Κοινή δήλωση των ανεξάρτητων βουλευτών Οδυσσέα Βουδούρη και Πάρι Μουτσινά

Καταδικάζουμε απερίφραστα κάθε μορφή βίας απ’ όπου κι΄αν αυτή ασκείται γιατί, εκτός των άλλων, στόχο έχει την τρομοκράτηση, τον αποπροσανατολισμό και την αδρανοποίηση των πολιτών. Στην εποχή της πιο βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, η οποία αντιμετωπίζεται απ’ την κυβέρνηση με την ίδια αντιλαϊκή και αδιέξοδη συνταγή που επιβάλλεται από τους δανειστές και τους τεχνοκράτες της ΕΕ και του ΔΝΤ, διαμορφώνονται συνθήκες θερμοκηπίου για την γέννηση και την ανάπτυξη της βίας σε διάφορες μορφές. Τηρουμένων των αναλογιών θα σας θυμίσουμε ότι η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη συνέπεσε, όχι τυχαία, με μια περίοδο πολιτικής ανωμαλίας της χώρας όπου κυρίαρχο γεγονός ήταν το σκάνδαλο Κοσκωτά. Τίποτε λοιπόν δεν γεννιέται από παρθενογένεση. Όταν η πολιτική γίνεται υπόθεση της οικονομικής ελίτ και των συνεργατών της που θέτει σε δοκιμασία το κράτος πρόνοιας, το κράτος δικαίου και τα απαράγραπτα δικαιώματα των πολιτών, τότε η βία βρίσκει πρόσφορο έδαφος ν΄ αναπτυχθεί.                                               

Η κατάχρηση του “κατεπείγοντος” συρρικνώνει τη δημοκρατία

Δηλώνουμε κατηγορηματικά τη διαφωνία μας με τη συστηματική διαδικασία του “κατεπείγοντος” και των υπουργικών “νομοθετικών πράξεων”, που για πολλοστή φορά ακολούθησε η κυβέρνηση για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο, ενώ δεν υπήρχε απολύτως καμία πραγματική δικαιολογία. Ο συνδυασμός “υπουργική νομοθετική πράξη” και “κατεπείγον” αποτελεί μια νομιμοφανή καταστρατήγηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, εφόσον μετατρέπει τη Βουλή σε υπηρεσία επικύρωσης “κυβερνητικής νομοθεσίας”!

Πράγματι, αυτή η πρακτική καταστρατηγεί την ουσία του νομοθετικού έργου και αφαιρεί τη δυνατότητα από το βουλευτή να εκπληρώσει ουσιαστικά το συνταγματικό του καθήκον, που είναι η διαμόρφωση των νόμων, και όχι η επικύρωση κυβερνητικών νομοθετικών αποφάσεων. Επιπλέον, είναι αδύνατον να μελετηθεί μέσα σε λίγες ώρες ένα νομοσχέδιο 300 σελίδων, που εμπεριέχει π.χ. ρυθμίσεις από την ίδρυση “Φιλοτελικού Μουσείου” μέχρι την αλλαγή αρμοδιοτήτων του Ειδικού Λογαριασμού για την αποπληρωμή του χρέους. Τελικά, η διαδικασία του κατεπείγοντος αποτελεί συρρίκνωση της δημοκρατίας, αφού καταργεί το δικαίωμα (αλλά και το καθήκον) του κάθε βουλευτή να τοποθετηθεί στην ολομέλεια.

Το επιχείρημα ότι το νομοσχέδιο ήταν προϋπόθεση για την εκταμίευση της δόσης είναι ανυπόστατο. Η κυβέρνηση διέθετε ικανό χρόνο, και σίγουρα δεν της έλειψαν οι 3 μέρες,  για μια ολοκληρωμένη διαδικασία. Συνειδητά όμως καθυστερεί για να επικαλεστεί την ολιγωρία της ως άλλοθι της κατάργησης της κανονικής κοινοβουλευτικής διαδικασίας αλλά και της κοινωνικής διαβούλευσης.

Ψηφίσαμε “όχι” επί της αρχής του νομοσχεδίου διότι κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που χρειάζεται η χώρα. Απείχαμε από τη ψηφοφορία επί των  άρθρων, εφόσον είναι προφανές πως η συζήτηση πάνω από 50 άρθρων σε λίγες ώρες και με αποκλεισμό της δυνατότητας συμμετοχής μας, καθώς και των περισσοτέρων βουλευτών, αποτελεί παρωδία κοινοβουλευτικής λειτουργίας.