Κάθε ευνομούμενη, δημοκρατική πολιτεία πρέπει για τους ανήλικους και νεαρούς παραβάτες να προνοεί και να εφαρμόζει σωφρονιστική (όχι τιμωρητική) πολιτική, με ων ουκ άνευ μέσο την κατάλληλη, άρτια οργανωμένη εκπαίδευση και κατάρτιση, προς το μετασχηματισμό των ταυτοτήτων τους και την εν συνεχεία ομαλή κοινωνική επανένταξή τους. Επομένως, η δυσκολία του έργου των εκπαιδευτικών που διδάσκουν σε δομές εντός σωφρονιστικών καταστημάτων έγκειται στο να προσπαθούν να ανακαλύπτουν τρόπους να προσελκύουν το μαθησιακό ενδιαφέρον τους, να το διατηρούν πάντα ζωντανό και να αναδεικνύουν τις ιδιαίτερες ικανότητες και τα ταλέντα τους – λόγου χάρη στην εκμάθηση γλωσσών, τη γραπτή επικοινωνία, την ποίηση, τη μαθηματική σκέψη, τη ζωγραφική, το τραγούδι και τη μουσική, το χορό, το θέατρο, τον αθλητισμό, τις κατασκευές, την πληροφορική κ.λπ.- χαρίσματα τα οποία για διάφορους λόγους στο παρελθόν δεν είχαν την ευκαιρία να ανακαλύψουν και να καλλιεργήσουν.
Ειδικότερα, στις σχολικές μονάδες του Ε.Σ.Κ.Ν. Βόλου κατά την πολυετή λειτουργία τους και ελλείψει διδασκόντων των παραπάνω ειδικοτήτων τα τελευταία χρόνια, προσπαθούν οι εκπαιδευτικοί -πέραν της διδασκαλίας των συμβατικών μαθημάτων του ωρολογίου προγράμματος- να ανακαλύπτουν, να αναδεικνύουν και να καλλιεργούν σχετικές δεξιότητες, με αποτέλεσμα τη συμμετοχή μαθητών σε διαγωνισμούς και την επιβράβευσή τους με πρωτιές και διακρίσεις. Έτσι, ήδη από την έναρξη του τρέχοντος σχολικού έτους, διαπιστώνοντας πως ένας καινούργιος μαθητής έχει ιδιαίτερο εικαστικό ταλέντο και πληροφορούμενοι τη διεξαγωγή του διαγωνισμού που προκήρυξε ο Σύλλογος Θαλασσαιμίας Νομού Μαγνησίας, οι εκπαιδευτικοί του Ε.Σ.Κ.Ν. τον ενθάρρυναν να συμμετάσχει. Η σύλληψη της συγκεκριμένης σύνθεσης ήταν αποτέλεσμα συζήτησης των μαθητών όλης της τάξης με τους φιλόλογους κ. Κερασία Μαλαγιώργη και κ. Γιώργο Φώτο, ο οποίος και ανέλαβε να υλοποιήσει όλη αυτή την προσπάθεια, ενώ βασική ιδέα ήταν η άρρηκτη σύνδεση της αιμοδοσίας με την προσφορά και την αλληλεγγύη, καθώς πρόκειται για πράξη αγάπης που τελικά μετουσιώνεται σε ζωή, εξ ου και το λεκτικό μήνυμα του έργου «Δίνεις αγάπη, παίρνει ζωή!».
Ανέλαβε, λοιπόν, ο εν λόγω μαθητής και ερασιτέχνης καλλιτέχνης να σχηματίσει ένα ασπρόμαυρο σκίτσο στο κελί του και στη συνέχεια το χρωμάτισε στην τάξη. Όσο περνούσε τα χρώματα, μια εκπαιδευτικός που καθόταν δίπλα του τον συνεχάρη για το ταλέντο του και, όταν ολοκλήρωσε την αφίσα, τον εξήρε επίσης και ο διευθυντής των σχολικών μονάδων. Ο μαθητής, ωστόσο, επέμεινε πως δεν ήταν ταλέντο αλλά το αποτέλεσμα επίμονης προσπάθειας και αφηγήθηκε πώς είχε ξεκινήσει ως παιδί να ζωγραφίζει: Στο νηπιαγωγείο είχε κάνει πατητούρα ένα σχέδιο από ένα αγαπημένο του καρτούν και είχε εντυπωσιάσει τους συμμαθητές του, παρουσιάζοντάς το ως δικό του. Παρά τα εύσημα, είχε νιώσει άσχημα με το ψέμα του, γι’ αυτό και την ημέρα των γενεθλίων του τους αποκάλυψε την αλήθεια. Από τότε, όμως, υποσχέθηκε στον εαυτό του να μάθει να ζωγραφίζει καλά, και μετά από πολλά χρόνια συνεχούς εξάσκησης έφτασε στο σημερινό επίπεδο.
Τελικά, όταν ο νεαρός μαθητής απέσπασε στο διαγωνισμό το πρώτο βραβείο και πληροφορήθηκε το γεγονός, αντέδρασε με σεμνότητα και αμηχανία. Αρχικά, ρώτησε αστειευόμενος «Πόσα χρήματα θα πάρω;». Ο υπεύθυνος καθηγητής με τη σειρά του τον προέτρεψε να ενημερώσει τον δικηγόρο του, ώστε η επιτυχία του να προσμετρηθεί θετικά στο επικείμενο δικαστήριό του ως μέρος της ενεργού συμμετοχής του σε δράσεις του σχολείου, αλλά ο μαθητής απάντησε πως δεν επιθυμούσε τη σχετική δημοσιοποίηση, για να μη λειτουργήσει ως στοιχείο διαφοροποίησης και υπερτερεί ό ίδιος απέναντι στους υπόλοιπους ομοεθνείς συγκατηγορούμενούς του. από την άλλη, όμως, ότι θα το έλεγε στη μητέρα του, αφού έτσι θα της έδινε χαρά και κουράγιο κατά την περίοδο του εγκλεισμού του. Τέλος, όταν ενημερώθηκε ότι δεν του επιτρεπόταν να παραλάβει ο ίδιος το βραβείο του, σχολίασε με απογοήτευση πως αυτό δεν ταιριάζει με το πνεύμα του σωφρονισμού, καθώς «στην αντίθετη περίπτωση, τα συγχαρητήρια από κοντά και το χειροκρότημα θα ήταν παράδειγμα προς μίμηση και για άλλους κρατούμενους… Οι φυλακές, ακόμα περισσότερο οι φυλακές των νέων, δεν πρέπει να στοχεύουν μόνον στην τιμωρία, αλλά ο ρόλος τους είναι να ενθαρρύνουν την αλλαγή που προσπαθούν να πετύχουν πολλοί από εμάς και η επιβράβευση μιας τέτοιας προσπάθειας παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτήν.»
Εν κατακλείδι, παρέλαβε εκ μέρους του το βραβείο ο κ. Ιωάννης Φόβος – διευθυντής των Δομών Εκπαίδευσης και Κατάρτισης του Ε.Σ.Κ.Ν. Βόλου, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας για την Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας (02/12), η οποία διοργανώθηκε από τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας σε συνεργασία με το Σύλλογο Θαλασσαιμίας Νομού Μαγνησίας μετά από πρωτοβουλία του Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου και στην οποία παρευρέθηκαν –μεταξύ άλλων και ο διευθυντής του Ε.Σ.Κ.Ν. Βόλου κ. Βασίλειος Αποστολάκης. και η υποδιευθύντρια του ιδρύματος κ. Μαρία Παπανικολάου.