Μαρίνα Ασλάνογλου: Σεβασμός, αγάπη, υποχωρήσεις στον γάμο

Με αφορμή την παράσταση «Σκηνές από ένα γάμο», που ανεβαίνει στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Ιωνίας το Σάββατο 6 Απριλίου, στις 6 μ.μ. και στις 9.15 μ.μ., η Μαρίνα Ασλάνογλου μιλά σήμερα στη «Θ», αναφερόμενη στον ρόλο της, το έργο, τον συμπρωταγωνιστή της Νίκο Ψαρρά, τη μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου, τον γάμο κ.λπ.

Γιατί πράγμα μιλούν οι «Σκηνές ενός γάμου»;

Τα στάδια που περνάει ένα ζευγάρι και η σχέση τους μέσα σε έναν γάμο, σε μια πορεία 20 ετών.

Ποια είναι η Μαριάννε, πείτε μας τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον σε αυτόν τον ρόλο;

Η Μαριάννε είναι μία γυναίκα στην αρχή παθητική, δοτική, με τα πρέπει που της έχουν μάθει να ζει και στην πορεία της ζωής της, σε μία μεγάλη και πολύ κρίσιμη και κομβική στιγμή του γάμου της, μεταλλάσσεται σε μία γυναίκα δυναμική που διεκδικεί τα θέλω της, που θέλει να ζήσει, που θέλει να προχωρήσει και που επιτέλους ξέρει τι θέλει συνειδητά. Και αυτό είναι που με κέρδισε πιο πολύ. Η τεράστια σκηνική αλλαγή που έχει ο ρόλος.

Τι σκεφτήκατε όταν η σκηνοθέτις του έργου σάς πρότεινε να είστε η πρωταγωνίστρια;

Μόνο χαρά και ανυπομονησία είχα να δουλέψω με την Έλενα Καρακουλή. Αυτό σκέφτηκα αμέσως. Είχα δει σε άλλες παραστάσεις πως δημιουργεί έναν υπέροχο θεατρικό κόσμο και ήθελα να μπω σε αυτόν μαζί της, να με καθοδηγήσει και να διασχίσουμε μαζί όμορφα μονοπάτια.

Πώς είναι η σύμπραξή σας επί σκηνής με τον Νίκο Ψαρρά, υπό τη σκηνοθετική ματιά μάλιστα μιας γυναίκας;

Υπέροχη. Με τον Νίκο είναι το τρίτο έργο που παίζουμε μαζί, οπότε υπάρχει μία οικειότητα και μεγάλη χημεία μεταξύ μας. Γνωριζόμαστε ως άνθρωποι, ως φίλοι και ως ηθοποιοί και αυτό μας δίνει μία μεγαλύτερη χαρά και σκηνική εμπειρία. Η Έλενα αυτό το ήξερε και το εκμεταλλεύτηκε με εμάς για να βγει κι αυτό το αποτέλεσμα.

Πού αποδίδετε την τόσο μεγάλη ανταπόκριση του κοινού; Πώς αυτή η παράσταση παραμένει αναλλοίωτη και επίκαιρη όσο ποτέ στο πέρασμα των χρόνων;

Γιατί μιλάει για τις σχέσεις, για την αγάπη, για τον χωρισμό, για τον πόνο, για τη φθορά των ζευγαριών και γι’ αυτό είναι πάντα επίκαιρες ιστορίες που μιλούν για αυτά τα θέματα και αφορούν και τα δύο φύλα.

Κατά τη γνώμη σας μπορεί να υπάρξει ισορροπία κατά τη διάρκεια του έγγαμου βίου;

Φυσικά και μπορεί. Αρκεί να υπάρχει και από τις δύο πλευρές σεβασμός, κατανόηση, αγάπη και φυσικά οι ανάλογες υποχωρήσεις.

Προτιμάτε τους κωμικούς ή τους πιο δραματικούς ρόλους; Θα βάζατε ποτέ ταμπέλα στον εαυτό σας για να χαρακτηριστείτε ως ηθοποιός;

Δε μου αρέσουν οι ταμπέλες και γι’ αυτό δεν μπορώ να βάλω σε μένα μία. Μου αρέσουν όμως οι καλές συνεργασίες και αυτό είναι που επιθυμώ περισσότερο απ’ όλα.

Έχετε σπουδάσει στο θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Θα σας ενδιέφερε να διδάξετε τη δραματική τέχνη σε νέα παιδιά;

Θα μπορούσα να το κάνω, αλλά νομίζω ότι το θέατρο είναι ανεξάντλητο και πιστεύω ότι έχω ακόμα και εγώ να διδαχθώ πολλά πράγματα.

Θεωρείτε ότι μπορεί να γίνει κάποιος καλός ηθοποιός μόνο με το ταλέντο; Αρκεί αυτό;

Όχι δεν αρκεί μόνο το ταλέντο. Το επάγγελμα του ηθοποιού θέλει υπομονή, αφοσίωση, ευελιξία και καλή επικοινωνία με τους συμπαίκτες σου, γιατί όπως γνωρίζουμε είναι μία δουλειά συνόλου.

Ποιον θεωρείτε μέχρι σήμερα τον πιο δύσκολο ρόλο που έχετε αναλάβει;

Έναν μονόλογο που είχα κάνει, τον Jordan, που αφορούσε σε μία νεαρή μητέρα που αναγκάστηκε να σκοτώσει το παιδί της. Ήταν σκληρό και επώδυνο ψυχικά και ερμηνευτικά.

Υπάρχει κάποιος ρόλος που δεν θα αρνιόσασταν ποτέ;

Όταν ήμουνα πιο μικρή, ακόμα μαθήτρια της σχολής, σκεφτόμουνα τη Γέρμα του Λόρκα. Τώρα μεγάλωσα όμως και προσανατολίζομαι σε άλλα πράγματα.