Της
ΤΟΥΛΑΣ ΚΕΚΑΤΟΥ
Ο ξαφνικός «θάνατος» στα παραλιακά καταστήματα εστίασης της Μαγνησίας τις τελευταίες ημέρες έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων και δικαίως.
Μέσα στην «καρδιά» της καλοκαιρινής περιόδου, χωρίς προειδοποίηση και διαδικασίες, αλλά με τελεσίγραφο 24ωρων δημόσιες υπηρεσίες αναγκάζουν τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων ψυχαγωγίας του καλοκαιριού να τα μαζέψουν και να βάλουν λουκέτο. Οι συνέπειες ενός τέτοιου κλεισίματος – και ειδικά με αυτόν τον τρόπο- είναι τεράστιες. Απολύσεις προσωπικού, οικονομική δυσπραγία για τους ελεύθερους επαγγελματίες, απώλεια εσόδων του Κράτους, αλλά και αδιέξοδο για τους πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν πού να περάσουν τις καυτές μέρες του καλοκαιριού για να μην ξενιτευτούν και πληρώσουν «τα μαλλιά της κεφαλής τους» για ένα μπάνιο ή ένα τσίπουρο.
Όλο αυτό που συμβαίνει είναι απαράδεκτο και εξοργιστικό.
Ο λεγόμενος «Νόμος της Μυκόνου» τίθεται σε εφαρμογή και επεκτείνεται στη Μαγνησία. Μόνο που σε καμία περίπτωση δεν είναι συγκρίσιμα τα δύο αυτά μέρη.
Οι οριζόντιοι Νόμοι, αν δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής είναι εγκληματικοί. Και δεν είναι λίγοι αυτοί.
Από το 1990 γίνεται ατέρμονη συζήτηση για τα ζητήματα αιγιαλού και παραλίας. Όλα αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε άκρη. Τον τελευταίο χρόνο ήρθε ο Νόμος «ξαφνικός θάνατος» με αφορμή τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στη Μύκονο (και άλλα κοσμοπολίτικα και πανάκριβα νησιά) για να εφαρμοστεί οριζόντια σε όλη την Ελλάδα. Και κυρίως στις φτωχές περιοχές.
Το πιο τραγικό και εξωφρενικό, όμως, είναι αυτή η ιστορία με το coast.gr, δηλαδή με την ηλεκτρονική καταγγελία – και μάλιστα την ανώνυμη – βάζει λουκέτο στα μαγαζιά χωρίς διαδικασίες. Ο κάθε εμμονικός ή αντίζηλος ή ανταγωνιστής ή ο «έτσι γουστάρω» μπορεί να καταγγέλλει και έρχεται το Κράτος να υιοθετήσει συλλήβδην όλα αυτά. Η ιστορία αυτή είναι καθαρή «κουκούλα», αντιδημοκρατική και αντιδεοντολογική για πολιτισμένες χώρες.
Το πλέον τραγικό είναι ότι το ίδιο το Κράτος, στις περιπτώσεις αυτές δεν εφαρμόζει άλλους Νόμους ώστε το θύμα τέτοιων καταγγελιών να εκθέσει την άποψή του και τα στοιχεία του.
Εδώ και ο μεγαλύτερος κακούργος έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Πού είναι εδώ ο νομικός μας πολιτισμός;
Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, γινόμαστε μάρτυρες ενός Κράτους μη σοβαρού και οργανωμένου, που αφήνει τις καταστάσεις να εξελίσσονται επί χρόνια και, όταν ο «κόμπος φτάνει στο χτένι», κάνει σπασμωδικές κινήσεις.
Το Κράτος όφειλε να γνωρίζει ότι ο έμπορος π.χ. της Ερμού στην Αθήνα δεν μπορεί να έχει την ίδια αντιμετώπιση με τον έμπορο σε μία κωμόπολη ή ένα χωριό. Το Κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζει ισότιμα την ομπρέλα θαλάσσης στη Μύκονο (200 ευρώ το σετ) με την ομπρέλα στα Λεχώνια ή την Μηλίνα ή την Αγχίαλο στη Μαγνησία. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο κάθε αδαής.
Αν το Κράτος φορολογεί οριζόντια οφείλει να έχει οριζόντια κριτήρια και να βάλει πλαφόν στις τιμές.
Ο Νόμος της Μυκόνου, που εφαρμόζεται αδιακρίτως και στη Μαγησία φτωχοποιεί το Νομό και τους επαγγελματίες του, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν και να κρατήσουν την τοπική οικονομία. Ο Νόμος αυτός λέει στον επαγγελματία, στον εργαζόμενο «πέθανε, δεν με νοιάζει. Εγώ ακούω το «Κίνημα της πετσέτας» (σε κάθε τι βγάζουμε και όνομα) και δεν ξέρω εγώ τι άλλο θα προκύψει στην πορεία. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Οι βουλευτές της Μαγνησίας καλά θα κάνουν να γίνουν τοπικιστές. Άλλωστε ψήφο εδώ ζητάνε, όχι στη Μύκονο ή αλλού. Και όχι στο όνομα της όποιας κομματικής πειθαρχίας να ξεχνούν τον τόπο τους και τους ανθρώπους του.
Όσο για τους ανθρώπους της Τοπικής μας Αυτοδιοίκησης, για το καλό όλων μας, ας σταματήσουν οι βεντέτες, οι πράξεις εκδικητικότητας και οι εμμονικές συμπεριφορές, ώστε από κοινού ν’ αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του κόσμου, που -δυστυχώς- είναι πολλά και συνεχώς αυξάνονται.
Οι ίντριγκες δεν οδηγούν πουθενά. Μόνο καταστροφή φέρνουν. Η ιστορία το έδειξε περίτρανα εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Δείτε τι συμβαίνει γύρω σας, δουλέψτε και ανακουφίστε τον κόσμο. Οι πολίτες απαιτούν ηρεμία, ευημερία και δικαιοσύνη. Ευχαριστημένοι πολίτες σημαίνει και ευχαριστημένοι πολιτικοί.