Αποτυχημένη αποδείχτηκε άλλη μια προσπάθεια φίμωσης εφημερίδας από τον Αχιλλέα Μπέο.
Η αγωγή για συκοφαντική δυσφήμηση την οποία είχε καταθέσει κατά της εφημερίδας Μαγνησία με αφορμή ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιώργου Καρεκλίδη που αφορούσε σε προμήθειες υλικών από το Κερατσίνι, από το Δήμο Βόλου, απορρίφθηκε ως αβάσιμη.
Η δικαστική αυτή νίκη έρχεται να προστεθεί στην πρόσφατη απόφαση (935/2015) του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου το οποίο έκανε δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων του εκδότη της εφημερίδας Αρχιμήδη Καρεκλίδη κατά του Δήμου Βόλου και του ΔΕΟΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ, υποχρεώνοντάς τους προσωρινά και μέχρι τη συζήτηση της κύριας αγωγής όπου θα κριθεί οριστικώς το ζήτημα, να κατανείμουν τις δημοσιεύσεις των διακηρύξεων, δημοπρασιών και προκηρύξεων διαγωνισμών με κριτήριο την ίση κατανομή αυτών στις ημερήσιες εφημερίδες, που πληρούν τις προϋποθέσεις του νόμου, μεταξύ αυτών και στη «Μαγνησία». Το δικαστήριο έκρινε ότι οι παραπάνω φορείς του Δημοσίου δεν διένειμαν κατά το επίδικο διάστημα τις δημοσιεύσεις τους με βάση το κριτήριο της ίσης κατανομής, παρά τις διοχέτευαν ως επί το πλείστον σε μια συγκεκριμένη εφημερίδα ασκώντας ουσιαστικά οικονομικό εκβιασμό στην Εφημερίδα «Μαγνησία»
Η απόφασης της αγωγής Μπέου
Αξιολογώντας τα στοιχεία της δικογραφίας το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου με την υπ’ αριθμόν 18/2016 απόφασή του, έκρινε ότι «τα αναφερόμενα στο επίμαχο δημοσίευμα που αφορούν τόσο στους διαγωνισμούς προμήθειας ηλεκτρολογικού υλικού, όσο και στην ανάθεση προμήθειας βοτσάλων στηρίζονταν σε αληθή γεγονότα και επομένως δεν συντρέχουν οι όροι της συκοφαντικής δυσφήμησης. Εξάλλου, αποκλείεται εν προκειμένω και η ύπαρξη του ειδικού δόλου της συκοφαντικής δυσφήμησης, δεδομένου ότι ο εναγόμενος δημοσιογράφος παρουσίασε τα εν λόγω θέματα κατόπιν της διενέργειας έρευνας (ρεπορτάζ), στηριζόμενος στις ως άνω συμβάσεις που αναρτήθηκαν στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ, αλλά και στις τοπικές πηγές ενημέρωσης και ως εκ τούτου θεωρούσε αληθές το περιεχόμενό τους και είχε την πεποίθηση ότι με την παρουσίαση αυτών εκπληρώνει το καθήκον του, ως δημοσιογράφος, για ενημέρωση των αναγνωστών της εφημερίδας σχετικά με σημαντικά ζητήματα που αφορούν σε διαγωνισμούς και αναθέσεις για την προμήθεια υλικών από το Δήμο Βόλου. Εξάλλου, η παρουσίαση των ως άνω γεγονότων ούτε ως απλή δυσφήμηση ή εξύβριση του ενάγοντος μπορεί να θεωρηθεί, δεδομένου ότι ο εναγόμενος θεωρούσε αληθές το περιεχόμενό τους και είχε την πεποίθηση ότι με την παρουσίαση αυτών εκπληρώνει το καθήκον του, ως δημοσιογράφος, για την ενημέρωση των αναγνωστών της ως άνω εφημερίδας σχετικά με σημαντικά ζητήματα που αφορούν σε διαγωνισμούς και αναθέσεις για την προμήθεια υλικών από το Δήμο Βόλου και σε κάθε περίπτωση εξαιτίας της λειτουργικής αποστολής του, ως εκ της δημοσιογραφικής του ιδιότητας, για την πληροφόρηση της κοινής γνώμης, η οποία οπωσδήποτε ενδιαφέρεται να ενημερωθεί για τα αφορώντα στα ανωτέρω ζητήματα και τον τρόπο διάθεσης του δημοσίου χρήματος εκ μέρους των οργάνων του Δήμου Βόλου, που μάλιστα δικαιολογεί και την άσκηση οξείας κριτικής σε πρόσωπα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για το κοινωνικό σύνολο, όπως ο ενάγων, ως εκλεγείς Δήμαρχος Βόλου, γενομένης δεκτής της σχετικής έντασης που παραδεκτά προβάλει ο εναγόμενος και στηρίζεται νομικά στις διατάξεις των άρθρων 367 περ. γ’ και δ’ ΠΚ. Επί της ενστάσεως αυτής του εναγομένου, δεν προβλήθηκε παραδεκτά η εκ του άρθρου 367 παρ. 2 περ. β’ ΠΚ αντένσταση, για την περίπτωση που ο τρόπος εκδήλωσης των ισχυρισμών ή τις περιστάσεις υπό τις οποίες τελέσθηκε η πράξη, προκύπτει σκοπός εξύβρισης, δεδομένου ότι στην εφαρμοζόμενη εν προκειμένω ειδική διαδικασία, τέτοιοι ισχυρισμοί πρέπει να αναπτύσσονται προφορικά στο ακροατήριο, ώστε να καταχωρούνται στα πρακτικά (ΟλΑΠ 2/2005 ΝοΒ 2005, 1052, ΑΠ 2259/2009 ΝοΒ 2010, 1466). Παρά ταύτα, τέτοιες αιτιάσεις περιέχονται στην αγωγή, οπότε και θα πρέπει να διερευνηθεί τυχόν εξυβριστικός χαρακτήρας του ως άνω δημοσιεύματος, ως αγωγικός ισχυρισμός. Το ως άνω δημοσίευμα δεν κατευθυνόταν κατά την κρίση του Δικαστηρίου ειδικά στην προβολή της τιμής του ενάγοντος, αφού οι προαναφερθείσες εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο εναγόμενος ήταν αντικειμενικά αναγκαίες για τη δέουσα απόδοση του περιεχομένου των σκέψεών του και δεν εξέρχονται από τα όρια της συνταγματικά προστατευόμενης ελευθεροτυπίας, δεδομένου μάλιστα ότι στο δεύτερο σκέλος του ως άνω άρθρου (σχετικά με την ανάθεση της προμήθειας βοτσάλων) ο ίδιος ανέφερε ότι η διαδικασία είναι νόμιμη, αλλά διατύπωσε το ερώτημα αν έγινε έστω πρόχειρος διαγωνισμός, ενώ σε κάθε περίπτωση ο εναγόμενος δημοσιογράφος δεν απέβλεπε στην σπίλωση της τιμής και της υπόληψης του ενάγοντος, ούτε στόχευε να του δείξει την καταφρόνησή του, αφού το εν λόγω δημοσίευμα αφορούσε σε ενέργειες που σχετίζονται με την ιδιότητα του ενάγοντος ως πολιτικού προσώπου. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η ένδικη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη.»