«Η φτώχεια απλώνεται παντού…»

Του Βασίλη Χαλαστάρα*

Η φτώχεια έχει να κάνει με το γεγονός ότι συνάνθρωποι μας αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό στο τέλος του μήνα. Φτώχεια είναι να αδυνατείς να αγοράσεις αυτό που οι άλλοι θεωρούν δεδομένο, κρέας η ψάρι για το παιδί σου. Φτώχεια είναι οι γέροντες και οι γερόντισσες που αδυνατούν να κρατήσουν ζεστό το σπίτι τους τις μέρες του χειμώνα και οι άνθρωποι που δεν διαθέτουν το εισόδημα για λίγες διακοπές. Φτώχεια είναι οι συμπολίτες μας που ζουν σε σπίτια οι πιο τυχεροί από αυτούς γιατί υπάρχουν και κάποιοι άστεγοι που το ταβάνι στάζει, που δεν έχουν μπάνιο, που δεν φωτίζονται επαρκώς. Είναι οι συμπολίτες μας για τους οποίους το αυτοκίνητο ,το πλυντήριο αποτελούν ένα άπιαστο όνειρο. Είναι τα παιδιά που αναγκάζονται να εγκαταλείπουν το σχολείο η το πανεπιστήμιο για να δουλέψουν η γιατί οι γονείς τους δεν αντέχουν ακόμη και αυτά τα λιγοστά έξοδα της εκπαίδευσης τους. Είναι οι συνάνθρωποι μας που αδυνατούν να κάνουν αυτά που για μας είναι απλές και καθημερινές συνήθειες. Φτώχεια, τελικά, είναι να αποκλείεσαι από τις επιλογές που διαθέτουν οι πολλοί.
Σήμερα, η Ευρώπη, αποτελεί ένα από τα πιο πλούσια μέρη του πλανήτη, αποτελεί παράλληλα και το γεωγραφικό χώρο όπου ζουν εκατομμύρια άνθρωποι σε συνθήκες φτώχειας. Πολλοί από αυτούς είναι άστεγοι. Δεκαεφτά εκατομμύρια από αυτούς είναι μικρά παιδιά.
Και στη χώρα μας, σε αυτό τον τομέα, οι προκλήσεις είναι μεγάλες. Μεγάλο ποσοστό των συνανθρώπων μας αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι η φτώχεια πλήττει σε μεγάλο βαθμό το μερίδιο του πληθυσμού που αποτελεί το μέλλον του τόπου μας, τους νέους. Η χώρα μας είναι από αυτές με τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας στο παιδικό πληθυσμό, και είναι δεύτερη, μετά από τη Ρουμάνια στην εργασιακή φτώχεια, δηλαδή στους ανθρώπους με αμοιβή κάτω από 500 ευρώ περίπου. Επίσης υψηλά ποσοστά καταγράφονται στους ηλικιωμένους και σε ειδικές κατηγορίες του πληθυσμού όπως μονογονεικές και οι πολύτεκνες οικογένειες.
Πρέπει να συναισθανθούμε πως η φτώχεια, το διαφορετικό, η ανέχεια στην κοινωνία είναι κομμάτι της νέας καθημερινότητας, είναι θέματα που αποτελούν αντικείμενο για λύσεις. Πρέπει να ενεργοποιηθούμε όλοι, κεντρική διοίκηση, η τοπική αυτοδιοίκηση, η εκκλησιά, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η ακαδημαϊκή κοινότητα, και οι πολίτες για ένα Κοινωνικό Κράτος. Το Κοινωνικό Κράτος αποτελεί θεμελιώδη συνιστώσα της Δημοκρατίας, δημόσια υποχρέωση και λειτουργία που διασφαλίζει τα κοινωνικά δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες για όλους, ποιοτικές υπηρεσίες και δομές αλληλεγγύης
Μια δυναμική κοινωνία δεν μπορεί να είναι μια κοινωνία που αποκλείει το 25% των συνανθρώπων μας. Μια κοινωνία που καταπολεμά τη φτώχεια και τον αποκλεισμό είναι μια κοινωνία καλύτερη για όλους.

*Ο Βασίλης Χαλαστάρας είναι Γενικός Γραμματέας στην Ένωση Προσωπικού Βιομηχανίας Τσιμέντων Βόλου