Χωρίς αποζημίωση η πρόωρη συνταξιότηση αν δεν συμφωνεί ο εργοδότης

Ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, που έχει συμπληρώσει πάνω από 15 χρόνια στον ίδιο εργοδότη, εάν αποχωρήσει χωρίς την συγκατάθεσή του για πρόωρη συνταξιοδότηση, κινδυνεύει να χάσει την ειδική αποζημίωση που θα δικαιούτο να πάρει, σύμφωνα με τους νόμους 2112/20 και 3198/55.

Επικυρώνοντας σχετική εφετειακή απόφαση, ο Άρειος Πάγος απέρριψε την προσπάθεια μισθωτού να εισπράξει τη σχετική αποζημίωση (που αντιστοιχεί στο μισό ποσό της αποζημίωσης που καταβάλλεται για απροειδοποίητη καταγγελία της σύμβασης), κρίνοντας ως κομβικής σημασίας το γεγονός ότι ο μισθωτός έφυγε από την εργασία για πρόωρη συνταξιοδότηση, μολονότι ο εργοδότης δεν συμφώνησε με την αποχώρησή του, κυρίως όσον αφορά την επιλογή του χρόνου αποχώρησης, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων της επιχείρησης την περίοδο εκείνη.
Ερμηνεύοντας τη σχετική νομοθεσία, ο ΑΠ δέχθηκε ότι τη συγκεκριμένη αποζημίωση δικαιούνται μισθωτοί (με σχέση εργασίας αόριστης διάρκειας) που συμπλήρωσαν 15ετή υπηρεσία στον ίδιο εργοδότη ή συμπλήρωσαν το ηλικιακό όριο που προβλέπει ο ασφαλιστικός τους οργανισμός (ή το 65ο έτος αν δεν προβλέπεται τέτοιο ηλικιακό όριο), εφόσον έχουν τη συγκατάθεση του εργοδότη για αποχώρηση από την εργασία.
Κατά την αρεοπαγιτική απόφαση, η συγκατάθεση μπορεί να είναι γραπτή ή προφορική, ρητή ή σιωπηρή, εφόσον προκύπτει με σαφήνεια, πράγμα που συμβαίνει όταν ο εργοδότης δεν εναντιώνεται στην αποχώρηση του υπαλλήλου και του χορηγεί τις βεβαιώσεις που χρειάζεται για την συνταξιοδότησή του.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση, ηλεκτροσυγκολλητής μεταλλικών επίπλων, με 21ετή υπηρεσία στην ίδια επιχείρηση, ενημέρωσε προ 5ετίας ότι πρόκειται να αποχωρήσει για πρόωρη συνταξιοδότηση, αλλά ο εργοδότης δεν συμφώνησε με την προοπτική αυτή, γιατί ο εργαζόμενος ήταν έμπειρος και πολύτιμος για την επιχείρηση την συγκεκριμένη περίοδο, λόγω των αυξημένων πάντα παραγγελιών κατά την άνοιξη και το Πάσχα και την προώθηση καινούργιων και αποκλειστικών σχεδίων μεταλλικών επίπλων που θα διέθεταν κατ’ αποκλειστικότητα στην αγορά, μέσω των καταστημάτων τους.
Ο εργαζόμενος αποχώρησε παρά τη διαφωνία, χωρίς να υπογράψει έγγραφο καταγγελίας της σύμβασης λόγω συνταξιοδότησης ή έγγραφο οικειοθελούς αποχώρησης που θα υποδήλωναν ότι η εταιρεία συμφωνεί με την αποχώρηση.
Αργότερα, όταν επανήλθε στον χώρο της εργασίας για να πάρει απαραίτητα έγγραφα για την συνταξιοδότηση (για τον χρόνο απασχόλησης, τη διακοπή της εργασίας, κλπ.) η εταιρεία υπέγραψε εκ των υστέρων έγγραφο οικειοθελούς αποχώρησής του, από το οποίο δεν προκύπτει ότι συναίνεσε στο να φύγει, αφού ήταν υποχρεωμένη να απευθύνει το έγγραφο στον ΟΑΕΔ σε ειδική προθεσμία.
Έτσι κρίθηκε (426/16) ότι δεν υπήρξε συγκατάθεση για την αποχώρηση και απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης που διεκδικούσε την αποζημίωση.

Πηγή: Έθνος