Αναστάσης Κρατίδης “Η Μαρία Κάλλας είναι η πιο δύσκολη να αποτυπωθεί”

Με τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος της Μαρίας Κάλλας στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πήραν «φωτιά» από χρήστες για το αποτέλεσμα της δουλειάς της Αφροδίτης Λίτη. Ο γλύπτης Αναστάσης Κρατίδης, πολλάκις βραβευμένος για τα έργα του σε καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς εντός και εκτός ελληνικών συνόρων, με ένα από τα πιο γνωστά τη μαρμάρινη προτομή της Μελίνας Μερκούρη στην Πλάκα, σχολίασε το σκηνικό για το άγαλμα που τοποθετήθηκε απέναντι από την Ακρόπολη.

Ο ομογενής δημιουργός, ο οποίος έχει σπουδάσει γλυπτική στην Κρατική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Τιφλίδας στη Γεωργία και αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, εμφανίστηκε ιδιαίτερα επικριτικός για την… αδηφαγία των χρηστών στα social media. Με δεδομένο ότι είναι ζήτημα καθαρά υποκειμενικό οι κρίσεις για το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα του αγάλματος που φιλοτέχνησε η Λίτη – καθηγήτρια στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών – και απεικονίζει τη σπουδαία Ελληνίδα σοπράνο που λατρεύτηκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ο κ. Κρατίδης στηλίτευσε την εξαιρετικά σκληρή κριτική στα κοινωνικά δίκτυα.
«Με όλο αυτό που συμβαίνει στα social media τις τελευταίες ημέρες, θα έλεγα ότι μιλάμε για ένα ασύλληπτο «τέρας». «Ουαί και αλίμονο» για εκείνον που θα πέσει στα δόντια του. Από αυτή την άποψη, λυπάμαι πολύ τη συνάδελφο», αρκέστηκε να πει, ενώ στη συνέχεια εμβάθυνε στα αίτια που προκάλεσαν αυτή την κατάσταση. «Η ιστορία με το άγαλμα της Κάλλας ανοίγει τη συζήτηση περί δημόσιας γλυπτικής και το συμβαίνει σήμερα στον χώρο. Ζούμε σε μία εποχή που όλα αμφισβητούνται. Δεν υπάρχουν μέτρα σύγκρισης και αυτό προκαλεί μεγάλη σύγχυση στον κόσμο, που ενδιαφέρεται για την Τέχνη», είπε και ανέφερε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που το άντλησε από τα γλυπτά των αρχαίων Ελλήνων: «Τα έργα που κοσμούσαν τους δημόσιους χώρους στις πόλεις – κράτη των προγόνων μας προκύπτανε από ψηφοφορία. Ο εκάστοτε παραγγελιοδότης έπαιρνε το έργο που ψηφιζόταν ως το καλύτερο αποκλειστικά και μόνο από τους γλύπτες που διαγωνίζονταν, ενώ τα υπόλοιπα καταστρέφονταν από τους ίδιους τους γλύπτες. Έτσι φτάναμε στα καλύτερα των καλυτέρων και στην αθανασία των γλυπτών της εποχής εκείνης. Σήμερα ισχύουν εντελώς διαφορετικά δεδομένα, αν και στον δημόσιο χώρο δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Και σας μιλάω με την ιδιότητα του αρχιτέκτονα επίσης».
Με τον Αναστάση Κρατίδη να έχει φιλοτεχνήσει δεκάδες καλαίσθητα έργα ανά το πανελλήνιο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, με ένα από τα πιο γνωστά εντός της επικράτειας να είναι η μαρμάρινη προτομή της αξέχαστης Μελίνας Μερκούρη στην Πλάκα, το σχόλιο που έκανε για τη δυσκολία της απόδοσης της Κάλλας, έχει τη δική του σημασία: «Έχει μεγάλη σημασία το ποιος είναι ο εικονιζόμενος. Η περίπτωση της Μαρίας Κάλλας είναι η πιο δύσκολη, ίσως, για να αποτυπωθεί. Δεν αρκεί να αποδώσεις τα χαρακτηριστικά. Όταν πρόκειται για ιστορικές προσωπικότητες, σημασία έχει να δίνει ο καλλιτέχνης μία «πνοή». Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία ενός γλύπτη. Για παράδειγμα, τη Μελίνα Μερκούρη δεν τη γνώρισα προσωπικά. Όταν, όμως, ασχολήθηκα με την προτομή, πέρα από την πληθώρα του οπτικού υλικού που υπήρχε, για να αναπαραστήσω όσο καλύτερα την εικόνα που είχα στο μυαλό μου, είχα κοντά μου τον Ζυλ Ντασέν. Αφότου απέσπασα το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό που είχε προκηρύξει το 1997 ο Δήμος Αθηναίων, ήταν εκείνος που με τις συμβουλές του με βοήθησε να «ζωντανέψω» τη Μελίνα στο μάρμαρο».
Κλείνοντας δε, ο κ. Κρατίδης αναφέρθηκε στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη δημόσια γλυπτική: «Μία λέξη αρκεί για να αποδώσει την εικόνα που έχουμε: «Αδιαφορία». Αυτό ισχύει παντού στη χώρα μας και τα αίτια είναι πολλά και σύνθετα. Αναπόφευκτα καταλήγουμε σε βεβιασμένες επιλογές, π.χ. γιατί είναι περιορισμένοι οι πόροι, κάτι που κατ’ επέκταση οδηγεί σε επιφανειακές και πρόχειρες αποφάσεις, αφού οι κριτές δεν είναι πάντοτε οι αρμόδιοι».