Η Χριστίνα Κερασία Καραγιάννη απαντά στο ερωτηματολόγιο του Proust – “Η γνώση πολλών ξένων γλωσσών μάς διευρύνει την αντίληψη”

Επιμέλεια

Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά

Καλεσμένη μας σήμερα η Χριστίνα Κερασία Καραγιάννη.

Καλωσόρισες, Χριστίνα, στην κυριακάτικη «Θεσσαλία». Σ’ ευχαριστώ που δέχτηκες την πρόσκλησή μου. Πάμε λοιπόν. Καταγωγή. Παιδικά χρόνια. Σπουδές. Καριέρα.

Μεγάλωσα στον Βόλο σε μία οικογένεια που επένδυε σε εμπειρίες και πολιτισμό αντί ποσοτικών και κραυγαλέων αγαθών. Οι γονείς μου, έχοντας σπουδάσει αμφότεροι στο εξωτερικό συναντήθηκαν και ερωτεύτηκαν στην Ελλάδα, με κοινή γραμμή ανατροφής μας την παροχή των εφοδίων για να γίνουμε ταξιδιώτες του κόσμου και να διατηρήσουμε την πλαστικότητα της βελτίωσης που συνεπάγεται η ευαισθησία στις τέχνες. Η θεατρική παιδεία αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος των πολιτιστικών μας εξορμήσεων μαζί με εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής ανά τους προορισμούς που επισκεπτόμασταν υπό την αιγίδα της οικογένειας αρχικά και τώρα ως συνειδητοί λάτρεις των τεχνών και των γραμμάτων.

Αναζητούσα λοιπόν και αξιοποιούσα τις πολιτιστικές ευκαιρίες ως φοιτήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στο τμήμα της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας όταν βρέθηκα μέσω προγράμματος Erasmus στο Canterbury του Kent στην Αγγλία όπου με εβδομαδιαίες επισκέψεις στο Λονδίνο παρακολουθούσα αχόρταγα τη σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή ευρωπαϊκού βεληνεκούς. Η παραμονή μου στην Αγγλία μού απέδωσε δίπλωμα θεατρολογίας, το οποίο αποτέλεσε και το έναυσμά μου για τις μετέπειτα μεταπτυχιακές σπουδές μου στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών παράλληλα με την είσοδό μου, μέσω κατατακτηρίων εξετάσεων, στο τμήμα Ισπανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ιδίου πανεπιστημίου.

Η συναρπαστική μου διαδρομή στους κόλπους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης κατέληξε με την έναρξη της πανεπιστημιακής μου διατριβής με θέμα την πρόσληψη του Λόρκα στην Ελλάδα, την οποία, όμως, και άφησα, συνειδητοποιώντας τον καίριο ρόλο που έχω να διαδραματίσω ως μαχόμενη εκπαιδευτικός όχι απευθυνόμενη σε μία ελίτ, αλλά σε ένα τρυφερό κοινό ποικίλων ηλικιών αναφορικά με την εγγύτητα και την αλληλεπίδραση που προσφέρει μία σχολική αίθουσα για δημιουργικό διάλογο. Τα τελευταία χρόνια απασχολούμαι και συνδιοικώ το κέντρο ξένων γλωσσών Wonder School συνεισφέροντας με τον σύνθετο ρόλο που έχει πια ένας σύγχρονος και ανταγωνιστικός εκπαιδευτικός.

Η ξενόγλωσση εκπαίδευση; Πώς βλέπεις το μέλλον της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης στη χώρα μας;

