Άρωμα αυτοκινήτου με… εσάνς καρύδας

Tου Βασίλη Καλλία,
παιδαγωγού κυκλοφορίας – εκπαιδευτή οδηγών

Το καλοκαίρι τελείωσε. Για τους περισσότερους από εμάς έληξε και η περίοδος των διακοπών. Παρατηρώ, ωστόσο, στα δελτία ειδήσεων και στα πρωινάδικα, ότι στο λιμάνι του Πειραιά φέτος είναι της μόδας οι αφίξεις των πλοίων που ταξιδεύουν στα νησιά. Σαν θεατρική αυλαία ανοίγουν οι μπουκαπόρτες τους και μας αποκαλύπτουν βαριεστημένα και ενοχλημένα ανθρωπάκια – τουρίστες από την εισβολή της κάμερας. Θυμίζουν μικρά παιδιά που θα πρέπει από αύριο να ξαναπάνε σχολείο. Πάλι αυτοί οι περίεργοι συνειρμοί γίνονται στο μυαλό μου και τρομάζω και μόνο με την ιδέα ότι όλοι αυτοί, είτε ως οδηγοί είτε ως πεζοί θα συνυπάρξουν στους ελληνικούς δρόμους. Θα τους υποστούμε μέχρι να προσαρμοστούν και προσευχόμαστε για δρομολόγια χωρίς δράματα. Δυστυχώς, όμως, κάθε Σεπτέμβρη, έχουμε αύξηση τροχαίων ατυχημάτων κυρίως μέσα στις πόλεις και φυσικά δεν είναι τυχαίο. Τι να συμβουλεύσεις σε τέτοιες περιπτώσεις! Μην ανοίγετε τους λογαριασμούς που φράκαραν την εξώπορτα του σπιτιού σας; Μην τρελαίνεστε με τα ξεχασμένα φαγητά στο ψυγείο; ΄Η μην τσατίζεστε με τα κτυπήματα στις γωνίες του σπιτιού, μέχρι να συνηθίσετε ξανά, επιστρέφοντας από τις αλάνες της εξοχής; Υπάρχουν όμως και οι «γλυκές» περιπτώσεις της επιστροφής με φρέσκες και έντονες αναμνήσεις μεσογειακού ταπεραμέντου ή πιθανές λήξεις τρίμηνων ερωτικών συμβάσεων. Τα παραπάνω και άλλα τόσα θα συμβούν, θα μας επηρεάσουν και στο τέλος θα περάσουν. Όμως… θα περάσεις και από μπροστά μου, για αυτό πρόσεξε φίλε μου καλέ, εκείνη την κάθε στιγμή της μετακίνησής σου να μην ονειροπολείς θετικά ή αρνητικά, προσθέτοντας ακόμα ένα δευτερόλεπτο χρόνο αντίδρασης σε κάθε τι αναπάντεχο στον δρόμο (στο δευτερόλεπτο με ταχύτητα 40Km/h διανύω επιπλέον 12 μέτρα). Προσπάθησε να σηκώσεις ανάστημα, και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Θέλουμε την εγρήγορσή σου, το βλέμμα σου να θυμίζει ναυαγό που ψάχνει για στεριά, και όχι αναγνώστη με ξεχασμένα γυαλιά που διαβάζει εφημερίδα. Είναι τραγικό κάθε φορά να χρειαζόμαστε ανανέωση στην πληροφορία δραματικών φρέσκων περιστατικών για να προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα και να κάνουμε κράτει στις μηχανές του «βιάζομαι» και του «εδώ και τώρα». Διακοπή λοιπόν από τις διακοπές. Επιστροφή στην κανονικότητα. Αυτή επιτέλους η κανονικότητα που φέτος δείχνει δειλά να παίρνει σάρκα και οστά ύστερα από δυόμισι χρόνια. Ωστόσο, δε βρέθηκε ούτε ένας (!!!) να αναφερθεί στα παιδιά που ξαναβρέθηκαν μετά από μήνες εγκλεισμού στα δρομολόγια των σχολικών τους υποχρεώσεων, περπατώντας ή ποδηλατώντας. Τρελαμένα από το «μάντρωμα» του Covid , με τις οδηγίες για ασφαλή μετακίνηση να είναι ξεχασμένες και βαθιά κρυμμένες στη λαχτάρα του «φτου ξελευθερία». Περιμένω λοιπόν μετά τις διακοπές, να πάρουμε στα σοβαρά την «Επιστροφή στην καθημερινότητα»; Θεέ μου, τι γραφικός που είμαι.