Στην Τσαγκαράδα, υπάρχει ένας δάσκαλος που μοχθεί καθημερινά να κάνει τους μαθητές του να αγαπήσουν τη λογοτεχνία. Πρόκειται για έναν εκπαιδευτικό, ο οποίος αγαπάει ολοφάνερα τη δουλειά του, αλλά και τα παιδιά που έχει μέσα στην τάξη του «Νανοπούλειου» Δημοτικού Σχολείου, όπου φέτος υπηρετεί για 2η συνεχόμενη χρονιά. Ο λόγος για τον Συμεών Κωνσταντίνου, 42 ετών, από τον Βόλο, ο οποίος διδάσκει στην Ε’ τάξη του 6/θέσιου δημοτικού σχολείου και δείχνει πως βρήκε τον τρόπο μέσω της ενθάρρυνσης της φιλαναγνωσίας να περνάει μηνύματα που ελάχιστα σχολικά βιβλία θα μπορούσαν να αγγίξουν.
Ο Βολιώτης δάσκαλος το περασμένο Σάββατο βρέθηκε κοντά στον Ευγένιο Τριβιζά, ο οποίος επισκέφτηκε την πόλη μας και διηγήθηκε μπροστά σε πολυπληθές κοινό τις αγαπημένες ιστορίες του για μικρούς και μεγάλους. Ο Συμεών Κωνσταντίνου πρόσφερε στον πολυβραβευμένο συγγραφέα το δώρο αγάπης που ετοίμασαν οι μαθητές του από το μικρό ορεινό χωριό του Πηλίου. Ο φάκελος που δώρισε στον Τριβιζά περιελάμβανε τις επιστολές που συνέταξαν οι οκτώ μαθητές του με αποδέκτη τον εθνικό μας παραμυθά και συνόδευσαν οι ζωγραφιές που ετοίμασαν με πολύ μεράκι.
Ο κ. Κωνσταντίνου αναφέρθηκε στο πώς προέκυψε η ιδέα που ξεκίνησε δειλά-δειλά ως άσκηση στο πλαίσιο του μαθήματος της Γλώσσας: «Όταν τελειώσαμε την ενότητα «Οι φίλοι μας τα ζώα που ζούνε κοντά μας», διάλεξα τη «Θλιμμένη αγελάδα», ένα απόσπασμα από το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά «Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα». Μόλις ολοκληρώθηκε η ανάγνωση του κειμένου και χωρίς να φανερώσω αμέσως τις ερωτήσεις, ζήτησα από τα παιδιά να ετοιμάσουν ένα γράμμα στον συγγραφέα, ώστε με την πρώτη ευκαιρία να του το στείλουμε. Στην ουσία ξεκίνησε ως άσκηση στο πλαίσιο του μαθήματος. Με λίγη βοήθεια άρχισαν να αναπτύσσουν τις επιστολές τους, στις οποίες το καθένα εξέφρασε το τι του άρεσε από το συγκεκριμένο απόσπασμα, ενώ στο τέλος έγραψαν τις εντυπώσεις τους για τον Τριβιζά. Αυτό έγινε μέσα στον Γενάρη. Οι επιστολές γράφτηκαν στο τετράδιο των εκθέσεων, αλλά δεν τις βαθμολόγησα, όπως κάνουμε στις εκθέσεις. Μετά είπα στα παιδιά τους ότι θα ήταν πολύ ωραίο να συνοδεύσουμε τα κείμενα με ζωγραφιές, τις οποίες θα εμπνέονταν από την συγκεκριμένη ιστορία. Για παράδειγμα κάποιος μαθητής ζωγράφισε τον Εβούλσιο, τον ταύρο και τον ταυρομάχο που ετοιμαζόταν να τον σκοτώσει. Βέβαια στο βιβλίο αυτό δεν το έγραφε, αλλά το ανέφερε η ιστορία. Ουσιαστικά το μήνυμα που ήθελε να περάσει ο Τριβιζάς είχε να κάνει με το ότι δεν πρέπει να κακομεταχειριζόμαστε τα ζώα. Κι αυτό επιχείρησαν να το περάσουν τα παιδιά στις ζωγραφιές τους. Καταλήξαμε, λοιπόν, σε μία πολύ ωραία εικαστική σύνθεση και μαζί με τα γράμματα, τα βιβλιοδέτησα όλα μαζί και το Σάββατο που μας πέρασε, μπόρεσα να παραδώσω ιδιοχείρως τον φάκελο στον συγγραφέα».
