Θ Plus

Ύμνος και ωδή στο ελληνικό δάσος – Περιήγηση στους δρυμούς

Του Kυριάκου Παπαγεωργίου

«Ανοιχτά περήφανα τα μάτια του, κι όλο το δάσος να σαλεύει ακόμη πάνω στον ακηλίδωτον αμφιβληστροειδή»
Οδυσσέα Ελύτη, «Έξη και μια τύψεις»

Πρώτα πρώτα ο Ύμνος
Μια ζωή περπατώ στα δάση. Μέρες και νύχτες τρυπώνω στην τρυφερή αγκαλιά τους. Καταδύομαι και αναδύομαι από έναν κόσμο πυκνής και χρυσοφόρας ροής, φυλλωμάτων, σκιών, ευμάρειας και πλούτου.
Βαδίζω με τον νου και τις αισθήσεις, πάντα προσηλωμένες σε αυτό το θαυμαστό και ανεκτίμητο εργαλείο της φύσης.
Διασχίζω ελαφρές, πυκνές ή αδιαπέραστες ταξιαρχίες αλλεπάλληλων δέντρων. Βελανιδιών, πεύκων, πουρναριών, σημύδων, ελατιών και οξιάς.
Μα και σε άλλες διαλεχτές, ομοειδείς κι αλλεπάλληλες αποικίες βαδίζω. Κέδρων, κυπάρισσων και βίκων. Ίταμων, σφένταμων και φτελιών.
*
Βαδίζοντας μέσα στα δάση της Ελλάδας, περνάω υποχρεωτικά και από τις τρεις π ύ λ ε ς τους…
Την πύλη της φυλλοστρωμνής. Την πύλη των κορμών. Και την πύλη των ευωδιών, των χρωμάτων και των ονείρων…
Μέσα στα δάση, η φυσική γίνεται υπερφυσική, εκείνη μεταφυσική και τέλος ντύνεται την ηθική, με την αγιοποίηση των αισθήσεων, υπερβαίνοντας τον θάνατο από τη μια κι αγγίζοντας το θαύμα και την υπέρβαση από την άλλη…

Το δάσος του Κοτζά Ορμάν στον Νέστο

Έπειτα η Ωδή
Ω, δάση! Εσείς χλωρά, αιθέρια κι ανύποπτα ποιήματα, που γράφουν για σας οι στιχοπλόκοι του ηδυσμένου λόγου, της φαντασίας και των χρωμάτων.
Μυθικά δάση, δάση της αιώνιας νιότης, του κατευνασμού και της ανάφλεξης, εξαϋλωμένα, εύκαμπτα και λυγερά, φαρφουρένια κι ολομέταξα. Παραμυθένια δάση.
Δάση της βροχής και των σταγόνων.
Του άνεμου και των ψιθύρων δάση.
Παραπετάσματα κορμών, κλαδιών και στίχων.
Κρυμμένα κι ολοφάνερα δάση.
Σκοτεινά κι ανήλιαγα δάση, δοκίμια του μισόφωτου, των κρύσταλλων σκιών, των διαθλασμένων ακτίνων και της κρυφής ηλιοτυπίας.

Το πηλιορείτικο δάσος της οξιάς

Και μετά ο θούριος
«Τα δέντρα είναι ναοί. Όποιος ξέρει πώς να τα μιλήσει ή πώς να τ’ ακούσει, μπορεί να μάθει την αλήθεια. Διδάσκουν τον αρχαίο νόμο της ζωής. Τα δέντρα γνωρίζουν…» Herman Hesse.

Τα συναντώ σε μικρές ή μεγάλες ομάδες ή φαμίλιες κορμών, θαλλών και στίχων. Τις ρίζες τους αναμετρώ και ανασκάπτω, για να μυρίσω το προαιώνιο στοιχείο της ζωής, το χώμα. Κι αρχίζω ύστερα, πάντα με τη φλόγα του πρωτάρη, να ξεψαχνίζω και να τρυπώνω με το σώμα μου στο «σώμα» τους και την «ψυχή» τους.
Δοκιμάζω τα βελούδινα χάδια τους. Το τρυφερό τους πλέξιμο ανέχομαι κι αναζητώ. Και μαζί τον εύσωμο κορμό τους. Βυθίζομαι στην αγκαλιά τους κι αρχίζω να συλλαβίζω, να στοχάζομαι, να ταξιδεύω και να ζω. Να ζω μες τις ατέρμονες σκιές, στις σιωπές, στις ηλιαχτίδες μα και στις μεταλλικές αναλαμπές τους μέσα, στις φυλλωσιές και στα θροΐσματα, τους τριγμούς και τις ανάσες να ρουφώ, που αφήνουν τα πέλματα κι οι καλπασμοί του ανέμου.
*
Το να χαθώ μέσα στο δάσος είναι η αληθινή ευδαιμονία, είναι ο αιώνιος στόχος, η «μανιακή», σχεδόν, φυγή, από την κοινωνία της ύλης, προς μιαν άλλη «ύλη» και η τελική καταξίωσή μου, ως ανθρώπου του στοχασμού και των αισθήσεων. Κοντολογίς, ανθρώπου της φ ύ σ η ς…
«όχι, δεν είναι αλλού, μα εδώ μέσα η μοίρα σου, άνθρωπε»…
Δάση μου ευλογημένα, δεν θα σας ξεχάσω ποτέ…

