*Tης Εύης Καρυδάκη, μέλους του Τ.Γ. Βόλου του ΚΚΕ
Καμία έκπληξη η όποια διαφοροποίηση, μετά το δημοψήφισμα, κάποιων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε των ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ξεκίνημα, ΕΕΚ και ποια άλλη ονομασία θα βρουν για να μπερδέψουν έναν κόσμο. Μάλιστα οι τελευταίοι ως μετανοημένες Μαγδαληνές μιλάνε για το μεγάλο ξύπνημα από το λήθαργο για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα της ταύτισής τους στο «όχι» με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ, την ΧΑ. Καμία έκπληξη, όμως. Δεν είναι άλλωστε πολύς ο καιρός των διαφωνούντων των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και των συγκυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εξού και ο αριθμός των «ανεξάρτητων» βουλευτών πριν διαλυθεί η βουλή για τις εθνικές εκλογές του Γενάρη.
Το έργο χιλιοπαιγμένο, λοιπόν, αλλά σήμερα ακόμη πιο θολό, πασπαλισμένο με μπόλικο αριστεριλίκι, πιο επικίνδυνο για τον λαό. Η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση έχει ένα κομμάτι της ακόμη πιο αριστερό που έχει αναλάβει και πάλι να κάνει την βρώμικη δουλειά: Ο ΣΥΡΙΖΑ των «διαφωνούντων» με το τρίτο μνημόνιο, μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ –ΕΕΚ-Ξεκίνημα και τα λοιπά παρακλάδια και παραφυάδες τους, έδωσαν , ακόμη μια φορά, ένα ακόμα αξιόπιστο δείγμα γραφής για το ρόλο που έχουν αναλάβει στην κοροϊδία εναντίον του λαού. Όλοι τους συντάχθηκαν με το ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη και μετά, (ποιος ξέχασε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, καλούσε τον λαό στα συλλαλητήρια της περήφανης διαπραγμάτευσης μετά τις εκλογές!!). Με το ιδεολόγημα της αριστερής διακυβέρνησης , με τον αντικομουνισμό που έσπερναν πάνω σ’ αυτά, εγκλωβίζοντας κόσμο και με αναμενόμενη τη συνέχεια με το δημοψήφισμα όπου έκαναν την βρώμικη δουλειά για να ξαναεγκλωβίσουν κόσμο με το κάλπικο ΟΧΙ. Μαζί τους αναλαμβάνοντας πυροσβεστικό και αποπροσανατολιστικό ρόλο οι σημερινοί διαφωνούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με πολύ « ναι» και λίγο «όχι» δήλωναν μέχρι χθες «πεισμένοι» για την «αναγκαιότητα» της συμφωνίας, ενώ σήμερα προτάσσουν το …ταξικό τους καθήκον.
Στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας, απ’ όταν αυτή συγκροτήθηκε σε δύναμη αστικής διακυβέρνησης, πάντα υπήρχε ένα τμήμα «αντιπολιτευόμενο» στις επιλογές της ηγεσίας, που εμφανιζόταν σαν πιο «αριστερό». Στην πραγματικότητα, με ριζοσπαστικές διακηρύξεις περιέβαλε την αντιλαϊκή γραμμή, την οποία στην πράξη υπηρετούσε, απευθυνόμενη σε εργαζόμενους, νέους, λαϊκά στρώματα, που δε συμβιβάζονταν με την αντιλαϊκή πολιτική. Αυτό συνέβαινε τα τελευταία χρόνια και στον ΣΥΡΙΖΑ. Η «Αριστερή Πλατφόρμα», με συνθήματα κάλπικου ριζοσπαστισμού τραβούσε σε μια σοσιαλδημοκρατική αστική πολιτική όπως αυτή αποτυπώνεται στα προγραμματικά ντοκουμέντα του ΣΥΡΙΖΑ εργαζόμενους, ανθρώπους με αγωνιστικούς δεσμούς στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Οι ίδιοι ομολογούσαν κάποιες φορές κυνικά τη …χρησιμότητά τους: «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειπε το ριζοσπαστισμό του, τότε θα έχανε την ορμή του και σε τελευταία ανάλυση τη δυνατότητά του να κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία» (Π. Λαφαζάνης). «Η θέση της “Αριστερής Πλατφόρμας” είναι ενισχυτική της θέσης της πλειοψηφίας…» (Σόφη Παπαδόγιαννη, στέλεχος της «Πλατφόρμας»). Όσοι σήμερα διαφοροποιούνται, στηρίζοντας ταυτόχρονα την κυβέρνηση, είναι αυτοί που έπαιξαν το βασικό ρόλο στην εξαπάτηση αριστερού, ριζοσπαστικού κόσμου και στην ενσωμάτωση του σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί έδωσαν – κι όχι οι διάφοροι ΠΑΣΟΚογενείς του ΣΥΡΙΖΑ – αριστερό άλλοθι στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και στα συνθήματα ότι η ΕΕ αλλάζει με διαπραγματεύσεις, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει τα μνημόνια. Ο ίδιος ο Λαφαζάνης ήταν που μόλις πριν 1 μήνα χαρακτήριζε θετική την πρόταση Τσίπρα των 47 σελίδων, που περιείχε αντιλαϊκά μέτρα 8 δις, τα οποία υπάρχουν και στη συμφωνία.
