Δικαστικά θα διεκδικήσει ο Δήμος Ν.Πηλίου το «Τσιτσιλιάνειο Ίδρυμα» από το Νοσοκομείο Βόλου

Προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βόλου για την ακύρωση της πράξης μεταβίβασης του ΝΠΙΔ «Τσιτσιλιάνειο ίδρυμα» στο ΝΠΔΔ με την επωνυμία Γενικό Νοσοκομείο Βόλου «Αχιλλοπούλειο», θα καταθέσει ο Δήμος Νοτίου Πηλίου, σύμφωνα με απόφαση που έλαβε στην τελευταία της συνεδρίαση η Οικονομική Επιτροπή, μετά και από σχετική γνωμοδότηση νομικού συμβούλου.
Στη γνωμάτευση του νομικού συμβούλου μεταξύ άλλων επισημαίνεται ότι «ο Δήμος Νοτίου Πηλίου έχει έννομο συμφέρον, ώστε να προβεί στην έγερσή διεκδικητικής αγωγής, αφού, σύμφωνα με την βούληση του δωρητή, κατά την σύσταση του ιδρύματος, όλες οι εργασίες και ενέργειες ς που πραγματοποιούσε το ίδρυμα, γίνονταν με γνώμονα την ηθική και υλική βοήθεια των Δημοτών και φυσικά πραγματοποιούνταν άνευ χρημάτων. Δηλαδή οι Δημότες είχαν πολλές υπηρεσίες, κυρίως ιατρικές, οι οποίες έδιναν διαφορετική υπόσταση στην περιοχή. Επιπρόσθετα κανένα σχεδόν από τα κριτήρια που είχαν οριστεί για την μεταβίβαση του στο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου, δεν τηρήθηκε, με σπουδαιότερο αυτό της συνέχισης της λειτουργίας του Τσιτσιλιάνειου Νοσοκομείου στα Καλά Νερά.
Γνωματεύω λοιπόν, ότι ο Δήμος Νοτίου Πηλίου, πρέπει να προσφύγει ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων της χώρας και να ακυρώσει την πράξη μεταβίβασης του ΝΠΙΔ στο ΝΠΔΔ με την επωνυμία Γενικό Νοσοκομείο Βόλου Αχιλλοπούλειο» προστίθεται.
Να αναφερθεί ότι στην ιστορική αναδρομή που γίνεται στην ειδική γνωμοδότηση του νομικού συμβούλου, αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:
Στις Πινακάτες Πηλίου το 18ο αιώνα υπήρχε η οικογένεια του προύχοντα Γερογιάννη Γιοργατζή. Αυτός είχε παιδιά τους, Γεώργιο (Ταπεινό), Γεώργιο (Σαράφη) και Δημήτριο (Τσιτσιλιάνο).

Ο σπουδαίος απόγονος της οικογένειας, ήταν ο Νικόλαος Τσιτσιλιανόπουλος ή Τσιτσιλιάνος, γιος του Αναγνώστη-Γεωργίου και της Μαρίας το γένος Γεωργίου Κτούπη. Η οικογένεια είχε έξι αγόρια (Δημήτριος, Αλέξανδρος, Κωννος, Ιωάννης, Αθανάσιος, Νικόλαος) και δύο κορίτσια (Ειρήνη , Ελένη). Ο Τσιτσιλιάνος Γεννήθηκε στη Βυζίτσα στις 28 Φεβρουαρίου 1832 και ήταν δημότης του τότε δήμου Νηλείας και απεβίωσε στο Βόλο στις 10 Οκτωβρίου 1910 από υποστατική πνευμονία. Κατά την διάρκεια της ζωής του, έζησε στη Βάρνα της Βουλγαρίας, όπου εμπορευόμενος για 45 περίπου χρόνια, πλούτισε. Όταν επαναπατρίστηκε, έμενε στην Αθήνα (Ακαδημίας 5) και το σπίτι αυτό το δώρισε όπως κι όλη την περιουσία του στον τόπο μας. Στα 1899 και πριν συντάξει στην Αθήνα την πρώτη διαθήκη του (1900), είχε συγκεντρώσει το ποσό των 1.250.000 δρχ! Ήταν παντρεμένος με την Χαρίκλεια Δημ. Παπαναστασίου ή Παπαναστασοπούλου από τη Βυζίτσα και δεν απόκτησαν παιδιά.

Το «Τσιτσιλιάνειο κληροδότημα» αποτελούνταν από: Το Νοσοκομείο Καλών Νερών, 10 καταστήματα στο Βόλο, 1 κτίριο, 11 ελαιοπερίβολα, 1 αγρό και 1 δασοτεμάχιο. Αυτό πραγματοποιήθηκε με τη διαθήκη που συντάχτηκε σε τρεις φάσεις (1900, 1902 κωδίκελλο της πρώτης και 1906). Με τη διαθήκη του άφησε χρήματα ως εξής: 400.000δρχ στο «Τσιτσιλιανοπούλειον Νοσοκομείον – Άγιοι Ανάργυροι» για τη συντήρησή του (160.000δρχ είχε διαθέσει για την κατασκευή του), 50.000δρχ στο Νοσοκομείο Βόλου (να χρησιμοποιούνται οι τόκοι του ποσού για τους ασθενείς), 100.000δρχ στον Εθνικό Στόλο, 100.000δρχ στην Κοινότητα της γενέτειράς του Βυζίτσας για να προικίζονται από τους τόκους άπορα κορίτσια του χωριού, 10.000δρχ στο ναό Άγ. Νικολάου Βόλου. Μια προικοδότηση έγινε και τον Ιούνιο το 1941, σε δύο κοπέλες από τη Βυζίτσα και τις Πινακάτες. Επίσης άφησε 2000 χρυσές λίρες στην Εθνική Τράπεζα για να καλύπτονται οι ανάγκες του κληροδοτήματος. Μαζί άφηνε και αρκετή περιουσία στους συγγενείς του.

Όλα αυτά βρίσκονται στα πρακτικά της απόφασης αριθ. 1000, του Πρωτοδικείου Βόλου της 11ης Οκτωβρίου 1910 (δημοσίευσης της διαθήκης). Ο Ν. Τσιτσιλιάνος, ίδρυσε το Νοσοκομείο στα 1901. Η έγκριση από το κράτος έγινε στα 1906 με το ΦΕΚ 159/Α/1906. Στην συνέχεια, όταν απεβίωσε ο Ν. Τσιτσιλιάνος, δημιουργήθηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, το Ίδρυμα, το οποίο εγκρίθηκε από τον κ. Υπουργό Εσωτερικών. Έκτοτε το ίδρυμα λειτουργούσε προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε απόρους, αλλά και σ’ όσους είχαν ανάγκη νοσηλείας, χωρίς αντίτιμο. Όλα τούτα περίπου ως τα 1988, όπου τότε, το μέχρι πρότινος ΝΠΙΔ μετατράπηκε σε ΝΠΔΔ με ειδικό Προεδρικό Διάταγμα και με τους όρους που αποτυπώνονται στο υπ’ αριθμ. 128/1989 πρακτικό της Συνεδρίασης της 10ης Μαρτίου 1989 του Διοικητικού Συμβουλίου».