Πρώτο σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων στο Βόλο

Ένα ακόμη σύμφωνο συμβίωσης συνάφθηκε την περασμένη εβδομάδα, αλλά δεν κατατέθηκε ακόμη στο Ληξιαρχείο Βόλου και σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, πρόκειται για το πρώτο εντός του 2016.

Το σύμφωνο συμβίωσης συνάφθηκε από δύο γυναίκες, ενώπιον συμβολαιογράφου και σύμφωνα με πληροφορίες, αντιμετωπίστηκε με μεγάλη δόση «περιέργειας».
Σημειώνεται ότι ήδη από την ψήφιση του σχετικού νόμου το 2015 είχαν συναφθεί και κατατεθεί στο Ληξιαρχείο Βόλου τρία σύμφωνα συμβίωσης. Ωστόσο τα τρία προηγούμενα ήταν ετερόφυλων και αυτό είναι το πρώτο ομόφυλων, που αναμένεται να κατατεθεί σύντομα.
Πρέπει να διευκρινιστεί ωστόσο ότι τα σύμφωνα συμβίωσης δεν συνάπτονται μόνον και μόνον για ερωτικούς λόγους, αλλά μπορεί να γίνονται για φορολογικούς κ.αλ.
Σύμφωνα με το νόμο το σύμφωνο συμβίωσης λύεται «πιο δύσκολα» (ελάχιστος χρόνος το τρίμηνο), προβλέπει εξίσωση με τα περιουσιακά δικαιώματα των συζύγων (ίδια κληρονομικά δικαιώματα) και τείνει να εξισώσει επίσης τα δικαιώματα κοινωνικοασφαλιστικού, εργατικού και φορολογικού δικαίου.
Για τα κληρονομικά προβλέπεται πλήρης εξίσωση με τα δικαιώματα των συζύγων, ενώ μέχρι τώρα ο επιζών σύντροφος με σύμφωνο συμβίωσης κληρονομούσε ένα μέρος μόνο της περιουσίας εξ αδιαθέτου. Τώρα κληρονομεί κανονικά ως σύζυγος, αλλά έχει και δικαίωμα παραίτησης από την ελάχιστη κληρονομιά (τη «νόμιμη μοίρα»).
Προβλέπονται ίδια δικαιώματα στα ομόφυλα και στα ετερόφυλα ζευγάρια που συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης, εκτός από το ζήτημα του τεκμηρίου πατρότητας του παιδιού, που θα γεννηθεί κατά τη διάρκεια του συμφώνου. Για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν προβλέπεται αντίστοιχο τεκμήριο, δηλαδή πολύ απλά ο σύντροφος δεν αναγνωρίζεται ως γονέας του παιδιού, που έχει αποκτήσει ο έτερος σύντροφος.
Δεν προβλέπεται η από κοινού τεκνοθεσία, εκτός αν το ζευγάρι έχει συνάψει γάμο. Εάν ένας από τους δύο αποκτήσει βιολογικό τέκνο, ο άλλος σύντροφος δεν έχει απολύτως κανένα δικαίωμα στο παιδί.
Τα ζευγάρια που συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης, δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα παντρεμένα ζευγάρια. Ταύτιση υπάρχει μόνο στα περιουσιακά.
Στο σύμφωνο συμβίωσης ορίζεται ότι για τις σχέσεις των δύο συντρόφων ισχύουν αναλογικά οι διατάξεις για τις σχέσεις των δύο συζύγων.
Επίσης μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί το επώνυμο του συντρόφου του, μόνο «κοινωνικά», όχι νομικά. Δεν μπορεί δηλαδή να αλλάξει το όνομα στην ταυτότητα, προσθέτοντας το όνομα του συντρόφου. Ενώ στον γάμο έχει το δικαίωμα να προσθέσει στο επώνυμό του το επώνυμο του συζύγου.
Το σύμφωνο συμβίωσης λύεται, είτε με συμφωνία, είτε με εξώδικο μονομερώς. Επιβάλλεται η παρέλευση ενός τριμήνου από την επίδοση του εξωδίκου, ώστε να επέλθει η λύση. Είναι δηλαδή πιο «σταθερό».
Οι σημαντικότερες διαφορές μεταξύ γάμου και συμφώνου συμβίωσης είναι ο τρόπος σύναψης, ο βαθμός δυσκολίας λύσης, η χρήση των επωνύμων, τα γονεϊκά δικαιώματα και οι ευνοϊκότερες φορολογικές διατάξεις.
Το σύμφωνο συμβίωσης δεν αποτελεί έναν πιο «χαλαρό» γάμο, καθώς είναι δύο διακριτοί θεσμοί του οικογενειακού δικαίου, με εντελώς διαφορετικό ιστορικό, πολιτισμικό και κοινωνικό υπόβαθρο.