«Τρία πρόσφορα… ζυμωτά, τρεις λαμπάδες από καθαρό κερί, μοσχοθυμίαμα και καρβουνάκια, ένα μπουκάλι λάδι, ένα μπουκάλι κρασί (κατά προτίμηση ΡΟΥΣΣΟΣ, που χρησιμοποιείται για τη θεία κοινωνία και κόλλυβα για το τρισάγιο».
Η εκκλησία της Ανάληψης δίνει οδηγίες στους πιστούς με φυλλάδιο που απευθύνεται σε «ενορίτες και ευλαβείς προσκυνητές», το οποίο ονομάζει «Δίπτυχο Οικογένειας». Σε αυτό το φυλλάδιο περιλαμβάνονται οι οδηγίες για εκείνους που θέλουν να κοινωνήσουν και να αναλάβουν μια Θεία Λειτουργία.
Το ψωμί το ζυμωτό παρακάμπτεται από τους ιερείς – γιατί πού να βρει κανείς τι σήμερον ημέρα νοικοκυρές με Ν κεφαλαίο, μιας και γέμισε ο κόσμος ακαμάτρες που δεν ζυμώνουν – αλλά δεν παρακάμπτεται ποτέ το κρασί Ρούσσος. Δεν θέλει άλλο κρασί ο θεός για τη Θεία Κοινωνία και έδωσε εντολή να περιγράφεται εγγράφως και στα φυλλάδια.
Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι η εταιρεία δεν είναι τοπική ή στο ότι δεν είναι η μόνη που παράγει κρασί για Θεία Κοινωνία.
Θα σταθούμε στο γεγονός ότι η εκκλησία πριμοδοτεί συγκεκριμένη εταιρεία και κατευθύνει μαζικά τους πιστούς. Αν δεν είναι ΡΟΥΣΣΟΣ δεν γίνεται δεκτό το κρασί. Ο σομελιέ σε αυτή την κάβα, έχει συγκεκριμένες προτιμήσεις και οι γιαγιάδες ή οι ευσεβείς κυρίες της ενορίας υπακούν πιστά. Ακούγαμε ηλικιωμένη να περιγράφει την περιπέτειά της στην Ανάληψη και δεν το πιστεύαμε μέχρι που μας έδωσε το φυλλάδιο. Απεγνωσμένη, μας είπε ότι της γύρισαν πίσω το μπουκάλι με το κρασί!
Τα πράγματα δεν πάνε καλά, μα καθόλου καλά.