Της Κατερίνας Τασσοπούλου
Το μεταβατικό στάδιο της εξόδου μας από την καραντίνα, το «Μένουμε Ασφαλείς», έχει αποκτήσει κωμικά χαρακτηριστικά. Καμία «νέα καθημερινότητα» δεν υφίσταται μιας και πιάσαμε το νήμα εκεί από όπου το αφήσαμε, αρνούμενοι να αποδεχθούμε ότι υπάρχει υγειονομικό πρόβλημα.
Τα «Παλιά» είναι αδύνατον να τα διασχίσει κανείς από την κοσμοπλημμύρα, ενώ μια βόλτα από τον Άναυρο, την Τάκη Οικονομάκη και την Κονταράτου αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος τι σημαίνει συγχρωτισμός.
Ανακαλύψαμε τα «πάρτι» στη Μύκονο και κλείνουμε τα μάτια για όσα συμβαίνουν δίπλα μας. Δρόμοι κλείνουν μετά τις 4 το απόγευμα για να αναπτυχθούν τραπεζοκαθίσματα και εκατοντάδες άνθρωποι συνωστίζονται σε «hotspot» της πόλης.
Ο κόσμος δείχνει να αρνείται την κουλτούρα των ορίων, μιας και θεωρεί ότι η καραντίνα ήταν τιμωρία και όχι προστασία, ενώ όσοι θέλουν να προστατευθούν είναι γερογκρινιάρηδες, που καλό είναι να μένουν σπίτι τους γιατί μόνο η ατομική ευθύνη θα τους σώσει από το χάος που επικρατεί έξω… στο οποίο ουδείς παρεμβαίνει.
Και γιατί να παρέμβει; Ποιος άλλωστε μηχανισμός ελέγχου έχει δικαίωμα να διακόψει τη διασκέδαση που δίνει το ποτάκι σε πλαστικό ποτήρι, χωρίς απόδειξη.
Αφενός, δεν είναι καιρός για ελέγχους μιας και κυκλοφορεί κορωνοϊός, αφετέρου εδώ δεν είναι Μύκονος…
Ο περισσότερος κόσμος θέλει να ζήσει χωρίς απαγορεύσεις και να απολαύσει διακοπές και Σαββατοκύριακα χωρίς φραγμούς. Δεν ευθύνεται.
Το σύνθημα το έδωσε πρώτη η κυβέρνηση, με αποκορύφωμα την απόφαση για απουσία τεστ στους τουρίστες, που θα επισκέπτονται τη χώρα. Ποιος ατίθασος ελληνόψυχος μπορεί να δεχθεί τέτοια αδικία, τέτοιον διαχωρισμό…
Εννοείται ότι στους υπολογισμούς και τις κυβερνητικές αποφάσεις κυριάρχησε η οικονομία, αλλά ας μην δουλευόμαστε πλέον με τα επαναλαμβανόμενα σποτάκια του τύπου «Μένουμε Ασφαλείς». Ειλικρινές και εκτιμητέο θα ήταν ένα σποτ με περιεχόμενο « Ο σώζων εαυτόν σωθείτο».