Η επίθεση στους αγώνες με αφορμή το κλείσιμο της ΙΜΑΣ

του Βασίλη Μεταξά, γραμματέα της Τ.Ε. Βόλου του ΚΚΕ

Με αφορμή την απόφαση της πολυεθνικής ContiTech για τη «διακοπή της παραγωγής μεταφορικών ταινιών στο Βόλο» (όπως το γράφει «κομψά» στην ανακοίνωσή της η εταιρεία), έχει εξαπολυθεί η γνωστή ιδεολογική επίθεση προς τους ίδιους τους εργάτες του ΙΜΑΝΤΑ και πρώτα και κύρια προς όλη την εργατική τάξη, που επίκεντρο έχει ότι οι αγώνες και οι αυξημένες απαιτήσεις των εργαζομένων (όπως ονομάζουν την αξιοπρεπή διαβίωση) κλείνουν τα εργοστάσια.

Στο παρόν άρθρο παραθέτουμε κάποιες πρώτες σκέψεις, παίρνοντας υπόψη ότι οι εξελίξεις στο εργοστάσιο τρέχουν, ο αγώνας των εργατών είναι δύσκολος, είναι όμως αγώνας δίκαιος, και για το λόγο αυτόν και ανεξαρτήτως αποτελέσματος πρέπει να στηριχτούν οι συνάδελφοι με όλους τους τρόπους από όλο το λαό της περιοχής μας.

Πρώτο. Η ίδια η ανακοίνωση της εταιρείας, η οποία θα είχε κάθε συμφέρον να κατηγορήσει τους εργάτες για το κλείσιμο του εργοστασίου, πουθενά δεν αναφέρει κάτι τέτοιο. Το αντίθετο μάλιστα. Δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί και μέσα στην ανακοίνωση της τις αντιφάσεις του καπιταλισμού, που στην περίοδο της κρίσης του, οξύνονται στο έπακρο. «Η εξορυκτική βιομηχανία βρίσκεται σε οικονομική ύφεση εδώ και πολλούς μήνες… οι εταιρείες εξόρυξης λιγνίτη, καθώς και οι εταιρείες παραγωγής τσιμέντου και χάλυβα αλλά και άλλες βιομηχανικές εταιρείες, έχουν σταματήσει να κάνουν τις επενδύσεις που έκαναν πριν από μερικά χρόνια…», γράφει στην ανακοίνωσή της σαν το λόγο για το κλείσιμο του ΙΜΑΝΤΑ.

Δεύτερο. Η πιο πρόσφατη καραμέλα που λέει ότι η εταιρεία έκλεισε το εργοστάσιο στην Ελλάδα και κράτησε τα εργοστάσια σε άλλες χώρες και πιο συγκεκριμένα στη Γερμανία είναι εντελώς ψευδής. Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους. Ο μέσος μισθός του εργάτη στα εργοστάσια της Γερμανίας και ανάλογα με την ειδικότητα κινείται από 3.302€ – 4.485€. Ο κατώτατος μισθός είναι 2.709€ και ο ανώτατος 5.074. Στις ΗΠΑ στο πιο «κακοπληρωμένο» εργοστάσιο της ContiTech- με μισθούς 11% κάτω από τα υπόλοιπα εργοστάσια της εταιρείας στη χώρα – ο ετήσιος μισθός είναι περίπου 92.000$ δηλαδή 82.142€. Οι παπαγάλοι της παραπάνω καραμέλας έχουν την αίσθηση ότι όλοι οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουμε στοιχειώδη μαθηματικά.

Τρίτο. Η συντονισμένη επίθεση προς τους εργάτες του ΙΜΑΝΤΑ έχει στο στόχαστρο όλους τους εργαζόμενους. «Μην διεκδικείτε! Αποδεχτείτε τον μεσαίωνα, αλλιώς κλείνουμε!», λένε οι βιομήχανοι και οι εκπρόσωποί τους. Εκείνοι δηλαδή που τώρα, βλέποντας και τις δυσκολίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να περάσει τα αντιλαϊκά μέτρα εξαιτίας και των κινητοποιήσεων των εργαζομένων δηλώνουν σε όλους τους τόνους: «την καθολική ανάγκη και αγωνία της ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας για την άμεση και με επιτυχία ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του νέου Προγράμματος…». Δηλαδή να περάσουν άμεσα τα νομοσχέδια – ταφόπλακες για το ασφαλιστικό, το φορολογικό και να έρθουν γρήγορα τα επόμενα…

