Άρθρα

Υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί- Μήπως ήρθε η ώρα να ανακατανεμηθούν οι οργανικές θέσεις

Της Χαριτίνης Μαλισσόβα

Με 47 υπεράριθμους δασκάλους ξεκίνησε η χρονιά για τους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στη Μαγνησία.
Εκπαιδευτικοί που κλήθηκαν να δηλώσουν και να καλύψουν σχολεία με λειτουργικά κενά, με στόχο την εύρυθμη λειτουργία τους από την πρώτη μέρα .
Υπεράριθμος είναι κάθε δημόσιος υπάλληλος, εν προκειμένω ο εκπαιδευτικός, ο οποίος χάνει την οργανική του θέση, συνήθως επειδή η σχολική μονάδα υποβαθμίζεται ,μειώνονται δηλαδή οι οργανικές της θέσεις λόγω μείωσης του αριθμού των μαθητών .
Η νομοθεσία καλύπτει τους συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς ώστε να τοποθετούνται κατά προτεραιότητα και μάλιστα προστατευόμενοι από τον θεσμό των ομάδων σχολείων, σε κοντινά της οργανικής τους θέσης σχολεία .
Κι ενώ, λογικά οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί θα ξανακέρδιζαν την οργανική τους θέση ,μόλις συνταξιοδοτούνταν οι παλαιότεροι συνάδελφοί τους, έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο σε σχολεία που ήδη υπάρχουν υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί, ακόμα κι όταν γνωρίζουν ότι αυτό το σχολείο θα χάσει κι άλλη οργανική θέση, ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, οι οποίοι επίσης κρίνονται υπεράριθμοι και αναζητούν στέγη στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς.
Το άρθρο δεν είναι υπαινικτικό ως προς τη νομιμότητα της χρήσης πλαισίων οι οποίοι ενδεχομένως βοηθούν την μετάθεση εκπαιδευτικών με αρκετά χρόνια υπηρεσίας ,αν και όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι τα παραθυράκια είναι συχνά δίκοπο μαχαίρι:Εξυπηρετώντας ,δηλαδή ,κάποιους ,αυτόματως θίγονται κάποιοι άλλοι .

Το πρόβλημα και το οξύμωρο για την κοινή λογική αλλά και για την εργασιακή ηθική προκύπτει από τη στιγμή που παραγκωνίζεται μερίδα εκπαιδευτικών, οι οποίοι έχουν συχνά περισσότερα μόρια και σίγουρα περισσότερα χρόνια υπηρεσίας από τους εκπαιδευτικούς των οποίων οι σχολικές μονάδες δεν αντιμετώπισαν πρόβλημα υποβάθμισης κι έχουν διασφαλίσει την οργανική τους θέση.

Δεν είναι δίκαιο να αφήνονται στην τυχαία τοποθέτηση συνάδελφοι με αντίστοιχα ή και περισσότερα χρόνια υπηρεσίας.

Στην ουσία και κυριολεκτικά δημιουργούνται εκπαιδευτικοί δύο κατηγοριών: όσοι είχαν την τύχη να διασφαλίσουν τη οργανική τους θέση και να συνταξιοδοτηθούν από τη μία και μοναδική σχολική μονάδα στην οποία τοποθετήθηκαν και σε όσους έχοντας τα αντίστοιχα προσόντα-μόρια -προϋπηρεσία βρίσκονται στη δεινή θέση της αναζήτησης σχολικής στέγης κάθε χρόνο, παρακάπτοντάς τους μάλιστα νεότεροι συνάδελφοι.
Ας αποφασιστεί ώριμα αν θα ισχύει η αρχαιότητα ή η μοριοδότηση.
Ας προσέξουν οι αρμόδιοι και το ΠΥΣΠΕ την ανισότητα που δημιουργείται με την εισροή μέσω μεταθέσεων νέων συναδέλφων και το γεγονός ότι ,λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα μόρια δυσμενών συνθηκών, δημιουργούν μια μόνιμη κατάσταση στους εκπαιδευτικούς που είναι υπεράριθμοι να τοποθετούνται σε διαφορετική σχολική μονάδα κάθε χρόνο ,συχνά για δέκα και πλέον σχολικά έτη
Οι δε συναδέλφοι που χάνουν τα μόρια των ενηλίκων ,πια ,παιδιών τους είναι οι ουραγοί της κατάστασης αυτής ,με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να διαιωνίσουν ακόμα και μέχρι τη συνταξιοδότησή τους την εις βάρος τους κατάσταση -με το ανάλογο ψυχικό κόστος.

Εν πάση περιπτώσει ,επειδή στις δημοκρατικές κοινωνίες όταν αρχίζουν να υπάρχουν αδιέξοδα, οφείλουμε να τα καλύπτουμε με νέους νόμους που επιφέρουν δικαιοσύνη, υπάρχει και η πρόταση της ανακατανομής όλων των οργανικών θέσεων.
Το ισχύον σύστημα του «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω»,μόνο ευνομούμενη χώρα δεν θυμίζει ,αντίθετα υποβαθμίζει και ταλαιπωρεί τους εκπαιδευτικούς.
Η δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα δεν μπορεί να αποτελεί δίχτυ ασφαλείας για κάποιους και τιμωρία για κάποιους άλλους.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το