Η «μάχη» των δύο φύλων καλά κρατεί αιώνες τώρα, με τη ζωή της γυναίκας στην αρχαία Ελλάδα να απασχολεί μέχρι και σήμερα τους αρχαιολόγους. Άνδρες εναντίον γυναικών, σε μία όχι και τόσο λαμπερή πλευρά του αρχαιοελληνικού μας παρελθόντος. Οι γυναίκες στην καθημερινή ζωή τους φέρονται πως βίωναν πρωτοφανή καταπίεση, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Κόντρα στο ρέμα της εποχής τους φαίνεται πως πήγαν δύο γυναίκες, οι οποίες μάλιστα έζησαν στη Θεσσαλία πριν από χιλιάδες χρόνια. Τα ονόματα της Αγλαονίκης, ξακουστής αστρονόμου και της Θαργηλίας, μίας εταίρας από τη Μίλητο, που βρέθηκε για χρόνια στην περιοχή μας, μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστά. Όμως η αρχαιολόγος Ελισάβετ Νικολάου, διευθύντρια του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Θεσσαλικών Σπουδών, τις μνημόνευσε αμφότερες συχνά κατά τη διάρκεια της χθεσινής ομιλίας της με θέμα: «Η γυναίκα στην αρχαιότητα» που φιλοξενήθηκε στο «Αθανασάκειο» Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου και προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολυάριθμου κοινού.
«Η αυλόπορτα του σπιτιού τους θεωρούνταν το όριο που μπορούσε να κινηθεί κάπως πιο ελεύθερα και το ίδιο συνέβαινε στη Θεσσαλία, πλην εξαιρέσεων γυναικών, οι οποίες ανήκαν στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις», σημείωσε χαρακτηριστικά η κ. Νικολάου, η οποία στη συνέχεια μίλησε για δύο γυναίκες που πρωτοστάτησαν στον δημόσιο βίο της εποχής εκείνης: «Τον 5ο αιώνα π.Χ. έχουμε την Αγλαονίκη, η οποία ήταν από τις πρώτες αστρονόμους της αρχαίας Ελλάδας. Καταγόταν από τη Θεσσαλία και ήταν κόρη του Ηγήτορα, ταγού των Θεσσαλών. Ήταν μορφωμένη και πρόβλεπε τις εκλείψεις του Ήλιου και της Σελήνης με ακρίβεια ώρας. Γι’ αυτό τον λόγο την έλεγαν και μάγισσα. Μάλιστα, οι Θεσσαλές φημίζονταν ως μάγισσες, γιατί είχαν βρει το σακί της Μήδειας, με το οποίο μάγεψε τον Ιάσονα και την έφερε μαζί του από την Κολχίδα. Επίσης έχουμε τη Θαργηλία τη Μιλήσια. Ήρθε στη Θεσσαλία κοντά στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. και αφού είχε παντρευτεί 14 φορές μέχρι εκείνη τη στιγμή, νυμφεύθηκε τον Αντίοχο, βασιλιά της Φαρσάλου. Κατόρθωσε μάλιστα να συμβασιλέψει. Τα θέλγητρά της ήταν μάλλον μεγάλα και όταν γύρω στο 510 π.Χ. πέθανε ο Αντίοχος, ο οποίος επίσης υπήρξε ταγός των Θεσσαλών, τον διαδέχτηκε στην εξουσία μετά τον θάνατό του. Για πολλά χρόνια συνέχισε να απολαμβάνει τις τιμές και τα βασιλικά προνόμια του συζύγου της, κάτι που δεν συνέβαινε ποτέ. Σπάνιο φαινόμενο κυριολεκτικά».
H έμπειρη αρχαιολόγος άντλησε στοιχεία από τις ιστορικές πηγές που έχουν διασωθεί, για τις οποίες όμως φρόντισε να επισημάνει μία ιδιαίτερη λεπτομέρεια: «Σχεδόν όλες οι πηγές μας προέρχονται από άνδρες συγγραφείς. Ας πούμε ο Σιμωνίδης από την Κω, ένας διάσημος λυρικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ήταν μισογύνης όπως φαίνεται από τα κείμενά του. Από εκεί και πέρα, οι περισσότερες αναφορές είναι για την Αθήνα. Οι Αθηναίοι είχαν, άλλωστε, πλουσιότερη συγγραφική παραγωγή, αλλά μιλάνε μόνο για γυναίκες των τάξεων με τις οποίες συγχρωτίζονταν και βλέπονταν. Όσο κατεβαίνουμε κοινωνικά, είναι πολύ λίγα τα ευρήματα».
Όσο για τη διαχρονικότητα του φαινομένου της διάκρισης των φύλων; Η κ. Ελισάβετ Νικολάου με τρόπο λιτό έδωσε τη δική της εκδοχή: «Αρκεί ένα απλό παράδειγμα. Τις στατιστικές που υπάρχουν στις εκπροσωπήσεις των κομμάτων στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Πόσες είναι οι γυναίκες και πόσοι οι άνδρες; Από αυτό και μόνο, ο καθένας μπορείς να βγάλει τα συμπεράσματά του».