Συνέχιση των έργων της Κάρλας

Την πεποίθηση ότι τα έργα της Κάρλας θα συνεχιστούν και θα ολοκληρωθούν μέχρι το 2015 εκφράστηκε στη χθεσινή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Ανάπτυξης με πρωτοβουλία του γενικού γραμματέα Επενδύσεων και Ανάπτυξης του υπουργείου Ανάπτυξης κ. Γιαννούση.

Στη σύσκεψη, όπου παρευρέθηκε ο περιφερειάρχης κ. Κώστας Αγοραστός, συμμετείχαν εκπρόσωποι και από άλλα υπουργεία, όπως το ΥΠΕΚΑ, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου τέθηκαν προς συζήτηση όλα τα σημερινά δεδομένα για τα έργα που πρέπει να γίνουν στην Κάρλα.

Τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν, μεταξύ άλλων, τα εξής: Γενικός συντονισμός του έργου, κοινωνικές αντιδράσεις για το έργο της ύδρευσης Βόλου λόγω της καθυστέρησης των αρδευτικών έργων που συγχρηματοδοτούνται από το ΠΑΑ, αίτημα αναδόχου για διάλυση εργολαβιών και εξέλιξη των εργασιών της επιτροπής του άρθρου 63 παρ. 2 του Ν. 3669/2008 περί ματαίωσης διάλυσης (ενημέρωση από Δ7), καθυστερήσεις αρχαιολογικών ανασκαφών, καθορισμός αρμοδιοτήτων του Φορέα Διαχείρισης της λίμνης Κάρλας, μελλοντικές ενέργειες: Απαιτούμενοι αναδασμοί για την υλοποίηση των έργων Β’ φάσης άρδευσης και ύδρευσης, για τους οποίους δεν έχουν αρχίσει οι απαιτούμενες ενέργειες (κτηματογράφηση) και δεν έχουν προγραμματιστεί οι απαραίτητοι πόροι.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, στη σύσκεψη κυριάρχησε η θέση ότι τα έργα της Κάρλας πρέπει να συνεχιστούν και να ολοκληρωθούν με χρονοδιάγραμμα μέχρι το 2015. Μάλιστα αναφέρθηκε ότι υπάρχουν οι πόροι για τη συνέχιση των έργων που επικεντρώνονται κυρίως στο αρδευτικό δίκτυο και στην ανόρυξη των υδρευτικών γεωτρήσεων για το πολεοδομικό συγκρότημα Βόλου.

Και τα δύο έργα με κοινό εργολάβο, έχουν σταματήσει. Στη σύσκεψη τονίστηκε ότι θα επιχειρηθεί προσπάθεια για να ξεκινήσουν με τον ίδιο εργολάβο, ωστόσο σε διαφορετική περίπτωση θα ανακηρυχθεί νέος εργολάβος. Άλλωστε δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή η πολυτέλεια.

Πάντως οι πληροφορίες ανέφεραν ότι το κλίμα στη σύσκεψη ήταν θετικό και δεν υπάρχει σκέψη για μη ολοκλήρωση των έργων που θα σήμαινε να επιστραφούν στην Κομισιόν 200 εκατομμύρια ευρώ. Σε αυτό το πλαίσιο θα επιχειρηθεί να διαμορφωθεί και ένας οδικός χάρτης ενεργειών.

Παράλληλα τονίστηκε και το ζήτημα με τις αντιδράσεις των κατοίκων στο Ριζόμυλο, όπου θα πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις. Μάλιστα δεν πρέπει να αποκλείονται πρωτοβουλίες μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα.

Επιστολή Κ. Αγοραστού για Αχελώο 

Επιστολή στον πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά απέστειλε ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κώστας Αγοραστός επισημαίνοντας για ακόμη μια φορά ότι η συνέχιση των έργων μερικής μεταφοράς νερού από τον άνω ρου του Αχελώου είναι ζήτημα εθνικής σημασίας. Αναλυτικά η επιστολή αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Ενόψει της εκδίκασης την ερχόμενη βδομάδα στο Συμβούλιο της Επικρατείας της υπόθεσης για τη συνέχιση των έργων του Αχελώου, επιτρέψτε μου να σας επισημάνω τα παρακάτω χρήσιμα στοιχεία. Το έργο της μεταφοράς μικρής ποσότητας νερού από τον άνω ρου του Αχελώου είναι μια εθνική υπόθεση υψίστης σημασίας και δεν αφορά μόνο στη Θεσσαλία, αλλά το σύνολο της χώρας. Πρόκειται για ένα αναπτυξιακό έργο πολλαπλού σκοπού με αδιαμφισβήτητα οφέλη στο περιβάλλον (υδατικό ισοζύγιο, υπόγεια νερά, κ.ά.), στην ενέργεια (υδροηλεκτρικά έργα), στην ύδρευση πολεοδομικών συγκροτημάτων και οικισμών, στη γεωργία, στην οικονομία και αλλού. Μέχρι σήμερα έχουν δαπανηθεί πάνω από 1 δισ. ευρώ (με σημερινές τιμές) για το έργο αυτό, που συνολικά έχει φτάσει σε ποσοστό ολοκλήρωσης το 75%. Η ολοκλήρωσή του συμβάλει στην εθνική οικονομία, ενώ ενδεχόμενη ένταξή του στο ΕΣΠΑ δύναται να αποφέρει πόρους ύψους 750 εκατ. ευρώ στο κράτος, αυξάνοντας την απορροφητικότητα και τονώνοντας την πραγματική οικονομία.

Η Θεσσαλία είναι αποδεδειγμένα η πλέον ελλειμματική περιφέρεια της χώρας σε νερό και αν δεν λάβουμε επειγόντως τα κατάλληλα μέτρα, η οικολογική καταστροφή θα είναι μη αναστρέψιμη. Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει ήδη ανάψει το «πράσινο φως» με πρόσφατη απόφασή του για τη συνέχιση των έργων μεταφοράς νερού από τον Αχελώο και η απόφαση αυτή είναι δεσμευτική για τον εθνικό Δικαστή. Ενδεχόμενη μη συνέχιση των έργων θα αποτελούσε απόφαση που δεν θα άνηκε στη σφαίρα της κοινής, αλλά και της θεσμικής λογικής, καθώς το έργο της μετέπειτα περιβαλλοντικής αποκατάστασης είναι ανυπολόγιστο».