Η αθώωση βιαστή προέρχεται μόνο από βιαστή

Του Γιώργου Ινεπολόγλου, φυσικού 

Εδώ γελάμε. Μη μου πείτε ότι δεν το γνωρίζατε και πέσατε από τα σύννεφα; Βιασμός πολιτικός, κοινωνικός, φυλετικός, βιασμός του ισχυρού απέναντι στον αδύνατο. Δεν είναι δα και κανένα νέο… Τα στόματα ανοίγουν για να εκφράσουν την αλήθεια και μόνο την αλήθεια και όχι το μίσος χάριν του μίσους. Περνούν στην αντίπερα όχθη του φόβου και της υπομονής. Η ομιλία είναι το ξέφωτο της αλήθειας για τους αδύνατους και η ταφόπλακα των δυνατών. Ελπίζω να μην κοπάσει σύντομα αυτή η κατάσταση και να βγουν στη φόρα από τις πιο μικρές μέχρι τις πιο μεγάλες ηθικά εγκληματικές πράξεις. Τονίζω την λέξη ηθικά, γιατί δυστυχώς δεν συμπίπτουν με τις νομικά ψηφισμένες. Όταν η εγκληματικότητα μίας πράξης περιορίζεται σε χρονικά όρια και ο κατηγορούμενος απαλλάσσεται του εγκλήματος σε χρόνο μικρότερο από αυτό που η δικαιοσύνη χρειάζεται να τελεσιδικήσει τις νομικές διαδικασίες, τότε το μόνο συμπέρασμα που μπορείς με ασφάλεια να βγάλεις είναι ότι αν οι βιαστές ανήκουν στις τάξεις της νομοθετικής εξουσίας, με τους νόμους που ψηφίζουν απαλλάσσουν τους εαυτούς τους από την κατηγορία των εγκληματιών.

Προφανώς λοιπόν η παραγραφή ψηφίζεται από ανθρώπους που θέλουν να ασκήσουν βία. Θυμάμαι τους Βενιζελίσκους καταμεσής των μνημονιακών περιόδων πρώτα να νομοθετούν για την απαλλαγή τους από την ευθύνη και μετά για την εφαρμογή νόμων που θα βίαζαν την Ελληνική κοινωνία μια για πάντα. Δεν νομίζετε ότι είναι γελοίο το επιχείρημα που συχνά χρησιμοποιείται ότι «το αδίκημα έχει παραγραφεί» ; Ποιος παραγράφει το αδίκημα του φονιά; μόνο ο φονιάς, το ίδιο ισχύει και για τον έμπορα ναρκωτικών, βιαστή, παιδεραστή αλλά και μιας πλειάδας ανθρώπων με διάφορους καλλωπιστικούς χαρακτηρισμούς που δεν επιδέχονται χρονικό όριο εγκληματικότητας. Μία ζωή θα φέρουν αυτόν τον χαρακτηρισμό και εν ευθέτω χρόνο, η κοινωνία θα τους αποδώσει χάρη, ανάλογα με την μετάνοια που θα επιδείξουν κατά τον απαραίτητο εγκλεισμό τους σε σωφρονιστικά καταστήματα μετάνοιας και όχι στις φυλακές διακίνησης ναρκωτικών και ηθικής εξόντωσης. Καλό είναι λοιπόν η κοινωνία να ελέγξει και όλους αυτούς που νομοθετούν για τις απαλλαγές των εγκληματιών.

Θα τολμήσω να προεκτείνω τον βιασμό στην άσκηση εξουσίας των προϊσταμένων απέναντι στους εργαζόμενους αλλά και στην συμπεριφορά των δημοσιογράφων τηλεοπτικών καναλιών απέναντι στους ανήμπορους να αντιδράσουν τηλεθεατές. Όταν ο υπουργός με αλαλαγμούς μπροστά στην κάμερα, κατηγορεί συλλήβδην ομάδες εργαζομένων, που αποτελούν το κύτταρο της κοινωνίας, με την κάλυψη των δημοσιογράφων τότε η κοινωνία βιάζεται ανεπανόρθωτα. Αυτόν τον βιαστή ποιος θα τον δικάσει ;

Έχω ξανά-τονίσει στο παρελθόν ότι μία επιτυχημένη υπηρεσία, ένα πετυχημένο τμήμα επιχείρησης, και κατ’ επέκταση μία επιτυχημένη κοινωνία οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε καλούς προϊστάμενους. Πόσες φορές δεν έχετε επιστρέψει, στο σπίτι σας μετά την εργασία σας, αγανακτισμένοι, γιατί τα αφεντικά σας έχουν από παράλογες μέχρι και λανθασμένες απαιτήσεις για την διεκπεραίωση μιας εργασίας; Κακός προϊστάμενος σημαίνει καθημερινός βιαστής. Επίσης μία κακή επιστασία οδηγεί στην υπολειτουργία και την διάλυση. Είναι η γνωστή συμπεριφορά που ακολουθούν οι ανίκανοι πολιτικοί για να εφαρμόσουν πολιτικές που δεν επιδέχεται η κοινωνία. Έτσι διαλύουν δομές και με την βοήθεια των ΜΑΤ τις αντικαθιστούν, βιάζοντας την θέληση του λαού.

Το ανεκδιήγητο είναι η συμπεριφορά των καλοπληρωμένων από την κυβέρνηση δημοσιογράφων και τηλεοπτικών καναλιών. Η προπαγανδιστική πολιτική εξωραϊσμού των πεπραγμένων αλλά και η καταπίεση για την αποδοχή και εφαρμογή αντιδημοκρατικών σχεδιασμών διαστρέβλωσης της αλήθειας και της διασποράς ψευδών ειδήσεων είναι ο καθημερινός βιασμός της γνώμης και βούλησης του λαού μέσα στο ίδιο του το σπίτι.