Αναγνωστικές επιλογές μεταφρασμένης λογοτεχνίας

Οι μέρες του καθολικού εγκλεισμού μπορεί να τελειώνουν με μια νέα κανονικότητα να καθορίζει τη ζωή μας από αύριο.
Τα βιβλία κράτησαν σε πολλούς συντροφιά αυτές τις περίεργες και δύσκολες μέρες, ενώ αρκετοί ήταν εκείνοι που δήλωναν ότι δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν, αφού την απόλαυση της ανάγνωσης αμαύρωναν το άγχος και ο φόβος του Covid-19.
Με το άνοιγμα των βιβλιοπωλείων και των εκδοτικών οίκων θα μάθουμε αν και κατά πόσο οι αναγνώστες αναζήτησαν εν μέσω της πανδημίας καταφύγιο στα βιβλία.
Σήμερα φιλοξενούμε βιβλία μεταφρασμένης λογοτεχνίας, διαμάντια αναγνωστικά, που μου κράτησαν συντροφιά τις εβδομάδες του εγκλεισμού.
Επειδή, όπως είπε και ο Κάφκα, «τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας».
Καλή επιστροφή στην κανονικότητα.
Καλές αναγνώσεις.

Επιμέλεια Χαριτίνη Μαλισσόβα

David Park,
Ταξιδεύοντας σε ξένη γη,
μετ. Νίκος Μάντης,
Gutenberg (Aldina)
Η Dailymail μιλά για ένα μυθιστόρημα που ξεχειλίζει από μεγάλα συναισθήματα, το οποίο μιλά για την αγάπη, την απώλεια, τη μνήμη, την ενοχή και την εξιλέωση, για τη σχέση πατέρα και γιου, για μυστικά που χωρίζουν και για δεσμούς που παραμένουν άρρηκτοι.
Μπαίνω στην παγωμένη γη, …όλα είναι κρυμμένα, ακόμα και τα μυστικά που τ’ αγκαλιάζω σφιχτά…: Σκέψεις ενός πατέρα που οδηγεί επί ώρες μέσα στο χιόνι για να φέρει στο σπίτι τον άρρωστο γιο του, αποκλεισμένο στη μακρινή πόλη όπου σπουδάζει. Στη διάρκεια του μοναχικού του ταξιδιού θα αναμετρηθεί με ένα παρελθόν που τον στοιχειώνει.
«Μπήκα» μέσα στο βιβλίο, κυριολεκτικά.
Η γραφή του Ιρλανδού Park David (με την εξαίσια μετάφραση του Ν. Μάντη) σε οδηγεί στο να εντοπίζεις τις πολλές διαφορές, αλλά και τις εξίσου πολλές ομοιότητες των χαρακτήρων των λαών μας.
Πώς επεξεργαζόμαστε την ενοχή, πώς διαχειριζόμαστε την κρίση στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, ποια σημεία σκοτεινά γίνονται τελικά οδηγοί μας προς το φως;
Μια αφορμή για ενδοσκόπηση, αλλά και παρηγοριά, στον ζόφο της εποχής του κορωνοϊού.
Δεν είναι τυχαίο που τιμήθηκε με το βραβείο του καλύτερου Ιρλανδικού Μυθιστορήματος της Χρονιάς για το 2019.

Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ (Νόμπελ 1978),
Σώσα,
μετ. Πάγκαλος Μιχάλης,
Κίχλη
Μια ιστορία αγάπης διαδραματίζεται στην εβραϊκή κοινότητα της Βαρσοβίας μέσα σε ένα κλίμα αγωνίας, καθώς ο Χίτλερ βρίσκεται προ των πυλών. Ο Άαρον Γκρέιντινγκερ, γόνος χασιδικής ραβινικής οικογένειας, έχει εγκαταλείψει τη μυθική οδό Κροχμάλνα, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Έχει αφήσει πίσω του τον παραδοσιακό εβραϊκό τρόπο ζωής. Τώρα αγωνίζεται να κατακτήσει την αλήθεια της λογοτεχνίας. Ανικανοποίητος από τη συναναστροφή με συγγραφείς και διανοούμενους και από τις ερωτικές σχέσεις με χειραφετημένες γυναίκες, ζει σε ένα υπαρξιακό κενό, που επιτείνεται από τον φόβο της επικείμενης εισβολής των ναζί.
Θα μπορούσε εύκολα να αποκτήσει διαβατήριο και να διαφύγει στην Αμερική, ωστόσο όλα αλλάζουν όταν ξαναβρίσκει τη Σώσα, τον έρωτα των παιδικών του χρόνων, μια κοπέλα που χαρακτηρίζεται από μια αινιγματική αθωότητα.
Στο πολυεπίπεδο μυθιστόρημά του ο Σίνγκερ θέτει μια σειρά από μεγάλα ηθικά και μεταφυσικά ερωτήματα. Είναι η θυσία συνυφασμένη με την αγάπη; Ποια είναι τα όρια της ατομικής ευθύνης; Μπορεί ένας άνθρωπος που έχει αποστασιοποιηθεί από τη ζωή της κοινότητας να ξανασυνδεθεί με αυτήν χάρη στην αγάπη; Πώς ο Θεός επιτρέπει στο κακό να επικρατήσει;
Καθηλωτικό μυθιστόρημα, που θίγει θέματα θρησκείας, ταυτότητας, συνείδησης, φιλτραρισμένα μέσα από τον έρωτα.

Οντάατζε Μάικλ,
Φώτα Πολέμου,
μετ. Κατερίνα Σχινά,
Πατάκης
«Ο συγγραφέας του Άγγλου ασθενή υπογράφει ένα κατασκοπικό μυθιστόρημα εποχής, με σημείο αναφοράς τον Conan Doyle, αλλά και τους Blake και Mortimer, πολυεπίπεδο, ανατρεπτικό, απολαυστικό».
Πόσα μυστικά μπορεί να αντέξει κανείς σε μια ζωή;
Αινιγματικό και συνάμα διαυγές όσο και η ίδια η μνήμη, το Φώτα πολέμου είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα περιπέτειας και έρωτα, ίντριγκας και επιθυμίας. Βρισκόμαστε στο 1945 και το Λονδίνο είναι ακόμη συγκλονισμένο από τον πόλεμο, ανασκαμμένο από τις βόμβες, καθημαγμένο από την ανέχεια. Ο δεκατετράχρονος Ναθάνιελ και η μεγαλύτερη αδελφή του Ρέιτσελ ζουν μακριά από τους γονείς τους, οι οποίοι έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης, αναθέτοντας τη φροντίδα τους σε μια αινιγματική μορφή, τον «Σκόρο», όπως τον αποκαλούν τα παιδιά, που τον υποπτεύονται για εγκληματικές ενέργειες. Σταδιακά πείθονται ολοένα και περισσότερο και ανησυχούν ολοένα και λιγότερο καθώς αρχίζουν να γνωρίζουν το εκκεντρικό πλήθος των φίλων του: Άντρες και γυναίκες με κοινή ιστορία, που όλοι τους φαίνονται αποφασισμένοι να προστατεύσουν και να εκπαιδεύσουν (με μάλλον ασυνήθιστους τρόπους) τη Ρέιτσελ και τον Ναθάνιελ.
Αλλά είναι πραγματικά αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι; Οι δραστηριότητές τους είναι όντως αυτές που διατείνονται ότι είναι; Και πώς θα νιώσουν τα αδέλφια όταν η μητέρα τους θα επιστρέψει χωρίς τον πατέρα τους μετά από μήνες σιωπής, χωρίς καμιά εξήγηση, χωρίς καμιά δικαιολογία;