Τέταρτο. Πρέπει να μας πουν όλοι οι παραπάνω κύριοι ποιοι αγώνες και ποιες «υπερβολικές απαιτήσεις» των εργατών έκλεισαν τα εργοστάσια ΒΜΤΕ, ΒΙΟΣΩΛ, VPI, ΚΟΝΤΙ και άλλα, τις δεκάδες μικρές βιοτεχνίες που έκλεισαν την ίδια περίοδο. Όπως επίσης πρέπει να μας εξηγήσουν πως γίνεται στο χώρο για παράδειγμα των σούπερ μάρκετ παρόλο που οι νέες εργασιακές σχέσεις (4ωρα, μερική απασχόληση, μισθοί κάτω των 300€, ατομικές συμβάσεις κτλ.,) δηλαδή οι μη «αυξημένες απαιτήσεις» έχουν επιβληθεί με τις ευλογίες και των συνδικαλιστικών ηγεσιών του χώρου (ΟΙΥΕ κλπ., των «σώφρωνων συνδικαλιστών» σε αντίθεση με τους «σκληρούς» τους …απαράδεκτους που κάνουν το αμάρτημα να βάζουν μπροστά τις ανάγκες των εργαζομένων!), η μεγαλοεργοδοσία εκεί απολύει κόσμο, κλείνουν ή να συγχωνεύονται επιχειρήσεις με κέρδη αφήνοντας εργαζόμενους στο δρόμο. Επιπλέον πρέπει να μας εξηγήσουν πως γίνεται σε κλάδους που μέσα στην κρίση παραμένουν όχι απλά «ζωντανοί», αλλά έχουν και τη λεγόμενη ανάπτυξη για την οποία πρέπει να κάνουμε όλοι θυσίες, όπως ο κλάδος των Τροφίμων και ο κλάδος του Τουρισμού, όχι μόνο να μην μεγαλώνουν οι μισθοί εκεί, ή να προστατεύονται οι εργαζόμενοι από απολύσεις και κλεισίματα, αλλά να μειώνονται οι μισθοί, να επικρατεί καθεστώς γαλέρας, να υπάρχει αυξημένη ανεργία κτλ.
Πέμπτο. Τα παραπάνω, ενώ τα καταρρίπτουν φραστικά και διάφοροι «αριστεροί» και «κινηματιστές», ρίχνοντας στις ανακοινώσεις τους και ολίγον σοσιαλιστικό και κομμουνιστικό πασπάλισμα, η πρότασή τους είναι η «εθνικοποίηση» των εργοστασίων. Δηλαδή σε συνθήκες που θα υπάρχουν τα μονοπώλια, ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός, δηλαδή ο καπιταλισμός, οι εργάτες δήθεν θα είναι «αφεντικά του εαυτού τους» και θα ανταγωνίζονται τις πολυεθνικές και το κράτος τους. Κάτι παρόμοια λέει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη λεγόμενη κοινωνική οικονομία και τα εργοστάσια που θα τα δώσει στους εργάτες. Πως να μην επιμένουμε να λέμε ότι ο ρόλος τους είναι να κάνουν τον νεροκουβαλητή για τη σοσιαλδημοκρατία (παλιά για το ΠΑΣΟΚ, τώρα για το ΣΥΡΙΖΑ), όπως έκαναν και πριν το δημοψήφισμα δίνοντας από τη μεριά τους «κομμουνιστικό» τόνο στις αυταπάτες που μοίραζε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πασπάλισμα που κάνουν έχει στόχο να αμαυρώσει την ξεκάθαρη πολιτική πρόταση του ΚΚΕ: την κοινωνικοποίηση της οικονομίας, την κατάργηση των μονοπωλίων, την εργατική εξουσία που θα πάρει στα χέρια της, όχι ένα εργοστάσιο για να το κάνει κρατικό και να το παραδώσει μετά πάλι στον επιχειρηματία όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ βαφτίζοντάς το «σοσιαλισμό», αλλά όλη την οικονομία, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων βιομήχανους, εφοπλιστές και όλα τα παράσιτα που κερδοφορούν πάνω στη δουλειά και την εκμετάλλευση των εργαζομένων, με κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το κέρδος.