Η Ζωή Τζαλαβρέτα από την εποχή που ήταν μαθήτρια ακόμη, ανακάλυψε την κλίση, μα κυρίως την αγάπη της για το τραγούδι ως μέσο έκφρασης. Κάτι που τελικά την έκανε να ακολουθήσει τον δρόμο της μουσικής σε επαγγελματικό επίπεδο. Με αφορμή την ολοκλήρωση των φετινών εμφανίσεών της σε μουσική σκηνή του Βόλου, η 38χρονη ερμηνεύτρια έκανε τον απολογισμό της σεζόν. Παράλληλα μίλησε για τη μουσική πορεία που έχει διαγράψει από το 2006 μέχρι σήμερα, ενώ αποκάλυψε ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες γύρω από τη ζωή της.
O φετινός χειμώνας, πέρα από τη συμμετοχή της στο τηλεοπτικό talent-show του ΣΚΑΪ «The Voice of Greece», βρήκε τη Ζωή Τζαλαβρέτα στο «Gallery X»: «Από τον Οκτώβριο μέχρι το Σάββατο που μας πέρασε, είχα την τύχη να μετέχω σε ένα υπέροχο σχήμα. Όλη τη σεζόν ένιωθα πως βρισκόμουν μαζί με φίλους. Ο Νίκος Αλεξίου, με τον οποίον συνεργάζομαι σταθερά τα τελευταία 11 χρόνια και ήταν εκείνος που επιμελείτο και το πρόγραμμα, τον Αλέξανδρο Καζίλα, έναν απίστευτο βιρτουόζο στο μπουζούκι και με την Ιωάννα Μαρούλη που έπαιζε πιάνο και τραγουδούσε. Με όλους έχω παίξει ξανά στο παρελθόν, είτε σε μαγαζιά, είτε σε συναυλίες, οπότε το κλίμα ανάμεσά μας ήταν καταπληκτικό κάθε βραδιά».
Φέτος συμπληρώνονται 13 χρόνια παρουσίας της Βολιώτισσας τραγουδίστριας στα μουσικά δρώμενα του τόπου μας. Συστήθηκε στο κοινό της πόλης εμφανιζόμενη στον «Μαγικό Αυλό», μία εμπειρία που έχει αποτυπωθεί βαθιά μέσα της. «Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που τραγούδησα μπροστά σε κόσμο. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά βράδια, μέχρι να συνηθίσω στο μαγαζί που δούλευα τότε», είπε χαμογελώντας, ενώ στη συνέχεια συνέκρινε το τότε με το σήμερα: «Ο κόσμος καταλαβαίνει πολλά με τη μουσική, περισσότερα απ’ ότι με τα λόγια. Πόσο μάλιστα όταν «παντρεύεται» με έναν υπέροχο στίχο. Έτσι λοιπόν έπειτα από τόσα χρόνια αντιλαμβάνομαι καλύτερα πλέον τι είναι αυτό που κάνω, καθώς και τη δυναμική που κρύβει το τραγούδι. Έχω καταλήξει σε όλα αυτά που εισπράττει ο ακροατής, αλλά νιώθει και ο ίδιος ο ερμηνευτής».
Στάθηκε στην αγάπη που εισπράττει από τον κόσμο. «Οι θεατές στην προσφέρουν απλόχερα, όταν καταλαβαίνουν πως ο άνθρωπος που είναι πάνω στη σκηνή, αγαπά αυτό που κάνει. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη νιώσει κάποιος, ότι αγαπάς ή όχι το τραγούδι», είπε χαρακτηριστικά, ενώ έπειτα μίλησε για το πιο δύσκολο περιστατικό που κλήθηκε να διαχειριστεί επί σκηνής: «Πάντα άκουγα πολλούς καλλιτέχνες να λένε ότι είναι πολύ δύσκολο να τραγουδάς, ενώ έχει πεθάνει κάποιος οικείος σου. Δεν ξέρω πόση δύναμη χρειαζόσουν για κάτι τέτοιο. Μέχρι που συνέβη και σε μένα. Τραγουδούσα σε μία βάπτιση, όταν έμαθα για τον θάνατο του πρώτου εξάδελφού μου, του μαθηματικού Στέλιου Τζαλαβρέτα. Τότε αισθάνθηκα να «σπάω» ολόκληρη μέσα μου, αλλά δεν έπρεπε να μεταδώσω όλο αυτό το βάρος που βάραινε την ψυχή μου, για να μη στεναχωρήσω τον κόσμο που είχε χαρά».
Μπορεί το τραγούδι να κέρδισε την Ζωή Τζαλαβρέτα, εντούτοις την εποχή που αποφοίτησε με άριστα (19 και 5/11 για την ακρίβεια) από το Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο είχε άλλα επαγγελματικά σχέδια. «Ήθελα να πάω συντήρηση αρχαιοτήτων στην Αθήνα. Ασχολούμουν πολλά χρόνια με το ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο, είχα κάνει και έκθεση ζωγραφικής πιο παλιά. Επίσης, με ενδιάφερε και μία σχολή με διακόσμηση επίπλου στα Τρίκαλα. Επέλεξα να μη σπουδάσω, γιατί δεν πέρασα εκεί που ήθελα πραγματικά».
Μία άλλη άγνωστη πτυχή της έχει να κάνει με τη σχέση της με το βουνό. «Έχω πάρει διαπιστευτήρια ως ορειβάτισσα. Είμαι οδηγός μεσαίου βουνού», αποκάλυψε, αλλά κλείνοντας δεν μπορούσε παρά να αναφερθεί για μία ακόμη φορά στην… καρμική σχέση της με το τραγούδι: «Το τραγούδι υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Ήθελα πολύ να το κάνω. Κάποια στιγμή υπήρξαν άνθρωποι στον δρόμο μου, οι οποίοι με άκουσαν εντελώς τυχαία και ήταν υπεύθυνοι που ξεκίνησα μαθήματα. Όπως η Ιόλη Σκούρτη, η δασκάλα φωνητικής που είχα τότε και χάρη σ’ εκείνη βρέθηκα στον «Μαγικό Αυλό», περνώντας πρώτα από μία οντισιόν που έκανε ο Νίκος Ιακωβίδης».