Μάνα και γιος στο Βόλο κοιμούνται στα παγκάκια… “Θ”

Το δράμα των αστέγων του Βόλου αποτυπώνεται στον Γολγοθά που βιώνουν εδώ και πέντε μήνες μια μάνα με τον γιο της. Λόγω της έλλειψης στέγης αναγκάζονται και κοιμούνται στα παγκάκια της πόλης έχοντας βιώνει όλο το κρύο του χειμώνα και τις αντίξοες συνθήκες της νύχτας.

Πρόκειται για μια από τις συγκλονιστικές περιπτώσεις αστέγων στην πόλη μας το τελευταίο διάστημα, που δείχνει και τα τεράστια προβλήματα που προκαλούνται από την ανεργία, αλλά και την έλλειψη ουσιαστικών κοινωνικών δομών.

Μάνα και γιος αποτελούν δύο τραγικές φιγούρες της χρεοκοπημένης Ελλάδας που  οδήγησε συνανθρώπους στον εφιάλτη του κοινωνικού αποκλεισμού και της ανέχειας.

Συναντήσαμε την Σ.Α. με το γιο της Ι.Β. στον αύλειο χώρο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου, εκεί που πολύ συχνά μεταβαίνουν για να εξασφαλίσουν τουλάχιστον ένα πιάτο φαΐ και να βγάλουν τη μέρα, αλλά και τη νύχτα.

Η μητέρα έχει εργαστεί εδώ και δεκαπέντε χρόνια τόσο στον Βόλο, όσο και στην Αθήνα. Στην Αθήνα δούλεψε για δύο περίπου χρόνια ως νεωκόρος σε Ενορία, όταν ένα εργατικό ατύχημα στο πόδι την οδήγησε στην ανεργία.

Από τότε ζει ένα δράμα με τον γιο της, αφού δεν έχουν εργασία και εισόδημα για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Επέστρεψαν στον Βόλο με τα μόνα υπάρχοντά τους που βρίσκονται σε δύο τσάντες, τις οποίες κουβαλούν μαζί τους.

Τα παγκάκια της πόλης, οι σκοτεινές παγερές νύχτες του χειμώνα έγιναν… το σπίτι τους. Και με όσες ψυχικές αντοχές μπορεί κάποιος να έχει έβγαλαν τον χειμώνα στους δρόμους και την παγωνιά.

Η μόνη τους ελπίδα πλέον είναι να βρουν μια δουλειά, ένα μεροκάματο, για να μπορέσουν να ξεφύγουν από τον εφιάλτη. Γι’ αυτό και απευθύνθηκαν στα τοπικά ΜΜΕ, προκειμένου να επικοινωνήσουν το πρόβλημα και την ανάγκη τους ακουμπώντας στην ευαισθησία των συμπολιτών μας.

«Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Μόνο ο Θεός ξέρει αυτό που ζούμε» τονίζει η μάνα και προσθέτει πως «κοιμόμαστε στα παγκάκια με τις μπλούζες και τα μπουφάν. Μάλιστα προσπαθούμε να κοιμόμαστε σε φωτεινούς χώρους, αφού υπάρχουν κίνδυνοι. Αυτό που ζητάμε, είναι μια εργασία» ανέφερε η γυναίκα.

Από την πλευρά του ο γιος της μας ανέφερε πως στα χρόνια της κρίσης είναι άνεργος. «Μια δουλειά ψάχνω να βρω και μια στέγη να κοιμόμαστε το βράδυ. Ζούμε λες και είμαστε πρόσφυγες από τη Συρία».

Τα στοιχεία των δύο αστέγων βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας για όποιον θέλει να συνδράμει.