Ο Κώστας Συρίβελης, 39 ετών, ασχολείται με την ποδηλασία βουνού εδώ και εννιά χρόνια. Για τον Βολιώτη κοσμηματοπώλη στο επάγγελμα, το mountain bike που έχει στην κατοχή του, του προσφέρει κάτι περισσότερο από το να ποδηλατεί στη φύση. Το ποδήλατο έχει εξελιχθεί σε τρόπο ζωής και πώς θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού από παιδί θυμάται τον εαυτό του να κάνει… ορθοπεταλιές.
Το Πήλιo προσφέρεται, άλλωστε, για ορεινή ποδηλασία και τις τέσσερις εποχές του έτους με τα αναρίθμητα μονοπάτια (trails) που υπάρχουν, ενώ οι διαδρομές με φόντο το άφθονο πράσινο, κάνουν πολύ κόσμο να παίρνει τα… βουνά για χάρη της ορεινής ποδηλασίας. Λάτρης του mountain bike δηλώνει και ο Κώστας Συρίβελης, ο οποίος τρέχει μαζί με φίλους μέσα από την ομάδα που έχει δημιουργήσει το κατάστημα Bike30 των αδελφών Τριαντάρη. Πιο παλιά έκανε ποδήλατο και με τον Άλεξ Πετρούτσο, ο οποίος σήμερα διοργανώνει ποδηλατικές εξορμήσεις.
Κάθε προορισμός έχει και τις δικές του απαιτήσεις αντοχής και διαφορετικό βαθμό δυσκολίας στις διαδρομές του. Τα τελευταία χρόνια, η ποδηλασία βουνού έχει εξελιχθεί σε διαφορετικές κατηγορίες και κάθε μία έχει τον δικό της αντιπροσωπευτικό τύπο ποδηλάτου, αλλά και τρόπο οδήγησης. «Οι κατηγορίες είναι τρεις. Υπάρχει το «Cross Country»», που είναι περισσότερο αντοχής και περιλαμβάνει ποδήλατα με μικρότερες αναρτήσεις. Η μεσαία κατηγορία λέγεται «Enduro», με την οποία ασχολούμαι τώρα. Εδώ έχουμε πιο μικρές διαδρομές. Περίπου 20-25 χιλιόμετρα και χρονομετρούνται κυρίως τα κατηφορικά κομμάτια.
Τέλος, υπάρχει και το «Downhill». Είναι η πιο «σκληρή» και ακραία, ίσως, κατηγορία που αφορά καταβάσεις και απαιτεί μεγάλη αντοχή και τεχνική», είπε μεταξύ άλλων ο Βολιώτης ποδηλάτης, ο οποίος αν και ασχολείται ερασιτεχνικά, δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του μακριά από τα πηδάλια. «Πάντοτε είχα το ποδήλατο στη ζωή μου. Είναι τρόπος ζωής. Ειδικά μέσα στον Βόλο, το χρησιμοποιώ αποκλειστικά για τις μετακινήσεις μου, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Είναι αδιανόητο για μένα να πάρω αυτοκίνητο, ενώ με το ποδήλατο μπορείς να πας έγκαιρα οπουδήποτε θελήσεις εντός πόλης. Και στην Ιταλία, όπου έζησα από το 2000-03 λόγω των σπουδών μου πάνω στο κόσμημα, πάλι κυκλοφορούσα με ποδήλατο. Τόσο τον πρώτο χρόνο στη Βιτσέντζα, που θεωρείται κοιτίδα της χρυσοχοΐας κι εκεί σπούδασα γεμολογία, όσο και τα άλλα δύο χρόνια στη Φλωρεντία, όπου έμαθα σχέδιο και κατασκευή κοσμήματος. Ήταν πανέμορφες οι βόλτες στην ιταλική εξοχή, ειδικά την άνοιξη. Σε σωματείο ουδέποτε υπήρξα αθλητής, με την έννοια να έχω βγάλει δελτίο. Συμμετείχα όμως σε αγώνες, στην κατηγορία open κάθε φορά».
Ο Κώστας Συρίβελης πρώτη φορά έτρεξε το 2010, όταν ακόμη ασχολείτο και με μία άλλη δραστηριότητα βουνού. «Πιο παλιά έκανα canyoning. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο σπορ, που ουσιαστικά κάνεις καταβάσεις φαραγγιών χρησιμοποιώντας τεχνικά μέσα», εξομολογήθηκε, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στα βασικά που πρέπει να μεριμνήσει κάποιος για να κάνει ποδηλασία βουνού: «Το βασικό είναι πως χρειάζεσαι ένα καλό ποδήλατο για να ξεκινήσεις και να κάνεις κάποια πράγματα παραπάνω στο βουνό, δίχως να ταλαιπωρηθείς. Απαραίτητα τα μέτρα προστασίας, όπως το κράνος και οι επιγονατίδες, αλλά κι ένα κινητό τηλέφωνο. Και φυσικά όταν βρίσκεσαι στο βουνό, είσαι πάση θυσία εφοδιασμένος με ένα κουτί για να επισκευάζεις επί τόπου τυχόν βλάβες, π.χ. για να βουλώσεις μία σαμπρέλα που τρύπησε. Στη συνέχεια προσπαθείς να βελτιώνεσαι μέσα από την προπόνηση, ψάχνοντας νέες διαδρομές και μονοπάτια. Υπάρχουν μέχρι και εξειδικευμένα sites πλέον γι’ αυτή τη δουλειά, όπως είναι το Strava.com, στο οποίο εγγράφεσαι και δημιουργείς προφίλ. Διαθέτει αναλυτικούς χάρτες με σχόλια από τους ποδηλάτες που επισκέπτονται κάθε διαδρομή». Το βασικότερο, όμως, για κάποιον που κάνει mountain bike, παραμένει το εξής, σύμφωνα με τον 39χρονο Κώστα: «Η ορεινή ποδηλασία είναι για όσους κυνηγούν την αδρεναλίνη και τους αρέσει η περιπέτεια στο βουνό, πέρα από την εκτόνωση που προσφέρει και την ευεξία που χαρίζει. Κάθε φορά που βγαίνεις στο βουνό, δεν το μετανιώνεις ποτέ. Όμως, το μυστικό όλων είναι πως πρέπει να αγαπάς τη φύση».