Γνωριμία με τους Έλληνες ζωγράφους του 20ου αιώνα

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το Ημερολόγιο του Μουσείου Ελιάς και Λαδιού Πηλίου, μας ξεναγεί σε εικαστικά μονοπάτια και μας γνωρίζει ζωγράφους. Το φετινό περιλαμβάνει μεταξοτυπίες των Αστεριάδη, Βασιλείου, Γουναρόπουλου, Δεκουλάκου, Θεοχαράκη, Κανακάκη, Καρά, Κόντογλου, Σικελιώτη, Σόρογκα, Σταθόπουλου, Στεφόπουλου, Τάσσου και Τσαρούχη, από το εργαστήριο του Γιώργου Κοτσαΐτη.

Στον Βόλο θα παρουσιαστεί την Τρίτη 12 Δεκεμβρίου στο βιβλιοπωλείο «ΧΑΡΤΑ», Μ. Σκενδεράνη 16, ώρα 20:00. Θα μιλήσουν: η Ιστορικός Τέχνης Χρύσα Δραντάκη για τους νεοέλληνες ζωγράφους του Ημερολογίου & ο τιμώμενος μεταξοτύπης Γιώργος Κοτσαΐτης, που θα μιλήσει για την τέχνη του.
Μεταξοτυπία είναι η πιο αρχαία μορφή της εκτύπωσης. Η προέλευση χρονολογείται από τη δυναστεία των Σονγκ (960-1279 π.Χ.) στην Κίνα, όπου βρέθηκαν εκτυπώσεις και άλλες χαράξεις. Οι Ιάπωνες έχουν επίσης χρησιμοποιήσει την τεχνική αυτή αργότερα, γύρω στο 15ο αιώνα, όταν καλλιτέχνες άρχισαν να μεταφέρουν σχέδια σε μετάξι. Η τέχνη αυτή προέκυψε στη Δύση πολύ αργότερα. Εκτιμώμενη άφιξη τα τέλη του 18ου αιώνα, αλλά η πραγματική ανάπτυξή του χρονολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι η στιγμή που το πλέγμα του μεταξιού έγινε πιο προσιτό και κερδοφόρες εφαρμογές είχαν ανακαλυφθεί για αυτή την τεχνική εκτύπωσης. Οι Ευρωπαίοι την χρησιμοποίησαν πρώτα για έργα τέχνης και μετά για εκτυπώσεις υψηλής ποιότητας.

Ξεκινάει από την επιλογή του σχεδίου και μετατροπή του σχεδίου σε φιλμ μαυρόασπρο γραμμικό. Στη συνέχεια στην επιλογή του σχετικού χαρτιού (ή άλλου υλικού) που θα τυπωθεί. Το μετάξι πρώτα τεντώνεται γύρω από ένα τελάρο από ξύλο ή αλουμίνιο. Γίνεται φωτομεταφορά της εικόνας στην προετοιμασμένη με ειδικό γαλάκτωμα (emulsion), φωτοευαίσθητη επιφάνεια του μεταξιού. Μετά πλένεται και είναι έτοιμο το σχέδιο, όπου είναι τα κενά θα διαπεράσει το χρώμα και θα τυπωθεί.
Ο Γιώργος Κοτσαΐτης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1932. Τέλειωσε το Γυμνάσιο το 1952 και σπούδασε Σκηνοθεσία στη σχολή του Σταυράκου. Από το 1960 μπήκε στα ενδιαφέροντά του η φωτογραφία, αναζητώντας μια καθαρά Εικαστική έκφραση. Συνεργάστηκε με με όλους τους μεγάλους ζωγράφους της χώρας και με πολλές γκαλερί της Αθήνας.
Με τη τεχνική της Μεταξοτυπίας, το πρωτότυπο αναπαραγόταν σε αριθμημένα αντίτυπα μέχρι 100 τον αριθμό τα οποία υπογράφονταν από τον ζωγράφο. Ο Γιώργος Κοτσαΐτης στον σκοτεινό θάλαμο της οδού Αλιπέδου 8 του εργαστηρίου του, με τη χρήση φίλτρων διαχώριζε χρωματικά το έργο. Ανέλυε χρωματικά και τονικά τον πίνακα και εκτύπωνε σε φιλμς όλη τη χρωματική παλέτα του έργου. Το φιλμ αντιστοιχούσε σε χρωματικό τόνο και κάθε φιλμ γινόταν τελάρο. Στο τελάρο με τη χρήση λαστιχένιας σπάτουλας τύπωνε το αντίστοιχο χρώμα. Πολλές φορές γινόταν χρήση αερογράφου και στα φίλμς και στα τελάρα. Έτσι χρώμα χρώμα, τύπωμα τύπωμα, που πολλές φορές έφταναν και τα 45 τυπώματα προσέγγιζε το πρωτότυπο. Η φήμη του έγινε γνωστή και σε άλλες χώρες και πολλοί καλλιτέχνες τον επισκέπτονταν στον καλλιτεχνικό του χώρο, στον Πειραιά.