Pagan Hugues,
Χαμένο προφίλ,
μετ. Καυκιάς Γιάννης,
Πόλις
Παραμονή Πρωτοχρονιάς, σε μια πόλη της γαλλικής επαρχίας. Ένας αστυνομικός, ο οποίος βρίσκεται στα ίχνη μιας νεαρής γυναίκας που καταζητείται, δέχεται ένοπλη επίθεση. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο Σνεντέρ, επικεφαλής του τμήματος δίωξης του εγκλήματος. Τα πράγματα, όμως, παίρνουν άσχημη τροπή. Η νεαρή γυναίκα είναι κόρη του κυρίου Τομ, του ανθρώπου που κινεί τα νήματα στη ζωή της πόλης. Ο κύριος Τομ και ο Σνεντέρ, ωστόσο, συνδέονται με περίπλοκους δεσμούς.
Πολλοί τον θεωρούν έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του γαλλικού νουάρ. Το «Χαμένο προφίλ» είναι ωμό, οδυνηρό, απελπισμένο, έστω κι αν ένα μικρό φωτισμένο παράθυρο διώχνει κάπως το σκοτάδι. Το έργο του Υγκ Παγκάν, μελαγχολικό, ανθρώπινο, συγκινητικό, υπερβαίνει το είδος του νουάρ. Βρίσκουμε εδώ τους εφιάλτες του, καθώς και ένα αυθεντικό σύμπαν αποθαρρυμένων, απογοητευμένων, διεφθαρμένων αστυνομικών, αντιμέτωπων με έναν κόσμο που πάει άσχημα και υποφέρει από πληγές τις οποίες τίποτα δεν μπορεί να γιατρέψει (Telerama).
Με αυτό το νουάρ μυθιστόρημα, που είναι επίσης η ιστορία ενός μεγάλου έρωτα, ο Υγκ Παγκάν, μείζων μορφή του γαλλικού νουάρ των δεκαετιών του ’80 και του ’90, πραγματοποιεί μια εντυπωσιακή επιστροφή (Lire).

Fabio Stassi,
Κάθε σύμπτωση έχει ψυχή,
μετ. Δήμητρα Δότση,
Ίκαρος
Άνεργος καθηγητής και αναγνώστης όσο λίγοι, ο Βίντσε Κόρσο σκαρφίζεται ένα καινούριο για εκείνον επάγγελμα, αυτό του βιβλιοθεραπευτή. Νοικιάζει μια σοφίτα στο κέντρο της Ρώμης, όπου δέχεται τους ασθενείς του, και βρίσκει γι’ αυτούς το κατάλληλο βιβλίο που θα απαλύνει τον ψυχικό αλλά, γιατί όχι;, και τον σωματικό τους πόνο.
Μια μέρα τον επισκέπτεται η εξηντάχρονη Τζοβάνα. Ο αδερφός της, σινολόγος με πάθος για τις ξένες γλώσσες, αδηφάγος αναγνώστης και συλλέκτης βιβλίων, πάσχει από Αλτσχάιμερ και επαναλαμβάνει εμμονικά μερικές σκόρπιες, ασυνάρτητες φράσεις. Η γυναίκα είναι σίγουρη πως οι φράσεις αυτές ανήκουν σε κάποιο βιβλίο που, αν βρεθεί, μπορεί να βοηθήσει τον αδερφό της. Ο Βίντσε ξεκινά την αναζήτησή του ανάμεσα σε καινούριους χώρους, ανθρώπους και διαδρομές της πόλης και της λογοτεχνίας, μ’ ένα ερώτημα να ταλανίζει το μυαλό του: Αν έχανε τα πάντα και μπορούσε να διασώσει μόνο μία ανάμνηση, ποια θα ήταν αυτή;
Ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα για τη μνήμη, τη σημασία των αναμνήσεων, την αναζήτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στη Βαβέλ της πραγματικότητας και της λογοτεχνίας.