Ψιλό γαζί το δούλεμα…
Δικαίως θα μου πείτε,
αν έχω δώσει αφορμές,
αλλιώς δεν εξηγείται.
Ίσως για βλάκα με περνούν
με περικεφαλαία
κι ομάδα στήνουν παλαιά,
ξενόφερτη, ως νέα.
Φτιάχνουν οι επιτήδειοι
τη νέα μου «θρησκεία»,
άσπιλη και αμόλυντη
κατά παραγγελία.
Ότι ώς τώρα πίστευα
θέλουν να μου το πνίξουν
και να ακολουθώ πιστά
ό,τι μου υποδείξουν.
Άσχετο αν θα ’ναι Σεβαστή,
Πύδνα, ή κάτι ακραίο,
Βόλος, θα το βαφτίσουνε
μοστράροντάς το ως νέο.
Θα με περνούν για ηλίθιο
και θέλουν να πιστέψω,
ξένη εταιρεία ανώνυμη,
μα και να την λατρέψω.
Το ’παν ωμά, δεν τους αρκεί
να την ακολουθήσω,
θα πρέπει σώνει και καλά
και να την αγαπήσω.
Ήμουν ομάδα τοπική
και καύχημά μου το ’χα.
Η νέα ποιος θα εγγυηθεί
ότι δεν κρύβει μπόχα;
Ποιος θα με πείσει ειλικρινά
αν πάω στο καινούργιο,
πως δεν θα μ’ έχουνε απλά
ως όχλο και ως μπούγιο;
Ποιος έχει τέτοιο χάρισμα
να πει σαν τον προφήτη,
πως αφού κάνουν τη «δουλειά»
δεν θα με πουν αλήτη;
Μήπως αυτός που σαν λαγός
μας είπε το μαντάτο;
Έλεος πια, μας οδηγεί
στου βαρελιού τον πάτο.
Όλοι να πάνε ελεύθερα
ξωπίσω τους μπορούνε,
ως πρόβατα βελάζοντας
αντί να ομιλούνε.
Μα εγώ με παρασκήνιο
δεν θέλω νταραβέρια,
ό,τι γουστάρω θ’ αγαπώ
κι ας ζω μες στην μιζέρια.
άλικος