Οι συνθήκες διαβίωσης στο συγκρότημα των εργατικών πολυκατοικιών στον Ξηρόκαμπο της Νέας Ιωνίας, μίας περιοχής που επικρατεί έντονη φτώχεια, αποτελούν γροθιά στο στομάχι για την πόλη του Βόλου. Η υποβάθμιση της συνοικίας γύρω από τον Άγιο Νεκτάριο, κάνει πολλούς να μιλούν για ένα σύγχρονο γκέτο στα βορειοανατολικά του πολεοδομικού συγκροτήματος.
Το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ καταδεικνύει τα προβλήματα που επικρατούν στον Ξηρόκαμπο. Οι πρώτες εργατικές πολυκατοικίες άρχισαν να κατασκευάζονται κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Επί χούντας ανεγέρθηκαν τα πρώτα μπλοκ πολυκατοικιών, σε κοινό πρόγραμμα του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών (τότε Υγείας) και του πρώην Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας. Τα διαμερίσματα παραδόθηκαν σε δικαιούχους, οι οποίοι έλυσαν τότε το στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν και μεταφέρθηκαν στον Ξηρόκαμπο από τις παράγκες που ζούσαν παλαιότερα, όπως για παράδειγμα στη συνοικία των Παλαιών. Οι τελευταίες εργατικές πολυκατοικίες ανεγέρθηκαν στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ για την ακρίβεια, με την κατάσταση εκεί να είναι οριακά καλύτερη.
Ο αρχικός οικιστικός πυρήνας, όμως, που δημιουργηθεί στον Ξηρόκαμπο, παραπέμπει ευθέως σε… φαβέλα, μία πορτογαλική λέξη που είναι ταυτόσημη με τις αστικές τρώγλες. Τα προβλήματα στις παλιές πολυκατοικίες δεν έχουν τελειωμό. Πέρα από το γεγονός ότι ελέγχονται οι κατασκευαστικές προδιαγραφές τους, ενώ πλέον απαιτούνται το ταχύτερο δυνατό μελέτες για τη στατική επάρκεια των κτιρίων που φιλοξενούν εκατοντάδες συμπολίτες, η όψη εγκατάλειψης που παρουσιάζουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, δίνουν την εικόνα μίας γειτονιάς που έχει ξεχαστεί από τους πάντες.
Οι τριτοκοσμικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, μοιραία υποβαθμίζουν τη ζωή πολλών οικογενειών που διαμένουν στον Ξηρόκαμπο. Σαφώς και δεν είναι μόνο οι φθορές στις όψεις των κτιρίων, αφού κοντεύει να συμπληρωθεί σχεδόν μισός αιώνας από την εποχή που κατασκευάστηκαν (λίγο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 είχε πέσει στο τραπέζι η ιδέα του εξωραϊσμού των εργατικών πολυκατοικιών, όμως το σχέδιο έμεινε για πάντα κλειδωμένο σε κάποιο συρτάρι, λόγω μη εξασφάλισης της σχετικής χρηματοδότησης).
Το πρώτο μπλοκ πολυκατοικιών, που καλύπτει επιφάνεια 26.300 τ.μ., μοιάζει να έχει μεγαλύτερη ανάγκη για άμεση αναβάθμιση, ώστε να ανακουφιστούν όλοι όσοι διαμένουν εκεί. Η εγκατάλειψη των κοινόχρηστων χώρων είναι το μεγαλύτερο παράπονο όλων, ενώ ο δημοτικός φωτισμός κρίνεται ανεπαρκής και εντείνει το αίσθημα κινδύνου μόλις χαθεί και το τελευταίο φως του ήλιου. Οι κάτοικοι του Ξηρόκαμπου σχεδόν κοντεύουν να… ξεχάσουν πότε πέρασαν από εκεί για τελευταία φορά υπάλληλοι της διεύθυνσης Καθαριότητας του Δήμου Βόλου, με την τοπική αυτοδιοίκηση να αδιαφορεί διαχρονικά για την επίλυση των τεράστιων προβλημάτων που υπάρχουν.
Απειλείται η δημόσια υγεία
Εκεί, όμως, που η κατάσταση έχει πιάσει… πάτο, είναι στο εσωτερικό πολλών κτιρίων. Τα κλιμακοστάσια έχουν μετατραπεί σε εστίες μόλυνσης, που απειλούν τη δημόσια υγεία. Ακαθαρσίες ανθρώπων και ζώων, τεράστιοι όγκοι απορριμμάτων και άχρηστων αντικειμένων, ρυπαίνουν τις πολυκατοικίες και καθιστούν αφόρητη τη ζωή εκατοντάδων ιδιοκτητών. Και σε συνδυασμό με άλλα οξυμένα προβλήματα, αλλά και την ανεργία που πλήττει την πλειοψηφία του συνόλου των κατοίκων, ο Ξηρόκαμπος μοιάζει καταδικασμένος σε κοινωνικό αποκλεισμό.