Η εκπαίδευση βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο, ακολουθώντας τη μεταβλητότητα της κοινωνίας μας. Θεωρώ ότι ο μόνος τομέας που δεν θα αλλοιωθεί από την επέλαση των μηχανών στη ζωή μας, είναι η ανάγκη για επικοινωνία, η οποία πλέον αποκτά νέες προσλαμβάνουσες σε έναν κόσμο πολυπολιτισμικό και παγκοσμιοποιημένο, άρα και πολύγλωσσο. Η γνώση των αγγλικών είναι πια δεδομένη και όχι πια η μοναδική προϋπόθεση της σύνθεσης ενός ανταγωνιστικού προφίλ με προοπτική στη διευρυμένη αγορά εργασίας, η οποία συνεπάγεται συνεργασίες με ανθρώπους με διαφορετικές καταβολές, πιστεύω και απόψεις πέραν της ατομικής μικρογραφίας του κόσμου στο μυαλό του καθενός από εμάς. Ο Goetheείπε κάποτε ότι «όποιος μιλάει μία γλώσσα είναι μία φορά άνθρωπος, ενώ όποιος μιλάει δύο γλώσσες είναι δύο φορές άνθρωπος». Η γνώση πολλών ξένων γλωσσών μάς διευρύνει την αντίληψη των καταστάσεων, αφού ως ομιλητές των γλωσσών αυτών αποκτούμε μία εντελώς διαφορετική κατανόηση του κόσμου και φυσικά μας προφέρει την ευκαιρία να εμβαθύνουμε σε ανθρώπινες αξίες και προσωπική ενδοσκόπηση, επαναπροσδιορίζοντας τον εαυτό μας μέσα στα νέα γεγονότα και συνθήκες με μετριοφροσύνη, κριτική σκέψη και χρησιμότητα για τους γύρω μας σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι το καλύτερο ξενόγλωσσο σχολείο; Να έχεις πάντα επιτυχίες με τους μαθητές σου στις εξετάσεις και όλα αυτά σε εποχές όπου οι συνθήκες δεν είναι οι καλύτερες;

Η επιτυχία ενός σχολείου ξένων γλωσσών συμβαίνει πλέον πέραν των περιορισμένων και περιοριστικών αντιλήψεων που θέτουν αποκλειστικά το τεχνικό αποτέλεσμα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Στο Wonder School, το δικό μας σχολείο γλωσσών, οι ποσοτικές επιτυχίες έρχονται ως φυσικό επακόλουθο ενός πολυσύνθετου ρόλου και στόχου που θέτουμε ως άνθρωποι και εκπαιδευτικοί. Θεωρούμε ότι αρχικά οφείλουμε να προσφέρουμε έναν χώρο όπου όλοι θα έχουν ευκαιρίες να κοινωνικοποιηθούν και να νιώσουν ελεύθεροι να είναι ο εαυτός τους, άρα ένας χώρος που προάγει την αυτοπεποίθηση των μαθητών και την αποδοχή των μικρών και μεγάλων αποκλίσεων όλων μεταξύ μας. Η σχολική αίθουσα απεικονίζει για εμάς τον κόσμο όχι όπως είναι, αλλά τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι. Επιπλέον, ο ρόλος ενός σχολείου οφείλει να θέτει υπό αμφισβήτηση τις παγιωμένες σχέσεις ανάμεσα σε καθηγητή-μαθητή-γονέα, αποδίδοντας σε όλους χώρο έκφρασης και ανάδειξης, ώστε να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Τέλος, η σύνθεση της ομάδας με καταρτισμένους και επαγγελματίες καθηγητές αποτελεί την αρχή της συζήτησης περί επιτυχίας για να μπορούμε να διεκδικήσουμε με όλα τα προαναφερόμενα οποιαδήποτε επαινετική αξιολόγηση.

Εσύ, η Χριστίνα Καραγιάννη, με ξεχωριστές οικογενειακές καταβολές, το λαμπρό παράδειγμα της μητέρας σου στην ίδια επαγγελματική καριέρα, σε τι ακολουθείς κατά πόδας αυτά που βρήκες και σε τι θέλεις να τα αλλάξεις όλα;

Η παρουσία της μητέρας μου ως μέντορας και ισχυρό πρότυπο είναι καταλυτική και προσφέρει πολλαπλές ευκαιρίες δημιουργικής αμφισβήτησης αρχικά σε σχέση με εμένα την ίδια και κατ’ επέκταση με την επαγγελματική μου οντότητα. Η ίδια έλαμψε σε δεκαετίες διαφορετικού κατεστημένου της ελληνικής οικονομίας και με λιγότερη εκπαίδευση στον τομέα της επικοινωνίας. Η νέα στροφή στην εκπαίδευση αρχικά ημών των καθηγητών και κατ’ επέκταση και των μαθητών και των γονέων που μας εμπιστεύονται είναι η ζύμωση όλων μας με συστηματικά σεμινάρια μη-βίαιης επικοινωνίας και διεύρυνσης των επικοινωνιακών εργαλείων, γιατί το επάγγελμα του καθηγητή όντας ανθρωποκεντρικό περνάει μέσα από τα «σμιλεύματα» ή τις «αιχμές» του καθενός μας προσωπικά, η επαγγελματική οντότητα είναι αρρήκτως αλληλένδετη με την προσωπική μας αυτογνωσία και διαχείριση του θυμικού μας. Ο καλύτερος δάσκαλος είναι εκείνος που αγαπάει αρχικά τον εαυτό του και τον φροντίζει, που έχοντας βρει πόρους ανατροφοδότησης στη ζωή του είναι σε θέση να προσφέρει και εκείνος τους καρπούς της αγάπης που υπάρχει μέσα του. Η αυτοβελτίωση λοιπόν τίθεται στο στόχαστρο για ευτυχισμένους ανθρώπους που θα κάνουν και άλλους ευτυχισμένους, στην περίπτωσή μας εν μέσω ενός εκπαιδευτικού σχήματος και ευκαιρίας.