Ποιος ξέχασε αυτά που έλεγε και έγραφε ο Δελημήτρος όταν μιλούσε για «κριτική στήριξης στην αριστερή κυβέρνηση από το συνδικαλιστικό κίνημα», δηλαδή το κίνημα να είναι νεροκουβαλητής …με κριτική διάθεση, της στρατηγικής της κυβέρνησης. Ποιος ξέχασε την περίοδο που συνταύτιζε την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με «την κυβέρνηση του βουνού»! Μέσα από αυτά, βέβαια, περνούσε και ο ίδιος – τώρα μετανοημένη Μαγδαληνή – τις πιο αντιλαϊκές στρατηγικές της Ε.Ε. όχι μόνο ως αναγκαιότητα, αλλά και ως πρόοδο! Έγραφε τον Απρίλη: «Το 2001 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Γκέτεμποργκ υιοθετήθηκε για πρώτη φορά η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την αειφόρο ( βιώσιμη) ανάπτυξη με οικονομικά , κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια . Δέκα χρόνια αργότερα το 2010 – ενώ η Ελλάδα παρέμεινε στάσιμη στον τομέα αυτό- το Συμβούλιο ενέκρινε την «στρατηγική ΕΥΡΩΠΗ 2020» .Η στρατηγική αυτή, είναι η στρατηγική για την ανάπτυξη και τον πλούτο στην Ευρώπη για την επόμενη δεκαετία. … Η νέα Κυβέρνηση σήμερα καλείται να αμβλύνει αρχικά, την εξαθλίωση του Ελληνικού Λαού αλλά και να ξαναβάλει την χώρα σε τροχιά ανάπτυξης με τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε…». Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα αυτοτελές άρθρο για τις αντεργατικές και αντιλαϊκές απαιτήσεις της «στρατηγικής ΕΥΡΩΠΗ 2020», που στόχο είχε και έχει το τσάκισμα των δικαιωμάτων του λαού για να γίνουν μεγαλύτερα τα κέρδη των μονοπωλίων. Θα αναφέρουμε μόνο ότι μια από αυτές είναι η …πρόβλεψη – βλέπε απαίτηση, εντολή – για την δυνατότητα απασχόλησης μέχρι και τα 74! Με την στρατηγική «ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ 2020» και τον λαό χορτασμένο δεν γίνεται. Ενσυνείδητα, λοιπόν, και οι διαφωνούντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαλέξει στρατόπεδο, αυτό της αστικής τάξης και απέναντι στο λαό.
Αυτό συμβαίνει παντού και από πάντα στη κοινή ιστορική διαδρομή της σοσιαλδημοκρατίας με τον οπορτουνισμό. Πολύτιμες, χρυσές εφεδρείες ο άλλος ΣΥΡΙΖΑ, ο αριστερός, ο συνεπής, ο αντιμνημονιακός. Όπως παλιότερα υπήρχε το άλλο ΠΑΣΟΚ, ή ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ. Να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, στη συνθήκη του Μάαστριχτ που μετέτρεπε την ΕΟΚ σε Ε.Ε., τότε που το ΚΚΕ ζητούσε να γίνει δημοψήφισμα, την ψήφιζε και με τα δυο χέρια, δίνοντας για άλλη μια φορά αριστερό και αντικαπιταλιστικό άλλοθι σε μια επιλογή που συνέφερε αποκλειστικά και μόνο τα μονοπώλια στην Ελλάδα. Η Αριστερή Πλατφόρμα τότε που ήταν; Ο Δελημήτρος ήταν γραμματέας του ΣΥΝ στη Μαγνησία! Εκεί ήταν!
