Του Γιάννη Μαντίδη
Στα πηλιορείτικα χωριά κάποτε γίνονταν πανηγύρια με δυνατά κλαρίνα και βιολιά κι όλοι συνέρχονταν και φτιάχνονταν χωρίς μνημόνια με κρίσεις κι επικρίσεις. Ο κόσμος όμως άλλαξε, σήμερα οι πλατείες είναι αδειανές, τα καφενεία κλείνουν και οι κοινωτικές μας εκδηλώσεις τελικά τελούνται στα… μνημόσυνα!
Πλήθος φίλων και γνωστών της Ροδούλας και της Κατερίνας Ζήση γέμισαν το προαύλιο του κέντρου στο χωριό μας, μετά το μνημόσυνο της μητέρας τους που έγινε την Κυριακή στον Αη-Γιώργη Κάτω Λεχωνίων. Ήταν ένα μνημόσυνο πολιτικό (κι ας διαβάστηκε στην εκκλησία), αφού οι προσελθόντες να ευχηθούν «Ζωή σε ’σας» περίμεναν κι οι ίδιοι ευχές για τον πολιτικό λογαριασμό τους…
Και ήταν αυτοί γνωστοί και φίλοι από παλιά, απ’ το βαθύ ΠΑΣΟΚ της εποχής, απ’ το λιγότερο βαθύ αργότερα, μέχρι και από κείνο που ξενέρωσε και χάθηκε κι ας άλλαξε και όνομα. Ήταν αυτοί που τώρα σαν υποψήφιοι ζητούν και προσδοκούν τ’ ανάλογα πολιτικά στηρίγματα για να πετύχουν στις επερχόμενες εκλογές.
Είπα στη φίλη μου τη Ροδούλα ότι «στις εκλογές έπρεπε να ’σουν υποψήφια. Ο κόσμος που βλέπεις σήμερα στο μνημόσυνο της μητέρας σου, ο κόσμος που σε φιλάει και σου εύχεται, θάτανε όλος δικός σου! Αυτόν τον κόσμο θα τον ξαναβρείς»;
Με νοσταλγία θυμάμαι τον Γιώργο Γεννηματά, σ’ ένα τραπεζάκι με τρία τσίπουρα στη «Ναυτιλία» να μιλάει στον Δήμαρχο Μιχάλη Κουντούρη και σε μένα για τις προθέσεις του, στη μετά Αντρέα εποχή. Δεν πρόλαβε. Και με την έλλειψή του δεν έχασε μόνο το ΠΑΣΟΚ. Έχασε η Ελλάδα έναν πολιτικό που θα μπορούσε να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο.
Ρώτησα φίλο που είναι για κάπου αλλού υποψήφιος, γιατί τάχει τα χρονάκια του: «Εσύ τι θα ψηφίσεις στις εκλογές;». «Εγώ δεν ψηφίζω πια», μου λέει. «Για να μην τολμήσει να με πάρει»! Τι να του πεις; Καλή επιτυχία; Μάλλον «ζωή σε σένα»…