Με βαθιά θλίψη αποχαιρετήσαμε τον Ραφαήλ Φρεζή, μια μεγάλη προσωπικότητα του ελληνικού Εβραϊσμού και της τοπικής κοινωνίας.
Γεννήθηκε το 1927. Ο πατέρας του Ασσέρ καταγόταν από τη Χαλκίδα και ήρθε στον Βόλο στις αρχές του αιώνα. Ο Ασσέρ υπήρξε δραστήριο μέλος στις πρώτες διοικήσεις του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Βόλου.
Πολυσχιδής προσωπικότητα ο Ραφαήλ Φρεζής, χαρισματικός και εμπνευσμένος, ένας πραγματικά ενεργός πολίτης, που άφησε έντονο το στίγμα του.
Δραστήριος από τα εφηβικά του χρόνια, κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ, συμμετέχοντας ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και πολύ σύντομα μετατάχθηκε στον ΕΛΑΣ και στη συνέχεια στο ΕΛΑΝ. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ακούραστα στην προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της Κοινότητας, εργαζόμενος σε διάφορες επιτροπές αποκατάστασης. Το 1957 ανέλαβε τη θέση του γενικού γραμματέα της Κοινότητας μέχρι το 1975 που εκλέχθηκε πρόεδρος, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 2005. Το 2006 ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Βόλου.
Το ενδιαφέρον του για τον εβραϊσμό δεν περιορίστηκε στη διοίκηση της Κοινότητας. Η ανήσυχη φύση του και η αγάπη του για την έρευνα και τεκμηρίωση της ιστορικής μνήμης τον οδήγησαν στη συγγραφή του πρώτου βιβλίου του, «Η Ισραηλιτική Κοινότητα του Βόλου», το οποίο εκδόθηκε το 1994, για να ακολουθήσει σειρά άλλων που αποτύπωσαν την ιστορική διαδρομή και τις δραστηριότητες του Εβραϊσμού όχι μόνο στην πόλη μας, αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Για χρόνια υπήρξε ανταποκριτής ελληνικών εβραϊκών εφημερίδων και περιοδικών, ενώ επί σειρά ετών είχε αναλάβει τη σύνταξη και επιμέλεια της ετήσιας έκδοσης εντύπου για την καθιερωμένη εκδήλωση της «Εθνικής Ημέρας Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος», με διαφορετική θεματολογία κάθε χρονιά, αναδεικνύοντας διάφορες πτυχές και οπτικές για το Ολοκαύτωμα. Για την προσφορά του έλαβε το Τιμητικό Μετάλλιο της 50ετίας του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος, που μέχρι σήμερα, έχει απονεμηθεί σε λίγες, επίλεκτες εβραϊκές προσωπικότητες που προσέφεραν στον Ελληνικό Εβραϊσμό.
Η δράση του δεν σταμάτησε στην επαγγελματική του δραστηριότητα ως εμπορικού αντιπροσώπου. Συμμετείχε σε Σχολικές Επιτροπές της Μέσης Εκπαίδευσης και σε συλλογικούς επαγγελματικούς φορείς της πόλης μας, καθώς επίσης διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου Εμπορικών Αντιπροσώπων και αργότερα συμμετείχε στη Διοίκηση του Επιμελητηρίου, από το οποίο τιμήθηκε κατά τη συνταξιοδότησή του. Επίσης τιμήθηκε από τον Σύλλογο Συνταξιούχων Εμπόρων.
Το 1963 παντρεύτηκε την Υβόννη Αμπαστάδου, με την οποία απέκτησε τρεις γιους (Ερρίκο, Ηλία και Βίκτορα), και παρά την έντονη κοινωνική δραστηριότητά του ήταν άριστος σύζυγος και οικογενειάρχης, προσφέροντας στην οικογένειά του άπλετη αγάπη, στοργή και στήριξη, αφήνοντας μια πολύτιμη ηθική και πνευματική παρακαταθήκη. Ιδιαίτερη αγάπη είχε στα εγγόνια του, τα οποία περιέβαλλε με περισσή φροντίδα, μεταδίδοντάς τους τη σοφία και τις αξίες του. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη.