Επιμέλεια Χαριτίνη Μαλισσόβα
Η ημερομηνία της 23ης Απριλίου επελέγη για πρώτη φορά το μακρινό 1925 από βιβλιοπώλες της Καταλονίας ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, επειδή συνέπιπτε με την ημερομηνία θανάτου του Θερβάντες. Το 1995 η UNESCO καθιέρωσε την 23η Απριλίου ως ημερομηνία εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Βιβλίου επειδή συμπίπτει με τον θάνατο και ενός άλλου κλασικού των διεθνών γραμμάτων: Του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
Η μέρα αυτή είναι και γιορτή των εκδοτών και των πνευματικών δικαιωμάτων.
Φέτος, λόγω της πανδημίας, βιώνουμε ακυρώσεις εκθέσεων και ματαιώσεις παρουσιάσεων σε όλον τον κόσμο.
Τα βιβλία ωστόσο διαβάζονται και μέσα στην υγειονομική κρίση. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, δρουν και ψυχοθεραπευτικά. Δοκίμια, μελέτες, με στοιχεία φιλοσοφίας και βιβλία αυτοβοήθειας από τις εκδόσεις Αρμός φιλοξενούμε στο σημερινό φύλλο.
Βιβλία που θέτουν και απαντούν σε ερωτήματά μας βαθύτερα, ερωτήματα που στην παρούσα συγκυρία ενδεχομένως απαιτούν πιο επιτακτικά απαντήσεις.
Καλή ανάγνωση.
Στέλιος Ράμφος,
Η αιωνιότητα και ο χρόνος,
Αρμός
Η αιωνιότητα προηγείται του χρόνου με το «πριν» και το «μετά». Στον χρόνο τα πάντα περνούν, ενώ στην αιωνιότητα τα πάντα είναι μονίμως παρόντα, χωρίς μέλλον και παρελθόν. Πώς όμως να μετάσχουμε στην αιωνιότητα αφού είμαστε στον χρόνο; Οι σημερινοί άνθρωποι βρισκόμαστε πολύ μακριά από τον Πλωτίνο, όμως κάτι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε εκείνον και σε εμάς: Σκεπτόμαστε τον χρόνο εν χρόνω.
Μάρω Βαμβουνάκη,
Η φιλία είναι και δεν είναι παντοτινή,
Αρμός
Αν κάθε φορά που λες ένα «όχι» αισθάνεσαι ενοχές, πρέπει να δουλέψεις αρκετά με τον εσωτερικό σου κόσμο. Το θάρρος τού «όχι» είναι ωριμότητα, ισορροπία, ακόμα και σεβασμός προς τον άλλον που απευθύνεται. Ο άνθρωπος που αδιακρίτως λέει «ναι», μπορεί να βολεύει τους άλλους, να τον χρησιμοποιούν, όμως δεν τον εκτιμούν.
Πρόκειται για ένα βιβλίο από αναρτήσεις τεσσάρων χρόνων στο χρονολόγιο του Facebook της Μάρως Βαμβουνάκη και μια σχετικά εκτεταμένη εισαγωγή πάνω στις εικονικές, αλλά και γνήσιες σχέσεις μέσα στο Διαδίκτυο και τις γνήσιες, αλλά και εικονικές σχέσεις της «πραγματικής» ζωής μας.
Δημήτριος Δημηνάς,
Η τελευταία εξομολόγηση,
Αρμός
Η τελευταία εξομολόγηση δεν είναι μυθιστόρημα. Αποτελεί πιστή καταγραφή της περιπετειώδους ζωής μιας χαρισματικής έφηβης, που θέλοντας να απελευθερωθεί από τον ασφυκτικό κλοιό του συντηρητικού οικογενειακού περιβάλλοντός της, ξεπέρασε κάθε όριο ηθικού και κοινωνικού φραγμού και κατέστρεψε με τα ίδια της τα χέρια ένα λαμπρό μέλλον που προδιαγραφόταν για εκείνη, ως αριστούχο φοιτήτρια της Ιατρικής Σχολής.
Η κακώς νοούμενη αυστηρή αγωγή, η έλλειψη κατανόησης και διαλόγου μεταξύ γονιών και παιδιών κατά το κρίσιμο στάδιο της εφηβικής ηλικίας, καθώς και η ανεξέλεγκτη χρήση ψυχοδραστικών ουσιών από νέους είναι το πρόβλημα που εξετάζεται με αφορμή τη συγκλονιστική ιστορία της επαναστατημένης και ασυμβίβαστης αυτής νεαρής κοπέλας. Η διηγηματική καταγραφή της σύντομης ζωής της ηρωίδας βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, που προέκυψαν από το αρχείο του συγγραφέα κατά τη μακρόχρονη θητεία του ως επιμελητού ανηλίκων.