Σήμερα, η «Αριστερή Πλατφόρμα» προβάλλει ως διέξοδο, ως «ρήξη» και ανατρεπτική γραμμή, την εκδοχή της κρατικής χρεοκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και το πέρασμα σε εθνικό νόμισμα, δηλαδή της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής, διαμορφώνοντας ψευδαισθήσεις ότι ο παράγοντας που εμποδίζει την εργατική – λαϊκή ευημερία είναι το νόμισμα και όχι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, εντός της ΕΕ ή άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Κρύβουν ότι και η επιλογή της κρατικής χρεοκοπίας, ανεξέλεγκτης ή ελεγχόμενης, σε συνθήκες καπιταλισμού, είναι μια αντιλαϊκή επιλογή. Μια επιλογή που την πληρώνει πάντα ο λαός, οι εργαζόμενοι, που μπορεί να τρομάζει ορισμένα βασικά τμήματα του κεφαλαίου, αλλά με την οποία φλερτάρουν ανοιχτά ή συγκαλυμμένα άλλα τμήματα, που θα βγουν κερδισμένα από αυτήν τη διαδικασία.
Παραμένουν, λοιπόν, πολύ χρήσιμες εφεδρείες όλοι οι …αριστεροί σοσιαλδημοκράτες εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Η στάση τους όλο αυτό το διάστημα είναι η εξής. Α. Στήριξαν τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη που ήταν το προοίμιο του μνημονίου. Β. Στήριξαν τις διαπραγματεύσεις που είδαμε για ποιου τα συμφέροντα γίνονταν. Γ. Στήριξαν το «όχι» στο δημοψήφισμα που επιβεβαιώθηκε λίγες ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης ότι ήταν ένα μεγάλο «ναι» στο 3ο μνημόνιο όπως έλεγε το ΚΚΕ. Δ. Στήριξαν τη συμφωνία των πολιτικών αρχηγών – πλην ΚΚΕ. Ε. Στο ενδιάμεσο στήριξαν δύο απανωτές αιτήσεις του Τσίπρα προς τον ESM για μνημόνιο. ΣΤ. Κάποιοι από αυτούς, όπως ο Δελημήτρος, στήριξαν, ψηφίζοντας «ΝΑΙ», ένα νέο μνημόνιο, δίνοντας τους 251 ψήφους στον Τσίπρα να πάει να το υπογράψει στις Βρυξέλλες, στηρίζοντας μια πολύ συγκεκριμένη συμφωνία με πολύ συγκεκριμένα καραμπινάτα μνημονιακά μέτρα, στα οποία ξαναλέμε ψήφισαν «ΝΑΙ»! Ζ. Τώρα, κάποιοι, όπως ο Δελημήτρος λένε ότι σε εκείνη τη συνεδρίαση ψήφισαν «ΝΑΙ», αλλά εννοούσαν «ΟΧΙ» όπως στο δημοψήφισμα που έλεγαν στον κόσμο να ψηφίσει «ΟΧΙ» ενώ γνωρίζανε ότι είναι «ΝΑΙ». Η. Όλοι τους στηρίζουν μια κυβέρνηση που λέει ξεκάθαρα ότι θα πάει να εφαρμόσει ένα μνημόνιο και μάλιστα το πιο βάρβαρο από όλα τα προηγούμενα… Θ… Ι… Κ… κτλ. κτλ. Πραγματικά, πρέπει να είσαι πολύ καλός τυχοδιώκτης για να μην ζαλίζεσαι με τόσες πιρουέτες. Αλλά, είπαμε, ο ρόλος τους είναι να ζαλίζουν τους εργάτες και τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα του λαού. Αυτόν το ρόλο θα επιτελούν πάντα!