Επιμέλεια
Χαριτίνη Μαλισσόβα
Απόγευμα Σαββάτου της 21ης Σεπτεμβρίου, ανηφόρισα με ταξί από το κέντρο της Αθήνας στο Πεδίον του Άρεως στον χώρο που από τις 6 έως και τις 22 του μήνα πραγματοποιήθηκε το 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου.
Η κίνηση ήταν αρκετή, αφού, όπως ήταν γνωστό, εκείνο το βράδυ είχαν προγραμματιστεί αρκετές εκδηλώσεις στην Αθήνα.
Γύρω στις 7.30 έφτασα στον χώρο του Φεστιβάλ, προσκεκλημένη από τον εκδοτικό μου οίκο, τον Αρμό, με την ιδιότητα της συγγραφέα.
Από την είσοδο διέκρινα πλήθος κόσμου να προχωρά ανάμεσα στα περισσότερα από 300 περίπτερα που στέγαζαν διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους το καθένα.
Ο covid-19 και οι πλημμύρες, αντίστοιχα, δεν μου είχαν επιτρέψει τις δυο προηγούμενες χρονιές να βρίσκομαι στη μεγαλύτερη γιορτή του βιβλίου της χώρας μας.
Περιχαρής που φέτος ήμουν επιτέλους εκεί, διέσχισα τους διαδρόμους, διακρίνοντας αρκετούς γνωστούς μου από τον χώρο του βιβλίου. Η ιδιότητα της επί δεκαετίας αρθρογράφου λογοτεχνίας με έχει φέρει σε διαδικτυακή επαφή με αρκετούς εκδότες και τους αντίστοιχους υπεύθυνους επικοινωνίας.
Να λοιπόν που ήρθε η στιγμή να βρεθούμε και από κοντά και να απευθύνω έναν χαιρετισμό σε κάποιους από αυτούς.
Το δίωρο ραντεβού με τους αναγνώστες, που ήταν προκαθορισμένο από τον εκδοτικό οίκο, προσφωνήθηκε, όπως προσφωνούνταν και όλοι οι λογοτέχνες που παρευρίσκονταν για να συναντήσουν τους αναγνώστες και να υπογράψουν σε όσους επιθυμούσαν τα βιβλία τους.
Όπως για όλους όσοι βρισκόμαστε μακριά από το κλεινόν άστυ, έτσι και για μένα ήταν μεγάλη χαρά η ολιγόωρη μεν, αλλά τόσο σημαντική συνύπαρξη με φίλους αναγνώστες, συγγραφείς, εκδότες και υπεύθυνους επικοινωνίας.
Η πρώτη μεγάλη θετική έκπληξη ήταν το πλήθος του κόσμου, παρότι βρισκόμασταν στην προτελευταία μέρα του Φεστιβάλ.
Δεύτερη θετική αποτίμηση ήταν η ποικιλία και η διαθεσιμότητα νέων, αλλά και παλαιότερων εκδόσεων, που δεν είναι εύκολο να διατίθενται άμεσα από τα βιβλιοπωλεία.
Ενώ, αρχικά, η ιδέα ότι περίπτερα θα στεγάζουν βιβλία αισθητικά δεν μου άρεσε, όταν βρέθηκα στον φροντισμένο χώρο με την περιρρέουσα αίσθηση της γιορτής (και όχι του πανηγυριού) το εγχείρημα με βρήκε σύμφωνη και με συμπαρέσυρε, σε βαθμό να σκέφτομαι πως δεν θα ήταν κακή η ιδέα μιας πιο μόνιμης μορφής της.
Η δική μου εμπειρία εγγράφηκε και κατατίθεται ως απόλυτα θετική από κάθε άποψη.
Ευχαριστώ τον εκδότη μου και εκδότη του Αρμού κ. Γιώργο Χατζηιακώβου, καθώς και όλους όσοι με τίμησαν με την παρουσία τους.
Για όσους όχι μόνο γράφουμε δικά μας βιβλία, αλλά στηρίζουμε γενικότερα τον χώρο του βιβλίου το Φεστιβάλ Βιβλίου είναι μια πραγματικά σπουδαία ετήσια διοργάνωση.
Επειδή, ωστόσο, η συγγραφή, όσο μοναχική είναι στην πράξη της, άλλο τόσο έχει ανάγκη να γίνεται γνωστή και να μοιράζεται με τους αναγνώστες, σκέφτηκα πως πέρα από τη δική μου άποψη ενδιαφέρον θα είχε να ακουστούν και οι φωνές τριών αγαπητών Βολιωτών συγγραφέων που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ. Η Χριστίνα -Μαρία Λαμπροπούλου, ο Διονύσης Λεϊμονής και η Άρτεμις Παπανδρέου μοιράζονται μαζί μας τη δική τους εμπειρία από τη μεγάλη γιορτή του βιβλίου.