Η πρωτοβουλία των μικρών μαθητών προέκυψε μέσα από το μάθημα της φιλαναγνωσίας, το οποίο ο κ. Κωνσταντίνου αγκάλιασε με θέρμη από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην Τσαγκαράδα, έπειτα από τη μετάθεσή του από τη Γλώσσα Σκοπέλου. «Από πέρυσι ξεκινήσαμε τη φιλαναγνωσία, στο πλαίσιο του μαθήματος της ευέλικτης ζώνης», σημείωσε ο 42χρονος δάσκαλος και πρόσθεσε: «Πέρυσι ξεκινήσαμε με το βιβλίο «Βρομογοργοπόδαρος» του Κώστα Μάγου, μέσω του οποίου «ξεκλειδώσαμε» τα παιδιά και μπήκαν οι βάσεις για να αγαπήσουν τη λογοτεχνία. Στην αρχή ήταν δειλά και ντροπαλά, αλλά στη συνέχεια όλα πήραν το δρόμο τους. Το κάναμε μέχρι και θεατρικό και μάλιστα φέραμε τον συγγραφέα στην Τσαγκαράδα, για να παρακολουθήσει την παράσταση, ενώ στη συνέχεια τα παιδιά έπαιξαν και στο Βόλο έχοντας την στήριξη από τη μουσικό Μαρίλη Κυριακοπούλου. Φέτος τον Απρίλιο θα διασκευάσουμε και θα θεατροποιήσουμε τη «Φεγγαρόπιτα», άλλο ένα έργο του Κώστα Μάγου».
Παρόλη τη βαρύτητα που δίνει στη φιλαναγνωσία, ο Συμεών Κωνσταντίνου ενθαρρύνει και άλλες δράσεις. «Δημιούργησα μία δανειστική βιβλιοθήκη μέσα στην τάξη, στην οποία έφερα ορισμένα δικά μου βιβλία, ενώ θα συμμετάσχουμε και στον «6ο Μαραθώνιο Ανάγνωσης», ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα των Εκδόσεων Μεταίχμιο. Κάθε μαθητής μας θα διαβάσει από τρία βιβλία και μετά θα απαντήσει σε ερωτηματολόγια που πρέπει να τα στείλουμε συμπληρωμένα μέχρι τον Μάρτιο», τόνισε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Όσο για τα κίνητρά του που στοχεύουν στην καλλιέργεια της φιλικής σχέσης των μαθητών του με τη λογοτεχνία; Ο Βολιώτης εκπαιδευτικός αποτύπωσε με τρόπο εύγλωττο τη δική του διάσταση για το πώς πρέπει να λειτουργεί το σχολικό περιβάλλον: «Δεν έχω κάποιο κέρδος από αυτά που κάνω. Έχουν, όμως, τα παιδιά. Τόσο πέρυσι, όσο και φέτος δίνω όλες τις δυνάμεις μου για το καλό των μαθητών. Το να φέρεις τα παιδιά κοντά στο καλό βιβλίο, είναι ό,τι καλύτερο. Το σχολείο για μένα είναι ένα περιβόλι με διαφορετικά είδη από δέντρα και λουλούδια. Κάθε παιδί θα κοιτάξει αυτό που λαχταράει το μυαλό και η ψυχή του και όχι αυτό που θα επιβάλλει ο δάσκαλος. Εγώ δεν επιβάλλω. Πολλές φορές τους λέω: Παιδιά διαβάστε εξωσχολικά βιβλία. Κι αυτό δεν θα το κάνετε, για να πλουτίσουν οι συγγραφείς. Το κάνετε για να πλουτίσετε εσείς το μυαλό σας. Το αγαπώ ό,τι κάνω και μέσα από αυτό βρίσκω κι εγώ δρόμους ύπαρξης».