Υπέρ του Παύλου Πολάκη στη σύγκρουση με τον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο, τάχθηκε ο Βουλευτής, τ. Υπουργός και υποψήφιος Ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ, κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής, σε δηλώσεις του σήμερα από τον Βόλο. Φέρνοντας ως παράδειγμα τη δική του αναπηρία, ο κ. Κουρουμπλής σημείωσε ότι τα πολιτικά πρόσωπα υπόκεινται αναπόφευκτα στην κριτική, την οποία ο ίδιος επανειλημμένως έχει δεχθεί από τις θέσεις ευθύνης που υπηρέτησε.
«Από 10 ετών βρέθηκα μπροστά σε ένα νέο περιβάλλον μετά από την έκρηξη μιας χειροβομβίδας. Έπρεπε να αποφασίσω αν θα υποταχθώ ή θα νικήσω τη μοίρα μου και, τελικά, τη νίκησα», είπε και εκτίμησε ότι ο Π. Πολάκης δεν απαξίωσε την προσωπικότητα του Στ. Κυμπουρόπουλου λόγω αναπηρίας. Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι θεωρεί τον Στ. Κυμπουρόπουλο εξαιρετικό επιστήμονα.
«Ο Πολάκης κατηγόρησε τον Στέλιο ότι είναι ανίκανος, δηλαδή ότι η αναπηρία του τον καθιστά ανίκανο; Αν απαξίωσε την προσωπικότητά του, είμαι κάθετα αντίθετος σε αυτό που έκανε. Εάν όμως ο Πολάκης του έκανε πολιτική κριτική, ως πολιτικό στέλεχος της Ν.Δ., είναι άλλο πράγμα. Εσείς, για παράδειγμα, πρέπει να με αντιμετωπίζετε ως άτομο με ειδικές ανάγκες επειδή δεν βλέπω; Όχι, δεν το δέχομαι. Ο αγώνας όλα αυτά τα χρόνια ήταν να αποσυνδέσουμε την ανικανότητα από την αναπηρία. Άρα, όταν θέλω να πολιτευτώ και είμαι δημόσιο πρόσωπο, θα δεχθώ και την κριτική», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος στις επικείμενες ευρωεκλογές, ο κ. Κουρουμπλής σημείωσε ότι συμφώνησε να είναι υποψήφιος υπό τον όρο ότι οι εκλογές θα γίνουν με σταυρό προτίμησης, γιατί του αρέσει να παίρνει το ρίσκο. Κατά τη διάρκεια συναντήσεων με εκπροσώπους φορέων που είχε στο Βόλο, μίλησε για το διακύβευμα των ευρωεκλογών, τονίζοντας ότι οι προοδευτικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να στείλουν ηχηρό μήνυμα για μια Ευρώπη που θα δημιουργεί ένα νέο όραμα και θα δίνει νέα ελπίδα στους ευρωπαίους πολίτες.
«Αυτές οι ευρωεκλογές είναι εξαιρετικά κρίσιμες γιατί η Ευρώπη, από την εποχή της πτώσης του τείχους του Βερολίνου, βρίσκεται σε μια πορεία κοινωνικής αφυδάτωσης των κατακτήσεων που είχαν σημειωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες. Από τη στιγμή που έπεσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός, πλέον ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός έχει αρχίσει να χάνει το «ανθρώπινο πρόσωπό του» όσον αφορά την παροχή των κοινωνικών δικαιωμάτων. Σήμερα, έχουμε έναν ευρωσκεπτικισμό που αμφισβητεί τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τη σχέση του πολίτη με το πολιτιτικό ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η σημερινή Ευρώπη αδυνατεί να συγκρουστεί με τις πολυεθνικές οι οποίες αρπάζουν τον πλούτο των λαών και τον φορολογούν κατά πώς τις αρέσει. Η σημερινή Ευρώπη αδυνατεί να συγκρουστεί και να φορολογήσει του κολοσσούς του διαδικτύου, ενώ η ανάπτυξή της άφησε πίσω εκατομμύρια ανθρώπους στα αζήτητα, στο περιθώριο, στην ακραία φτώχεια, στην εξαθλίωση. Η σημερινή Ευρώπη κλείνει τις πόρτες στον πρόσφυγα, στον μετανάστη, φάνηκε αδύναμη να παίξει γεωστρατηγικό ρόλο στη Μέση Ανατολή. Αυτά και άλλα πολλά δείχνουν ότι η Ευρώπη σήμερα δεν είναι η Ευρώπη που περίμεναν οι λαοί της, καθώς παρουσιάζει μεγάλες αποκλίσεις, στους μισθούς, στις συντάξεις, στα επιτόκια. Το ζητούμενο είναι αν αυτή η Ευρώπη μπορεί να συνεχίσει έτσι ή αν είναι ανάγκη να διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό αφήγημα, πειστικό, που να απαντά στους προβληματισμούς και να κερδίσει τους ευρωπαίους πολίτες, δημιουργώντας ένα νέο όραμα, μια νέα ελπίδα: ότι μπορεί η Ευρώπη να γίνει ένας από τους σημαντικούς πόλους στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Μια τέτοια Ευρώπη χρειαζόμαστε, για μια τέτοια Ευρώπη πρέπει να μιλήσουν οι προοδευτικές δυνάμεις».