Το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο οδηγό για γονείς, εκπαιδευτικούς, νομικούς, γιατρούς, αλλά και για εφήβους στην αντιμετώπιση των πολυδιάστατων προβλημάτων της εφηβείας, όπως προλογικά επισημαίνει ο καθηγητής της Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος,
Εμπιστοσύνη,
Αρμός
Γιατί ο άνθρωπος δυσκολεύεται να εμπιστευθεί; Γιατί θέλει να ελέγχει τα πάντα και υποφέρει όταν αυτό δεν συμβαίνει; Η ζωή φέρει πάντα μέσα της το απρόοπτο, εκείνο που δεν περιμέναμε, δεν σχεδιάσαμε και δεν υπολογίσαμε. Ο Θεός απλώνει τα σχέδιά του και μας καλεί να πρωταγωνιστήσουμε στη ζωή μας. Εμπιστεύομαι και ζω. Αλλάζω αυτά που μπορούν να αλλάξουν και προχωρώ. Αποδέχομαι αυτά που δεν αλλάζουν μαθαίνοντας να τα διαχειρίζομαι. Οι ευκαιρίες στη ζωή θα μας δοθούν. Ό,τι δεν κατάφερα στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μου το προσφέρει το μέλλον. Άλλωστε η χαρά δεν κρύβεται στην απουσία προβλημάτων, αλλά στη μεταμόρφωσή τους.
Σάββας Σαββόπουλος,
Επτά παραμύθια ζωής,
Αρμός
Αφετηρία του βιβλίου είναι οι ιστορίες καρκινοπαθών, οι οποίοι, κατά την ψυχοθεραπεία τους, ανακαλύπτουν τον εαυτό, έναν εαυτό που αγνοούσαν, έναν εαυτό όμοιο με ήρωα παραμυθιού. Σήμερα ο καρκίνος έχει χαρακτηριστικά επιδημίας. Οι κοινωνίες επιχειρούν να τον απομονώσουν, ώστε οι απειλητικές φαντασιώσεις που διακινεί, να μη στοιχειώνουν την καθημερινότητα.
Ηλίας Γουργουρής,
7 δρόμοι για την ευτυχία,
Αρμός
Ένας γέρος Ινδιάνος Τσερόκι είπε κάποτε, «Γιε μου, μέσα σε όλους μας υπάρχει μία μάχη ανάμεσα σε δύο λύκους. Ο ένας είναι Κακός. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η απληστία, η πικρία, η κατωτερότητα, τα ψέματα και το εγώ. Ο άλλος είναι Καλός. Είναι η χαρά, η γαλήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ταπεινότητα, η καλοσύνη, η συμπόνια και η αλήθεια. Το αγόρι, το σκέφτηκε λιγάκι και ρώτησε στη συνέχεια. «Πατέρα, ποιος λύκος νικάει;». Και τότε ο γέροντας, του απάντησε: «Αυτός που ταΐζεις» (Μύθος των Ινδιάνων Τσερόκι).
Με το βιβλίο του «7 δρόμοι για την ευτυχία» ο δρ. Γουργουρής μάς δίνει ιδέες για απλές και αποτελεσματικές ασκήσεις για να ταΐζουμε τον καλό λύκο μέσα μας. Αυτόν που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να κατακτήσουμε την ευτυχία όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τους γύρω μας.
Παύλος Σακκάς,
Φάρμακα ψυχής,
Αρμός
Ποια είναι η άποψή μας σχετικά με την αξία των ψυχοφαρμάκων; Πόσο επιφυλακτικοί είμαστε στη χρήση τους; Γιατί πολλοί ασθενείς, αντί να επωφεληθούν από τις εξελίξεις της σύγχρονης ψυχοφαρμακολογίας, εμπλέκονται συνήθως σε ποικίλες εναλλακτικές λύσεις, από τις οποίες κερδίζουν μόνο αυτοί, τις προτείνουν;
Στο βιβλίο αυτό ο ομότιμος καθηγητής Παύλος Σακκάς επικεντρώνεται γύρω από τις δοξασίες που υπάρχουν γύρω από τα φάρμακα που χρησιμοποιεί η ψυχιατρική, εντοπίζοντας τους κύριους μύθους γύρω από τα ψυχοφάρμακα και φωτίζει τις πηγές της παραπληροφόρησης.