Χριστίνα – Μαρία Λαμπροπούλου:
Στο φετινό 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου Αθήνας, που πραγματοποιήθηκε στο Πεδίον του Άρεως από τις 6 έως τις 22 Σεπτεμβρίου, είχα τη χαρά και την τιμή να βρεθώ δύο φορές. Την πρώτη το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου με την ιδιότητα της συγγραφέως σε ένα τρίωρο book signingevent από τις 18.00 έως τις 21.00 στο περίπτερο 149-150 των εκδόσεων «Nikasbooks – Polaris» με το βιβλίο μου «Πορτμαντό» και τη δεύτερη το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου ως επισκέπτρια-αναγνώστρια και φίλη του βιβλίου πάντα. Για μένα προσωπικά, αλλά και για κάθε έναν δημιουργό, αλλά και άνθρωπο που αγαπά να διαβάζει βιβλία, κάθε φεστιβάλ είναι πάντα μία ξεχωριστή εμπειρία, αλλά ταυτόχρονα και μία ευκαιρία ανταλλαγής απόψεων, ιδεών, τάσεων και ενημέρωσης για όλα όσα συμβαίνουν στον χώρο των βιβλίων, αλλά και για αυτά που πρόκειται να συμβούν. Κυρίως όμως είναι η επαφή με άλλους ανθρώπους, οι φίλοι από τα παλιά και οι νέες φιλίες. Κάθε φεστιβάλ βιβλίου για εμάς τους δημιουργούς έχει πάντα τη δική του ενέργεια που επιδρά πάνω σου με τρόπο μαγικό και μεταμορφώνεται σε ένα «σπρώξιμο» προς μία ανανεωμένη έμπνευση. Το φετινό φεστιβάλ μου χάρισε αναμφισβήτητα αυτή τη μαγεία μαζί με πολλά χαμόγελα, συναντήσεις με φίλους και δυνατά συναισθήματα. Εντύπωση και συγκίνηση προκαλούσε ο μεγάλος αριθμός νέων, κυρίως φοιτητών, αλλά και μικρών παιδιών με τους γονείς τους. Χαρακτηριστική η φράση φοιτήτριας όταν αγόρασε το βιβλίο μου: «Έχω ξοδέψει ένα μισθό σε βιβλία απόψε!». Αυτές οι λέξεις της αποτέλεσαν για εμένα τη δική μου δύναμη να συνεχίσω να δημιουργώ και να γράφω. Γιατί όταν το νέο μου δημιούργημα ολοκληρωθεί και βρεθεί σε κάποιο επόμενο φεστιβάλ βιβλίου θα είμαι σίγουρη πως θα υπάρχουν άνθρωποι μικρότεροι ή μεγαλύτεροι για να το διαβάσουν. Άλλωστε η αθρόα προσέλευση κόσμου έδειξε πως είμαστε πολλοί τελικά όσοι αγαπάμε τα βιβλία. Απέδειξε δε πως το 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου ήταν μία πραγματική γιορτή βιβλίου! Ραντεβού στο επόμενο φεστιβάλ λοιπόν! Όλες και όλοι μαζί!
Διονύσης Λεϊμονής:
Το 52ο Φεστιβάλ στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα ήταν μία πραγματική γιορτή, όπως κάθε χρόνο άλλωστε. Φεύγοντας από αυτό, κλείνοντας την αυλαία του, συνειδητοποιεί κανείς πόσο επιθυμεί και για αυτό υποστηρίζει ο κόσμος τέτοιες πρωτοβουλίες. Σε μια συνάντηση εκδοτών, συγγραφέων, εικονογράφων και αναγνωστών ανταλλάσσονται ιδέες και απόψεις, υπογράφονται βιβλία, τροφοδοτούμαστε και τροφοδοτούμε, αλλά και παρακολουθούμε όμορφες εκδηλώσεις φιλαναγνωσίας, συχνά πλαισιωμένες με καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Σ’ αυτό το Φεστιβάλ έχουν θέση και «φωνή» όλοι, μεγάλοι και μικροί εκδοτικοί οίκοι, ευρέως αναγνωρισμένοι και πρωτόφαντοι συγγραφείς, όλων των ηλικιών οι αναγνώστες. Το Πεδίον του Άρεως έτσι τα τελευταία δύο χρόνια και παλιότερα ο Εθνικός μας Κήπος σφύζει από ζωή συνειδητοποιώντας με χαρά ότι ο πολιτισμός δεν φθίνει, αν οι πηγές παραμένουν γεμάτες «δροσερό νεράκι». Ιδιαίτερη θέση στο Φεστιβάλ έχουν τα περίπτερα με τα παιδικά βιβλία. Εδώ στέκομαι γιατί οι εικόνες είναι μοναδικές αντικρίζοντας τους γονείς να έχουν από το χέρι τα παιδιά και να περιηγούνται ανάμεσα σε χιλιάδες τίτλους. Ακούγονται όμορφες κουβέντες μεταξύ τους και «διαπραγματεύσεις» εξασφάλισης τίτλων σβήνοντας μετά από την απόκτηση ενός ή περισσότερων ποθητών βιβλίων συχνά με την υπογραφή του συγγραφέα που τυχαίνει να βρίσκεται εκείνη την ώρα στον εκδοτικό «σφραγίζοντας» μια επικοινωνία με τους μικρούς του αναγνώστες. Η συνέχεια της επικοινωνίας δίνεται συχνά στον ίδιο ακριβώς χώρο, καθώς στα παγκάκια ή στα καθίσματα που βρίσκονται διάσπαρτα στον χώρο ή στα χαμηλά τοιχάκια παρατηρεί με ικανοποίηση κανείς παιδιά ανυπόμονα να έχουν ανοίξει, να ξεφυλλίζουν τα νέα τους δώρα ή και να διαβάζουν με πάθος, απορροφημένα στην ανάγνωση, ακόμα κι αν γύρω τους μελισσολόι αναγνωστών βοά!
