3.000 σκελετούς αποκάλυψαν σιδηροδρομικά έργα στο Λονδίνο

Προήλθαν από κάθε ενορία του Λονδίνου και από όλα τα κοινωνικά στρώματα, και κατέληξαν στο νεκροταφείο που ονομαζόταν Μπέντλαμ. Τώρα οι επιστήμονες ελπίζουν οι σκελετοί που χρονολογούνται εδώ και αιώνες να αποκαλύψουν νέες πληροφορίες για το πώς ζούσαν παλιά οι Λονδρέζοι, καθώς και για την βουβωνική πανώλη που συχνά ήταν αιτία θανάτου τους.

Οι αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν χθες ότι άρχισαν να εξετάζουν τα οστά περίπου 3.000 ανθρώπων που είχαν ταφεί στο σημείο τον 16ο και τον 17ο αιώνα, και που τώρα κείτονται στο μονοπάτι της σιδηροδρομικής γραμμής Crossrail. Πλέον θα εξεταστούν από τους επιστήμονες, προτού ενταφιαστούν ξανά κάπου αλλού.

Μία απλή εργάσιμη ημέρα, λίγα μέτρα από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Λίβερπουλ Στριτ, ερευνητές με πορτοκαλί φόρμες έξυσαν, κοσκίνισαν και αφαίρεσαν προσεκτικά τους σκελετούς από τη γη. Σε μία γωνία του σταθμού, ο σκελετός ενός ενήλικα βρισκόταν δίπλα στα εύθραυστα οστά ενός μωρού, με τα υπολείμματα του ξύλινου φερέτρου του να είναι ακόμη εμφανή. Οι περισσότεροι από τους σκελετούς ήταν λιγότερο άθικτοι, ένα συνοθύλευμα οστών και κρανίων.

«Μέρος της διαδικασίας είναι να ταιριάξουμε ποια οστά πάνε με ποια», δήλωσε η Άλισον Τέλφερ συνεργαζόμενη με το Αρχαιολογικό Μουσείο του Λονδίνου και επιβλέπουσα της ανασκαφής.

Για τους Λονδρέζους, αυτό θα φέρει φασαρία και ενόχληση για τα επόμενα χρόνια, αλλά για τους αρχαιολόγους είναι σαν τα Χριστούγενα. Κάθε σημείο που μπορεί να σκαφτεί στην πόλη έχει αποκαλύψει ένα κομμάτι της ιστορίας ή της προϊστορίας: οστά μαμούθ και βισώνων, ρωμαϊκά πέταλα, μεσαιωνικά παγοπέδιλα, τα ερείπια ενός αρχοντικού των Τυδώρ. Ο επικεφαλής αρχαιολόγος Τζέι Κάρβερ, λέει ότι η ανασκαφή του Μπέντλαμ μπορεί να είναι η πιο αποκαλυπτική.

Ο χώρος ταφής του Μπέντλαμ άνοιξε το 1569 για να καλύψει τις ανάγκες που υπήρχαν τότε, καθώς τα νεκροταφεία της πόλης είχαν γεμίσει ασφυκτικά. Είναι ο τελικός τόπος ταφής για εύπορους, αλλά και φτωχούς, θρησκευτικούς αντιρρησίες, αλλά και ασθενείς του νοσοκομείου του Μπέντλαμ, το πρώτου ασύλου για ψυχασθενείς στον κόσμο. Το όνομά του, μία παραφθορά της λέξης Μπέτλεεμ (Βηθλεέμ), έγινε συνώνυμο του χάους.

Εξετάσεις στα οστά από ειδικούς επιστήμονες μπορούν να αποκαλύψουν από πού προέρχονταν αυτοί οι Λονδρέζει, τι έτρωγαν και τι τους σκότωσε -το οποίο τις περισσότερες φορές ήταν η πανούκλα. Υπήρξαν τέσσερις επιδημίες της θανατηφόρας ασθένειας τους δύο αιώνες λειτουργίας του, συμπεριλαμβανομένου και της Μεγάλης Πανώλης το 1665, που στοίχισε τη ζωή 100.000 ανθρώπων.

Ο Κάρβερ τόνισε ότι οι ερευνητές θα αναλύσουν γενετικό υλικό που θα τραβήξουν από τα δόντια των σκελετών, ώστε να συμπληρώσουν το εξελικτικό γενεαλογικό δέντρο του βακτηρίου της πανούκλας.

Επίσης θα μπορέσουν να συγκρίνουν το βακτήρο των νεκρών του Μπέντλαμ με δείγματα του 14ου αιώνα, έτσι ώστε να κατανοήσουν αν η ασθένεια εξελίχθηκε ανά τους αιώνες.

Εξήντα αρχαιολόγοι εργάζονται σε βάρδιες 16 ώρες την ημέρα, επί έξι ημέρες την εβδομάδα, και θα χρειαστούν περίπου ένα μήνα για να αφαιρέσουν τους σκελετούς. Μετά την επιστημονική έρευνα, θα ταφούν στο Canvey Island, στις εκβολές του Τάμεση.