Αναγκαία η ψυχολογική υποστήριξη των λιμενικών και των ένστολων – Ακόμη και στο Νοσοκομείο με παθολογικά προβλήματα λόγω διαχείρισης συμβάντων

Ο πόνος για την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής, δεν κάνει διακρίσεις, είτε κάποιος υπηρετεί ως αστυνομικός, είτε ως πυροσβέστης, είτε ως λιμενικός.
Οι υπηρετούντες στα σώματα ασφαλείας που καλούνται αν όχι καθημερινά, αρκετά συχνά, να έρθουν σε επαφή με πτώματα συνανθρώπων μας, από διάφορα συμβάντα (τροχαία, πνιγμούς, φωτιές κ.ά.), είναι απαραίτητο να υποστηρίζονται ψυχολογικά από ειδικούς.

Το πρόσφατο ναυάγιο στην Πύλο, αλλά και το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, επανέφερε το ζήτημα της ψυχολογικής υποστήριξης. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ενστόλων, οι οποίοι λόγω της ψυχολογικής πίεσης, παρουσιάζουν παθολογικά προβλήματα (καρδιολογικά κ.ά.) και οδηγούνται ακόμη και στα νοσοκομεία για νοσηλεία.
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λιμενικών και Ένωσης Προσωπικού Λιμενικού Σώματος Κεντρικής Ελλάδος Κωνσταντίνος Κυράνης: «Είναι αρκετά μεγάλη η ψυχολογική πίεση που δέχονται οι συνάδελφοι, με αποτέλεσμα, αρκετοί, να οδηγούνται για νοσηλεία με παθολογικά προβλήματα. Όταν βγάζεις νεκρούς και διασώζουν ανθρώπους, δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Η ψυχολογική κατάσταση των συναδέλφων είναι εύθραυστη».
Ο πρόεδρος, επισήμανε την ανάγκη να υπάρξει ψυχολογική υποστήριξη στους λιμενικούς που διαχειρίζονται τέτοια περιστατικά. «Θα πρέπει η πολιτεία πέραν όλων των άλλων προβλημάτων που χρήζουν επίλυσης, να εστιάσει και στο ζήτημα της ψυχολογικής υποστήριξης των συναδέλφων καθώς τα φαινόμενα με παθήσεις που προέρχονται από το άγχος, την πίεση, τη μακρόχρονη καταπόνηση και τον αυξημένο όρο ηλικίας, αυξάνονται ραγδαία και επικίνδυνα» ανέφερε και συνέχισε «Ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας των υπηρετούντων στο λιμενικό, αλλά ταυτόχρονα και οι μικρής ηλικίας νεοεισαγόμενοι από τις πανελλαδικές, αποτελούν δύο παραμέτρους, που θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψιν. Γίνεται σοβαρή εκπαίδευση, αλλά δεν παύει να είναι 20χρονα παιδιά που καλούνται να ανασύρουν νεκρούς από τη θάλασσα».

Όσον αφορά την Πυροσβεστική, λειτουργούν τμήματα ψυχοκοινωνικής μέριμνας στα οποία μπορούν να απευθύνονται οι πυροσβέστες. Ο πρόεδρος της Ένωσης υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος Μαγνησίας Απόστολος Κουφογεώργος, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «οι πρώτες εμπειρίες είτε από φωτιές είτε από τροχαία είναι πάντα δύσκολες για όλους. Βέβαια με τα χρόνια γίνεσαι σκληρός, ωστόσο, υπάρχουν συνάδελφοι, που όταν έχουμε τροχαίο ή φωτιά με νεκρό, ζητάνε να μην μεταβούνε και να μην έρθουν σε εικόνα με ένα θέαμα που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ψυχολογικά. Είναι στον άνθρωπο».
Ειδικά για την περίπτωση των Τεμπών, ο κ. Κουφογεώργος, ανέφερε ότι ομάδα ψυχολόγων βρέθηκε και μίλησε με όλους τους πυροσβέστες. «Πρόκειται για ψυχολόγους που ανήκουν στο Αρχηγείο της Πυροσβεστικής και διαχειρίζονται αντίστοιχα περιστατικά», είπε μεταξύ άλλων και συνέχισε «είναι στην πρόθεση του Αρχηγείου απ’ όσο γνωρίζουμε, να καλυφτούν και οι περιφέρειες προς το παρόν δεν έχουν καλυφτεί».

Επικοινωνία και συχνή επαφή έχουν οι αστυνομικοί με τους ψυχολόγους της Γενικής Περιφερειακής Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλίας. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Μαγνησίας Αργύρη Διχτά «Είναι πολύ σημαντικό να έχει ο αστυνομικός ψυχολογική στήριξη, τόσο ομαδική όσο και ατομική, όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες κι επωμίζεται καθημερινά μέσα από το έργο του, τα προβλήματα της καθημερινότητας. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει ότι οποιαδήποτε στιγμή, μπορεί να λάβει συμβουλές από ειδικούς».