*

Το δάσος της Ελατιάς στη Δράμα

Τα δάση της ελληνικής περιφέρειας
Ανοίγω το παράθυρο του χρόνου και σας βλέπω, δάση της ζωής μου. Ατενίζοντας την υπέροχη ιστορία της Φ υ λ ή ς σας…
Και να τι βλέπω:
Το δάσος της Ελατιάς, του Φρακτού και της Δαδιάς.
Το Φοινικόδασος του Βάι και τον Βοτανικό Κήπο στο Κιλκίς.
Το δάσος της Φολόης, του Κοτζά Ορμάν, της Στροφυλιάς.
Το δάσος στο Κουρί, στο Πολυδένδρι, στο Πετρίλο.
Το δάσος του Έμπωνα και των Επτά Πηγών, στη Ρόδο.
Το Αζιλακόδασο (από τους αζιλάκους = μια ενδημική ποικιλία βελανιδιών) και τ’ Απολιθωμένο δάσος.
Του Αϊ-Νικήτα και του Μάρτσαλου τα φοινικόδασα, στη νότια Κρήτη.
Το παρθένο δάσος Χαϊντού, της Τσίχλας, της Μεγάλης Παναγιάς το δάσος.
Το πλατανόδασο του Βοϊδομάτη, του Αώου και του Βίκου.
Του Γυφτόκαμπου και του Καρά Ντερέ το δάσος.
Το δάσος των πενήντα ίταμων στο Κρυονέρι του Κτενιά.
Της Βάλια Κάλντα και της Βάλια Κίρνα, τα αμύθητα, παραμυθένια δάση.
Της Μηλιάς, της Κρανιάς και του Μετσόβου δάση.
Τα δάση της Φλέγγας, της Βωβούσας και του Αυγού.
Του Ρούβα δάσος, της Αγιάς, μα και της Βασιλικής, του Ταϋγέτου, τ’ αειπάρθενο δάσος.
Το δάσος στο Φλαμούρι, στη Σουρβιά, στον Άθω.
Ποτάμια δάση του Έβρου, της Δράνας και του Άρδα.
Των Θρακικών Στενών και των Τεμπών αισθητικά μου δάση.
Των Μουριών, δάσος υδροχαρές, του Φράξου ανάδελφο δάσος, στο Λεσίνι και στον Άγρα καταποντισμένο δάσος.
Το δάσος της Μερόπης, της Στενής, της Τιθορέας.
Του Όλυμπου, της Σιωπής και του Μύθου.
Το δάσος κουμαριάς, στη Σαπιέντζα.
Της Οξιάς το χρυσοφόρο δάσος της Γραμμένης.
Το δάσος ζ’γατζοπούρναρων του Αϊ-Γιαννάκη.
Το παραλιακό δάσος Καϊάφα.
Το δάσος της Καισαριανής.

Το δάσος Ζαγκραντένια

*
Μα και όλα όσα μέλλεται να ξαναγεννηθούν, στον αιώνα που θα τα κυοφορήσει, όταν κλείσει ο κύκλος της ανθρώπινης ματαιότητας και πλεονεξίας…
Δάση του πευκιά, του κέδρου και του σφενταμιού – της φτελιάς, του φράξου και του ίταμου δάση.
Αείφυλλα, πλατύφυλλα και μεταξένια δάση.
Της μαστίχας, των χυμών και των δακρύων δάση.
Της μαύρης πεύκης, των κυπάρισσων και του ρόμπολου σκαρφαλωμένα δάση.
Ορατά κι αόρατα – και μη ορώμενα δάση.
*
Τα σεμνά, τα λυγρά και τ’ αλύμαντα δάση, τα στοχαστικά, των θρύλων και της μελαγχολίας.

Δάσος στην Πίνδο

Επιμύθιο
Σε μια στροφή του δρόμου από το Σκαμνέλι για το Ηλιοχώρι, λίγο μετά τον Γυφτόκαμπο, και δίπλα από μια μικρή πηγούλα, όπου η βρύση Γκόρδη, από την οποία αναβρύζει λιγοστό νεράκι, είναι σφιχταγκαλιασμένα εφτά διαφορετικά δέντρα που συνυφαίνουν την πιο όμορφη και χαριτωμένη παλέτα μικρού δασικού πυλώνα. Κα είναι αυτά τα δέντρα τα παρακάτω:
Ένα μαυρόπευκο, ένα σφεντάμι, μια αγριοκερασιά, ένας γάβρος, ένα έλατο, ένας κέδρος και ένα πλατάνι. Δίπλα δίπλα…
Αναζητήστε το! Είναι η ωραιότερη δασική συγχορδία στην Ελλάδα…

Σημειολογία, Περί δάσους:

1. Ρ. Λ. Στήβενσον, «Μια νύχτα στο πευκοδάσος».
2. Ντέιβιντ Χένρυ Θορώ, «Ουόλντεν».
3. Ντέιβιντ Χένρυ Θορώ, «Η ζωή στο δάσος».
4. Frederic Gros, «Περπατώντας».
5. Φρειδερίκος Νίτσε, «Ο ταξιδιώτης και η σκιά του».
6. Ζαν-Ζακ Ρουσώ, «Οι Εξομολογήσεις», Βιβλίο Όγδοο.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το