσα Ιατρική.
Εξειδίκευση που βρίσκεται στα σπάργανα ακόμα στην Ελλάδα, ενώ στο εξωτερικό αποτελεί την κύρια ειδικότητα των συναδέλφων που στελεχώνουν αντίστοιχα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών. Χρειάζεται μεγάλη συζήτηση για το πού βρισκόμαστε στην Ελλάδα όσον αφορά την ανάπτυξη των Τμημάτων Επειγόντων Περιστατικών και ποιος θα έπρεπε να είναι ο ρόλος τους, σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρέπει να είναι, όπως συμβαίνει, αυτός της πρωτοβάθμιας φροντίδας. Όπως αποδείχθηκε τα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών έπαιξαν κύριο ρόλο στη διαχείριση και αντιμετώπιση της πανδημίας.

Καταγωγή
Γεννήθηκα στις 19 Οκτωβρίου 1971 στον Βόλο και μεγάλωσα στον Βόλο. Η καταγωγή του πατέρα μου είναι από τα Άγραφα του Νομού Ευρυτανίας και της μητέρας μου από το Νότιο Πήλιο.

Παιδικά χρόνια
Έζησα και μεγάλωσα στον Βόλο, στη συνοικία της Νέας Δημητριάδας , όπου πέρασα τα υπέροχα παιδικά μου χρόνια σε μια ήσυχη παραδοσιακή γειτονιά της Ελλάδας , με πολλούς φίλους και ανέμελο παιχνίδι, κάτι που λείπει από τα παιδιά σήμερα.

Σπουδές
Ενώ είχα πετύχει ως επιλαχών της Σχολής Στρατιωτικής Ιατρικής, μετά την μη επιλογή μου, αναγκάστηκα να εγγραφώ σε Πανεπιστήμιο του εξωτερικού για τις σπουδές μου.

Οικογενειακό status
Είμαι παντρεμένος με την καρδιολόγο Φιλιώ Βλουχάκη και έχουμε αποκτήσει δυο γιους τον Γιώργο και τον Θοδωρή.

Που βρίσκεται η κατάσταση, γιατρέ, στον Βόλο, στην Ελλάδα; Στο θέμα Covid-19, εννοείται.
Περάσαμε την καλοκαιρινή περίοδο με μια σταθερή και χαμηλή σε περιστατικά φάση της πανδημίας, όμως, το τελευταίο διάστημα παρατηρείται αύξηση και στον αριθμό των προσελεύσεων και των εισαγωγών ασθενών με τη νόσο Covid 19. Οι νοσηλευόμενοι είναι κατά πλειοψηφία ανεμβολίαστοι, γεγονός που καθιστά την νοσηλεία τους πιο δύσκολη και πιο παρατεταμένη.
Αυτό θα σημαίνει μείωση των εξιτηρίων, αύξηση του αριθμού των νοσηλευομένων και πίεση του συστήματος υγείας και σε τοπικό επίπεδο.

Αισιοδοξείτε;
Δεν θέλω να φανώ απαισιόδοξος, δεν θέλω να ξαναζήσω την περίοδο του περασμένου Νοέμβρη – Δεκέμβρη αλλά για να αποφευχθεί παρόμοια κατάσταση θα πρέπει να επιταχυνθούν οι εμβολιασμοί όσο το δυνατόν περισσότεροι ώστε, όσο το δυνατό μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να αποκτήσει ανοσία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και την επιδημική γρίπη που πλησιάζει, οπότε πρέπει να εμβολιαστούμε και με το εμβόλιο της γρίπης.