Άλλα σχέδια, άλλα όνειρα;

Όπως ανέφερα και νωρίτερα έχω ένα πάθος για τα ταξίδια. Εκτός από τη μητρική μου γλώσσα και την άριστη γνώση των αγγλικών και των ισπανικών που ακαδημαϊκά έφτασαν το αποκορύφωμα της εμβάθυνσής τους με τις δύο ξενόγλωσσες φιλολογίες που έχω σπουδάσει, έχω κάποιες γνώσεις πορτογαλικών, πρόσφατα ολοκλήρωσα και το επίπεδο Γ2 στα γαλλικά μου και ξεκίνησα ήδη να μελετώ ιταλικά. Η ταξιδιωτική μου εμπειρία στις χώρες που χρησιμοποιούνται οι γλώσσες που γνωρίζω ήταν πολύ διαφορετική σε σχέση με άλλες όπως το ταξίδι μου στη Γερμανία όπου αναγκαστικά μιλούσα αγγλικά. Οι ντόπιοι ανοίγονται περισσότερο και η ενσωμάτωση του ταξιδιώτη συμβαίνει με τρόπο οργανικό, «ξεκλειδώνοντας πίστες» επικοινωνίας και πολιτιστικών διαλόγων που έρχονται ως οι πλουσιότεροι καρποί στη γνώση των ξένων γλωσσών. Ένα καλοκαίρι για παράδειγμα περιπλανιόμουν στις «λευκές σπηλιές» της τσιγγάνικης κοινότητας της Γρανάδας και βλέποντάς με κατάκοπη, ένα ζευγάρι με ρώτησε αν ήθελα μία λεμονάδα και με προσκάλεσαν σπίτι τους όπου μιλούσαμε για πολλή ώρα και έμαθα πολλά για τη ζωή τους. Το όνειρό μου ήταν ανέκαθεν να μιλάω τις μεσογειακές γλώσσες για να αξιώνομαι τέτοιες συναισθηματικές εμπειρίες ανά τις χώρες του κόσμου. Έχω ταξιδέψει αρκετά στην Ευρώπη και το βλέμμα μου στρέφεται πια εκτός της «Γηραιάς Ηπείρου», σε αναζήτηση μιας πιο ολοκληρωμένης γνώσης του κόσμου, έξω από το ευρωπαϊκό μας σπίτι.

Άλλες ασχολίες;

Αγαπώ το τένις, το κολύμπι, το ποδήλατο και το διάβασμα. Είμαι λάτρης του κινηματογράφου και παρακολουθώ ευρωπαϊκές παραγωγές ταινιών και σειρών. Έχω μεγάλο ενδιαφέρον για τρόπους βελτίωσης της δουλειάς μου και εξερευνώ πάντα προτάσεις για να βελτιώσω τις υπάρχουσες υποδομές και να φέρω όλο και πιο εκσυγχρονισμένα εργαλεία στο επάγγελμά μου. Επίσης αισθάνομαι ότι σύντομα θα ξαναπιάσω το πινέλο ζωγραφικής μου αφού μετά από πολλά χρόνια καλλιτεχνικής απραξίας στη ζωγραφική, σύντομα θα ξανασυναντήσω αυτήν την πλευρά του χαρακτήρα μου που λόγω πένθους είχε σωπάσει και τώρα αναζητά διέξοδο και πνοή ζωής.

Σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες τη χαρά γι’ αυτό το entretien.