Στο συνοριακό σταθμό Ειδομένης βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα ομάδα εθελοντών από το ίδρυμα του Γηροκομείου Βόλου, προσφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες που φτάνουν εκεί, για να προωθηθούν στη συνέχεια στα Σκόπια.
Η επίσκεψη στην Ειδομένη προγραμματίστηκε την προηγούμενη Τρίτη 17/11 και η ομάδα του Γηροκομείου Βόλου στήνοντας μία αυτοσχέδια κουζίνα κατά τη διάρκεια της μονοήμερης παραμονής της στα σύνορα, πρόσφερε συνολικά 4.000 μερίδες φαγητού, 1.200 μερίδες ξηράς τροφής, αλλά και είδη πρώτης ανάγκης και ρουχισμό στους μετανάστες.
Στο παραμεθόριο χωριό του Ν. Κιλκίς ταξίδεψαν ο πρόεδρος του Γηροκομείου Παύλος Πάνος, η γραμματέας Αναστασία Γκουράρου, η προϊσταμένη του τεχνικού τμήματος Δέσποινα Μπουντούρη και οι μάγειρες του ιδρύματος Ευτυχία Βαβανέλου και Αλέξανδρος Αμπατζής, ενώ τους συνόδευσαν επίσης τα μέλη από το προσωπικό τοπικού εστιατορίου Αργύρης Αλίκογλου και Μαρία Σάββα.
Για την εμπειρία της μίλησε η κ. Αναστασία Γκουράρου, η οποία αναφέρθηκε στα όσα αντίκρισε στον καταυλισμό. «Καθημερινά στην Ειδομένη φτάνουν μέχρι και 4.000 πρόσφυγες. Η συντριπτική πλειονότητά τους προέρχεται από την Συρία, ενώ ανάμεσά τους συναντήσαμε επίσης Αφγανούς και Πακιστανούς. Στο συνοριακό σταθμό της Ειδομένης μένουν για ελάχιστες ώρες, αφού στη συνέχεια κατευθύνονται με τα πόδια στα Σκόπια, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους βόρεια», τόνισε η γραμματέας του Γηροκομείου, που συμπλήρωσε: «Δυστυχώς, συναντήσαμε ανθρώπους με την εξαθλίωση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Όσοι φτάνουν εκεί είναι σωματικά και ψυχικά ταλαιπωρημένοι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Έχουν περάσει σύνορα και σύνορα, έχουν περάσει το Αιγαίο, χωρίς να παραβλέπουμε και εκείνους που χάθηκαν τόσο άδικα στη θάλασσα. Άπαντες είχαν ελάχιστα υπάρχοντα μαζί τους, Κυριολεκτικά όσα μπορούσαν να μεταφέρουν με τα χέρια τους. Στον καταυλισμό συνωστίζεται υπερβολικά μεγάλος αριθμός προσφύγων και είναι φυσικό οι συνθήκες να μην είναι οι καλύτερες δυνατές. Σε κάθε σκηνή στοιβάζονται τόσες ψυχές. Έγκυες γυναίκες κάθονται όπου βρούνε, ενώ μητέρες κυκλοφορούν με τα μωρά τους στα χέρια».
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Βολιώτισσα εθελόντρια τόνισε ότι εάν της δοθεί η ευκαιρία, θα επαναλάβει το εγχείρημα της 17ης Νοεμβρίου: «Το ταξίδι μας στην Ειδομένη ήταν μία δυνατή εμπειρία. Χάρη στη συγκινητική ανταπόκριση που είχαμε στην έκκλησή μας για βοήθεια, συγκεντρώσαμε φαγητό και ρούχα για χιλιάδες πρόσφυγες. Η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά δεν κάνουν διακρίσεις, ούτε από την εθνικότητα, ούτε από το θρήσκευμα των συνανθρώπων μας. Το παρήγορο είναι ότι στην Ειδομένη υπάρχουν πολλοί εθελοντές που βοηθούν, ενώ και οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού στέκονται στο πλευρό των προσφύγων».