Του
ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΤΟΥΦΕΞΗ,
φιλολόγου
Ενώ ακόμα το αναστάσιμο φως του Θεανθρώπου, ιδρυτή της γλυκιάς θρησκείας του Ναζωραίου, πλημμυρίζει τις καρδιές μας και λάμπει στα πρόσωπα όλων μας, εμείς στον Άγιο Βλάσιο Πηλίου, μια εβδομάδα μετά, πραγματοποιούμε την καθιερωμένη, τα τελευταία χρόνια, ετήσια εκδήλωση της Ημέρας Μνήμης για την αιματηρή συμμετοχή του χωριού μας κατά την περίοδο της Κατοχής και της Αντίστασης, μέσα στη λαίλαπα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με αποκορύφωμα το κάψιμό του από τα γερμανικά στρατεύματα στις 13 Μαΐου 1944.
Έτσι την Κυριακή 12 Μαΐου και μετά τη Θεία Λειτουργία, μπροστά στον χώρο όπου έχει κτισθεί από τον Μορφωτικό Σύλλογο Αγίου Βλασίου, το 2019, ένα περικαλλές μνημείο με τα ονόματα των εκτελεσθέντων συγχωριανών μας από τους Γερμανούς στην Κατοχή (1941-44), θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων και σχετική ιστορική ομιλία για εκείνα τα γεγονότα.
Η φετινή εκδήλωση όμως χαρακτηρίζεται από μια καινούρια σελίδα όσον αφορά το οφειλόμενο χρέος μας και την απόδοση φόρου τιμής και αναγνώρισης της θυσίας των προγόνων μας από εμάς τους σημερινούς απογόνους τους.
Πρόκειται για τη δημιουργία ενός ιστορικού τραγουδιού, που αποδίδει το ιστορικό γεγονός της πυρπόλησης του χωριού μας, όπου τους στίχους του ποιήματος έγραψε ο υπογράφων το κείμενο αυτό, το οποίο αμέσως έγινε τραγούδι, χάρη στον μουσικό παιδαγωγό του Μουσικού Σχολείου Βόλου Ζαφείρη Κουκουσέλη, τον ερμηνευτή Θάνο Ματζίλη και τους μουσικούς της ορχήστρας Άγγελο Τσιριγοντάκη (τύμπανα), Βαγγέλη Κουκουσέλη (μπάσο), Αντώνη Βαγενά (κρουστά), Δημήτρη Νάσσιο (κιθάρα), Στέφανο Γεωργίου (βιολί), Κώστα Γεδίκη (λάφτα), Ζαφείρη Κουκουσέλη (πιάνο-ακορντεόν), Σταύρο Κουσκουρίδα (κλαρίνο – καβάλ), Ζαφείρη Κουκουσέλη (ενορχήστρωση), Νίκο Σίμο (video editing). Να σημειωθεί ότι το τραγούδι συνοδεύεται και από ένα υπέροχο βίντεο, με εικόνες που δείχνουν τα απομεινάρια της καταστροφής, στο οποίο συντέλεσε και η παραχώρηση φωτογραφικού και αρχειακού υλικού από τους Κώστα Κλειτσογιάννη, Ηλία Σακελλάρη και Σωτήρη Χαλκιά.
Η όλη αυτή μεγαλειώδης προσπάθεια είναι αποτέλεσμα της έμπνευσης και του συντονισμού από τη συγχωριανή μας Αντιγόνη Ιωάννου, υποψήφια διδάκτωρ στο Ιστορικό Τμήμα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, η οποία συνεργάστηκε με επιτυχία με όλους τους προηγούμενους συντελεστές, ώστε να φτάσουμε στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της «ες αεί» μνήμης των γεγονότων του παρελθόντος και της ιστορικής συνείδησης για τις νεότερες γενιές μας!
Και εδώ αξίζει να τονισθεί ιδιαίτερα ότι όλοι οι προαναφερθέντες προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς, γι’ αυτό και από τη θέση αυτή συγχαίρουμε για την ευαισθησία τους στον πόνο μας και τη συμμετοχή τους σε αυτόν, με τη δημιουργία ενός τραγουδιού που αποδίδει με μεγαλοπρέπεια, αλλά και ελληνική λεβεντιά την τραγική τύχη εκείνων που βρέθηκαν σε αυτή την ιστορική συγκυρία, που ούτε προκάλεσαν ούτε μπόρεσαν να αποφύγουν!
