Μαθητές του Μουσικού Σχολείου Βόλου συνομίλησαν με τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο

Ήταν μια μύηση στην εμπειρία της ζωής και των αξιών, ένα μάθημα έμπνευσης και ελπίδας. Εκατοντάδες μαθητές του Μουσικού Σχολείου Βόλου είχαν την ευκαιρία χθες να συνομιλήσουν και να ακούσουν από τον σπουδαίο ποιητή κ. Τίτο Πατρίκιο απόψεις και σκέψεις που είναι διδάγματα ζωής και να εμπλουτίσουν τον ψυχικό και πνευματικό τους κόσμο με νέους ορίζοντες.
Ο ποιητής κ. Τίτος Πατρίκιος, από τους σπουδαιότερους εν ζωή, ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων, βρέθηκε χθες το πρωί στο σχολείο και συνομίλησε με τους μαθητές στην αίθουσα εκδηλώσεων. Οι ερωτήσεις των εφήβων ήταν συνεχείς με τον ποιητή να απαντά με μια ηρεμία και σοφία, απόρροια μιας ζωής γεμάτης εμπειρίες και παραστάσεις.
«Η ζωή έχει χαρές και δυσκολίες, αλλά και το χειρότερο που μπορεί να βρει τον άνθρωπο είναι η κατάθλιψη» τόνισε ο ποιητής συνιστώντας στους μαθητές να κρατούν την αισιοδοξία και την προοπτική μέσα τους.

Για τον ίδιο και αυτή η νέα γενιά είναι εξαιρετική, αλλά όπως πρόσθεσε «και οι προηγούμενες νέες γενιές υπήρξαν εξαιρετικές, όμως οι μεγαλύτεροι τούς έσπασαν τα μούτρα τους».
Ποιο είναι το φυλακτό που πρέπει να έχουν οι σημερινοί νέοι σε όλη τη ζωή τους; «Να διαφυλάττουν την ελευθερία τους» απάντησε ο ίδιος και συμπλήρωσε πως «πρέπει να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του ανθρώπου να γράφει και να εκφράζεται ελεύθερα, αλλά το ίδιο να κάνει και ο άλλος για εμάς».
Μάλιστα συνέστησε στους μαθητές να ακούν αυτά που τους λένε οι μεγαλύτεροι, αλλά παράλληλα να έχουν μια κριτική σκέψη.
Ο κ. Πατρίκιος ρωτήθηκε και για την επάνοδο του νεοναζισμού και του ολοκληρωτισμού επισημαίνοντας πως μετά τα όσα έζησε η ανθρωπότητα, δεν πίστευε ότι θα επανέλθουν ξανά. «Είναι μια δυσάρεστη εξέλιξη» είπε και προέτρεψε τους μαθητές να μένουν μακριά από αυτά που υποστηρίζουν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και ιδεολογίες.
Ο κ. Πατρίκιος αναφέρθηκε και στα χρόνια που έζησε στο Παρίσι τονίζοντας πως ήταν για τον ίδιο μια μεγάλη εμπειρία ζωής, καθώς έζησε την ελευθερία, όταν η Ελλάδα ήταν σε δικτατορία, τη φιλία, αλλά και τον έρωτα.

Από μια μαθήτρια ρωτήθηκε ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθεί με την ποίηση, απαντώντας πως «από την ηλικία των πέντε ετών μού άρεσε να παίζω με τις λέξεις», ενώ σε ερώτηση άλλης μαθήτριας τι πρέπει να κάνει όταν δεν έχει έμπνευση για να γράψει ποίηση, τη νουθέτησε να διαβάζει καλούς ποιητές και να δοκιμάσει ξανά να γράψει.
Μάλιστα ο ποιητής σημείωσε πως η ενασχόληση με την ποίηση δεν είναι τόσο κληρονομικό χάρισμα, αλλά επίδραση από το οικογενειακό περιβάλλον. «Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που υπήρχε βιβλιοθήκη» τόνισε χαρακτηριστικά.
Σημειώνεται πως ποίημα του Τίτου Πατρίκιου διδάσκεται στο μάθημα λογοτεχνίας στο Λύκειο. Άρα οι μαθητές είχαν μπροστά τους τον ίδιο τον δημιουργό του ποιήματος που διαβάζουν στο σχολικό εγχειρίδιο.