Θα θέλατε να δώσετε τις ιατρικές σας συμβουλές σε νέους και ηλικιωμένους σχετικά με εμβολιασμούς και πρόληψη;
Δεν υπάρχει χώρος αμφιβολίας ότι το εμβόλιο σώζει ζωές και ιδίως στην κατηγορία των ηλικιωμένων και των ανθρώπων με προβλήματα υγείας, οπότε είναι εκ των ων ουκ άνευ ο εμβολιασμός άμεσα όσων ηλικιωμένων δεν έχουν εμβολιαστεί. Οι νέοι έχει παρατηρηθεί ότι ασθενούν πιο ήπια από τη νόσο, όμως, αυτό δεν αποτελεί θέσφατο για όλους, οπότε και για αυτούς θα πρότεινα να εμβολιαστούν. Μαζί με τον εμβολιασμό δεν πρέπει να διαφεύγει κανενός η ατομική ευθύνη και η τήρηση των μέτρων ατομικής προστασίας ακόμα πιο αυστηρά την χειμερινή περίοδο που αναγκαστικά θα υπάρχουν συγκεντρώσεις σε κλειστούς χώρους, αν και ο συγχρωτισμός θα πρέπει να αποφεύγεται.

Οι αντοχές σας πού βρίσκονται, οι δικές σας και των συναδέλφων σας;
Είμαστε στα όρια και της σωματικής μας καταπόνησης, αλλά και της ψυχικής μας κατάστασης, μετά από δύο χρόνια πάλης κυριολεκτικά με τον εφιάλτη που ζούμε. Όσο και να θέλει κάποιος να είναι αποδοτικός και σωστός στο επάγγελμά του υπάρχουν όρια και νομίζω ότι έχουμε αρχίσει να τα ξεπερνάμε.

Όταν είχα διαβάσει το βιβλίο η «Πανούκλα» του Camus πριν πολλά χρόνια, έπαθα, σοκ. Δεν πίστευα πως μια πανδημία είναι μια τέτοια δοκιμασία. Δεν μπορούσα να διανοηθώ μέχρι πού φθάνουν οι αντοχές ενός γιατρού σε ανάλογες περιστάσεις. Και να που τα ζούμε… Γιατρέ, τι ξέφυγε στα κράτη και φθάσαμε έως εδώ; τι ξέφυγε στους ηγέτες της πατρίδας μας;
Σε ανάλογες περιστάσεις χρειάζεται ο πολίτης την κρατική φροντίδα.
Το τι έγινε και φτάσαμε ως εδώ θα το αποδείξει η ιστορία, όπως μιλούσαμε και εμείς πριν τον Covid 19 για άλλες πανδημίες όπως την ισπανική γρίπη, την πανούκλα όπως αναφέρατε και άλλες . Η ανθρωπότητα, πάντως, έρχεται αντιμέτωπη με πανδημίες περίπου κάθε 100 χρόνια, όμως, αυτός ο εφιάλτης που ζούμε νομίζω είναι σφοδρότατος και γι’ αυτό θρηνούμε τόσους συνανθρώπους μας. Αυτό που ζούμε ακόμη και σε πολιτικό επίπεδο είναι πρωτόγνωρο και μας βρήκε απροετοίμαστους σε πολλούς τομείς ιδίως, όμως, σε αυτόν του συστήματος υγείας.

Η γνώμη σας είναι πολύτιμη. Σας ακούμε… Η ευφυΐα σας, το ήθος σας και η υπευθυνότητά σας κάνουν την παρουσία σας ξεχωριστή στο Νοσοκομείο μας. Σας ευχαριστούμε. Μια επιγραμματική συμβουλή για να κλείσουμε τη σημερινή μας συζήτηση.
Η αντιμετώπιση μιας κρίσης δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά πρέπει είναι συλλογική. Άρα όλοι μαζί, ο καθένας από την πλευρά του, θα πρέπει να συμβάλλουμε τα μέγιστα ώστε, να μπορέσουμε να βγούμε από αυτή την πανδημία. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας θα πρέπει να αναλογιστεί ότι θα πρέπει να ακούσει τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων και να εμβολιαστεί, ενώ δεν πρέπει να λησμονεί να τηρεί τα μέτρα προστασίας, ώστε να προστατεύσει και τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.

Εύχομαι, στο επόμενο Ερωτηματολόγιο του Proust, οι ερωτήσεις μου να είναι… αλλιώς, πιο αισιόδοξες από άλλη οπτική γωνία. Να είστε καλά, γιατρέ.
Σας ευχαριστώ πολύ.