Όλα αυτά τα συναισθήματα με τις ανάλογες σκέψεις δημιουργούνται μέσα μας από το άκουσμα του τραγουδιού (στο youtube https: www.youtube.com/watch?v=7rHhwv0x1qw&ab_channel), αλλά και από τους στίχους του ποιήματος αυτού, που παρουσιάζεται πλήρες και αυτούσιο εδώ:
Στον Άγιο Βλάση κάποτε, χρόνια ιστορικά,
μεγάλη κι άδικη μας βρήκε συμφορά!
Στ’ όμορφο αυτό χωριό του Κεντρικού Πηλίου,
στη φρίκη του πολέμου, Δευτέρου του Παγκοσμίου!
Ήταν Μαΐου 13, Σαββάτο ήταν η μέρα,
που οι Γερμανοί το κάψανε,
με πάθος πέρα ώς πέρα!
Μες απ’ τα σπίτια βγάλανε,
μ’ όλη τους τη μανία,
άντρες, γυναίκες, βρέφη κι άρρωστους,
πρωί πρωί με όπλα και με βία!
Γρήγορα τους συγκέντρωσαν
στο κάτω το Σχολείο,
που από χώρος μάθησης, χαράς κι ελευθερίας,
χώρος βασάνων έγινε, φόβου, τρομοκρατίας!
Στ’ Άνω Λεχώνια τους παρέδωσαν
εκεί για να τους κρίνουν,
στην Κεντρική Διοίκηση,
και να τους ξεδιαλύνουν!
Στην Κίτρινη Αποθήκη έπειτα,
στου Βόλου το κολαστήριο,
οδήγησαν 50 πατριώτες,
στης φρίκης το μαρτύριο!
Κι όσοι ζωντανοί στα σπίτια τους γυρίσαν,
φλόγες, καπνούς και στάχτες γύρω τους
με πόνο αντικρύσαν!
Και μες στ’ αποκαΐδια,
μ’ ένα βουβό αναστεναγμό,
συγχωριανούς καμένους
και άλλους σκοτωμένους!
Έμεινε όμως όρθια εκεί η εκκλησιά
κι απ’ έξω το καμπαναριό,
το πένθος να σημαίνει
για όλο το χωριό!
Αλλά και μέσα στην ψυχή τους
έμεινε άσβεστη η ελπίδα
για μια γλυκιά, ελεύθερη
κι αδούλωτη πατρίδα!
Με αγάπη για ζωή
και βαθιά πίστη στο Θεό,
του κακού και τ’ άδικου και τ’ άγριου ναζισμού
το μόνο σκληρό τιμωρό!
Έτσι προστίθεται ένα ακόμη όπλο στη φαρέτρα μας, μετά και την αναγνώρισή μας από τον Δήμο Βόλου τον Μάιο του 2016, με ομόφωνη απόφασή του, ως Μαρτυρικού χωριού, γεγονός που επιδιώκουμε να γίνει και από την επίσημη ελληνική πολιτεία.
Και στην επιδίωξή μας αυτή δεν είμαστε πλέον μόνοι, καθώς έχουμε ενωθεί σε ένα δίκτυο όλα τα μαρτυρικά (4) και πληγέντα (7) χωριά του Νομού Μαγνησίας, με άμεσο στόχο να μάθουμε την ιστορία μας όλοι εμείς οι μεταπολεμικές γενιές, και προπαντός οι νέοι μας, ώστε να μπορούμε να εκτιμήσουμε περισσότερο την ειρήνη και την ανάγκη να εδραιωθεί μέσα μας και γύρω μας, στον λαό μας και σε όλο τον κόσμο και να βιώσουμε έτσι τη φράση «ποτέ πια πόλεμος».
Με αυτές τις σκέψεις ο Μορφωτικός Σύλλογος Αγίου Βλασίου, η Εκκλησία, καθώς και το Τοπικό Συμβούλιο πραγματοποιούμε την Κυριακή 12 Μαΐου την τελετή μνήμης για την πυρπόληση του χωριού μας από τους Γερμανούς κατακτητές. Τέλος να ευχαριστήσουμε δημοσίως όλους τους χορηγούς μας για την υλική και ηθική στήριξή τους!