Νταβαντούρια…

Για πέντε χρόνια ολόκληρα

την έχουνε ψηφίσει,
να ’χει την εξουσία αυτή
και να τους διοικήσει.

Για να τους πείσει είπε πολλά
μέχρι που είχε τάξει,
την πόλη σαν το Μονακό
κάποια στιγμή να φτιάξει.

Μόλις την εμπιστεύτηκαν
και πήρε το …ταμείο,
είδαν πως θα τους έκανε
αβίωτο τον βίο.

Δεν έπρεπε να βγάζουν κιχ
και όποιος το τολμούσε,
έξω για πάντα αδίστακτα
βλέπαν πως τον πετούσε.

Άρχισε να σκορπά λεφτά
όλο σε μπιχλιμπίδια
και τους δημότες με νιονιό
τους ζώνανε τα φίδια.

Δεντράκια, πολυέλαιοι,
λαμπόγυαλα, κιλίμια
κι άλλα πολλά ιλουστρασιόν
να μη φανεί η γύμνια.

Εργάζεται πυρετωδώς
φώτα παντού, στολίδια
ακόμα, για όνομα Θεού,
μέχρι στα κεραμίδια.

Το πιο σπουδαίο φυσικά
πως για τα έξοδά της
τα χρήματα δεν βγαίνανε
από τον κουμπαρά της.

Άλλοι πληρώναν και αυτή
η μόνη έννοιά της
να κάνει shopping Therapy
το κέφι, τον χαβά της.

Φροντίζει ό,τι φαίνεται
στο κέντρο, στο σαλόνι
στα πέριξ, στους συνοικισμούς
τσίκνα, βρομιά και σκόνη.

Όσο για συμπεριφορά
μαγκιά και νταηλίκι
πλήρης απογοήτευση
απελπισιά και φρίκη.

Στ΄ αλήθεια δύνασαι γι’ αυτή
να πεις τα όσα μύρια
μα εκεί όμως που ’ναι άπαιχτη
είναι τα πανηγύρια.

Κι αν λείπει ο άρτος, θέαμα
θα ’χουνε το βραδάκι
και όλοι θα το κάψουνε
απόψε με τον Σάκη.
άλικος