Στο 52ο Φεστιβάλ είχα τη χαρά να συνομιλήσω με εκπαιδευτικούς και μικρούς αναγνώστες για μία σειρά βιβλίων μου που από νωρίς αγαπήθηκε. Πρόκειται για «Τα κλασικά μας διηγήματα» των Εκδόσεων Αρτέον, διηγήματα που αγαπήθηκαν από αιώνες, που επέζησαν στον χρόνο και τώρα αποδομένα με μια πιο «φρέσκια, σύγχρονη» ματιά, χαιρόμαστε που αρέσουν και συγκινούν τα παιδιά του σήμερα. Στα περίπτερα όμως είχα τη χαρά να χαίρομαι και άλλα παιδικά-εφηβικά βιβλίων μου, όπως τα τρία βιβλία μου στη σειρά Περιστέρια των Εκδόσεων Πατάκη, αλλά και τα βιβλία μου σχετικά με τη Δημιουργική Γραφή για εκπαιδευτικούς στο περίπτερο των Εκδόσεων Γράφημα. Εύχομαι κάθε χρόνο να ζούμε και να ξαναζούμε αυτόν τον παλμό, γιατί παίρνουμε έτσι όλοι ανάσες ζωής!
Άρτεμις Παπανδρέου:
Για εμάς που αγαπάμε τα βιβλία και τη συγγραφή, δεν υπάρχει ωραιότερη επικοινωνία με τους αναγνώστες, τους φίλους, τους εκδότες, τους ομότεχνους, από τις γιορτές βιβλίου και τα εκατοντάδες περίπτερα όπου φιλοξενούνται βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, για αναγνωστικό κοινό κάθε είδους και ηλικίας. Ανάσα οικονομική για τους επιχειρηματίες εκδότες, αφού τα βιβλία είναι πιο προσιτά από άποψη τιμής, πολλά ώστε να τέρπουν τα μάτια των αναγνωστών κι επί πλέον οι αγαπημένοι συγγραφείς βρίσκονται εκεί, παρόντες, ντυμένοι το χαμόγελό τους και την ιδιαίτερα ευχάριστη διάθεση για τη συνάντηση με το κοινό που διαβάζει τα βιβλία τους κι έχει μάθει να αγαπά τη γραφή τους στην πάροδο του χρόνου ή γνωρίζεται για πρώτη φορά μαζί τους, δειλά ίσως, δημιουργώντας όμως στη συνέχεια μια σχέση εξάρτησης και αναζήτησης επόμενης συγγραφικής τους δημιουργίας.
Τυχερή κι ευγνώμων που οι γραφές μου με οδήγησαν και φέτος για μια ακόμη φορά στην Αθήνα, στο 52ο Φεστιβάλ Βιβλίου, στο Πεδίον του Άρεως, στο περίπτερο 257 των Εκδόσεων Μιχάλη Σιδέρη και τους ευχαριστώ θερμά για τη στήριξη.
Γιατί όσο μοναχική και απαιτητική είναι η ώρα της συγγραφής, τόσο το μοίρασμά της αποτελεί ευλογία για τους τεχνίτες του λόγου μέσα από την επικοινωνία με τους αναγνώστες και τους φίλους, που συρρέουν με αγάπη και νοιάξιμο, μέσα από τις αγκαλιές και τα χαμόγελα της χαράς που φωτίζουν τα πρόσωπα.
Αγαπώ αυτές τις δυνατές στιγμές όπου μηδενίζεται η απόσταση και αφήνουμε τα μάτια να μιλήσουν και τα σώματα να αγκαλιαστούν…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ που στηρίξατε τα βιβλία μου και τη δική μου προσπάθεια για συνέχιση της γραφής.
Σας ευχαριστώ όλους για τις όμορφες στιγμές!
Ευγνώμων!